Ή αλλιώς, πως ένα δοκιμαστικό πρότζεκτ με κεντρικό χαρακτήρα ένα αδιάφορο ήρωα του DC σύμπαντος κατάφερε να είναι μια από τις πιο πετυχημένες και άρτιες τηλεοπτικές σειρές των τελευταίων δύο ετών.
Η πλοκή της σειράς ακολουθεί τον χαρακτήρα του δισεκατομμυριούχου Oliver Queen, ο οποίος μετά από ένα ναυάγιο όπου θεωρούνταν νεκρός για πέντε χρόνια, ανακαλύπτεται ζωντανός σ ένα απομακρυσμένο νησί του Ειρηνικού και επιστρέφει στην Starling City αλλαγμένος και με διάθεση για εκδίκηση των ανθρώπων που απογοήτευσαν την πόλη του οι οποίοι καταγράφονται σε μια λίστα που του έδωσε ο πατέρας του λίγο πριν πεθάνει. Ως εδώ τα πράγματα είναι απλά και τετριμμένα. Σκέφτεσαι, άλλη μια ιστορία εκδίκησης με έναν δισεκατομμυριούχο ήρωα του σύμπαντος της DC, με διπλή ταυτότητα, του οποίου η ζωή άλλαξε από ένα σημαντικό γεγονός (ναυάγιο, θάνατος του πατέρα του και παραμονή στο νησί) και γυρίζει αποφασισμένος να αποδώσει δικαιοσύνη για το καλό της πόλης του. Προσθέτεις και το γεγονός ότι, δύο από τους παραγωγούς της σειράς είναι οι Greg Berlanti και Marc Guggenheim, παραγωγοί ίσως της χειρότερης ταινίας με πρωταγωνιστή σούπερ ήρωα (Green Lantern) και αμέσως οι προσδοκίες σου ελαχιστοποιούνται και αρχίζεις να στοιχηματίζεις σε πόσα επεισόδια θα κοπεί η σειρά. Αλλά όλα αυτά διαψεύδονται πανηγυρικά ήδη από το πρώτο επεισόδιο.
Η σειρά έκανε πρεμιέρα στις 10 Οκτωβρίου 2012 στο τηλεοπτικό δίκτυο CW.Το CW είναι το κανάλι, απ’ τα μεγάλα αμερικάνικα τηλεοπτικά δίκτυα, το οποίο διαθέτει μικρά μπάτζετ και στοχεύει στο λεγόμενο «νεανικό κοινό» (18-49). Μια ματιά στο πρόγραμμα του δικτύου είναι ενδεικτική. Με τα νούμερα τηλεθέασης στην πρεμιέρα να ξεπερνούν τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις των δημιουργών και των υπεύθυνων του καναλιού, το κανάλι παράγγειλε μια ολοκληρωμένη σεζόν 23 επεισοδίων. Επιτυχία, αν μη τι άλλο, για μια σειρά που μπήκε στο παιχνίδι για να προετοιμάσει το κοινό για ένα reboot του Flash και μάλιστα υπό το άγος προγενέστερων τηλεοπτικών σειρών της DC και του καλλιτεχνικά δημιουργικού πολέμου με τον έτερο γίγαντα. Την Marvel.
Η πρώτη σεζόν βαδίζει σε procedural μονοπάτια. Σε κάθε επεισόδιο ο «Κουκουλοφόρος Εκδικητής» αντιμετωπίζει ένα villain τον οποίο εξουδετερώνει στο τέλος κάθε επεισοδίου. Αυτές οι υποπλοκές υπερισχύουν έναντι της βασικής πλοκής η οποία ξετυλίγεται στο περιθώριο. Η σειρά περιέχει έντονα στοιχεία οικογενειακού δράματος όπως άλλωστε συμβαίνει σε πολλά από τα κομιξ της DC. Οι οικογενειακές σχέσεις διαταράσσονται με την επιστροφή του Όλιβερ. Οι βεβαιότητες παύουν να υφίστανται οπότε οι ισορροπίες μέσα στην μεγαλοαστική οικογένεια πρέπει να επανακαθοριστούν.
Όπως προείπα, η βασική πλοκή της σειράς ξετυλίγεται με αργά βήματα. Βασικό της στοιχείο είναι φυσικά η απόκρυψη της ταυτότητας του ήρωα, η απήχηση ή μη των ενεργειών του στην κοινωνία της Στάρλινγκ Σίτυ, ο λόγος της μετάλλαξης ενός πλέι-μπόι σε υπερασπιστή του δίκιου και η αποκάλυψη του σχεδίου των κακών της υπόθεσης με το κωδικό όνομα «undertaking». Το έξυπνο στοιχείο που εισήγαγαν οι δημιουργοί στην αφήγηση της σειράς είναι τα flashbacks του ήρωα. Τα flashbacksλειτουργούν διττά: Ξετυλίγουν με ευφυή τρόπο το origin story του ήρωα με την απεικόνιση της ζωής του από τότε που βρέθηκε στο νησί ως ναυαγός ενώ συνδέουν περιστατικά του παρόντος με παρόμοια περιστατικά που αντιμετώπισε ο ήρωας στο νησί. Έτσι δεν κουράζουν τον θεατή με ένα απλό exposition της προέλευσης του ενώ παράλληλα συνδέουν με απολαυστικό τρόπο τις εμπειρίες του Όλιβερ πριν το νησί, κατά τη διάρκεια της διαμονής του εκεί και μετά.
Δεν χρησιμοποιώ τυχαία τον όρο «Εκδικητής». Στην πρώτη σεζόν, αφενός τα εύπορα στρώματα της πόλης νιώθουν να απειλείται η ύπαρξη τους από τον αυτόκλητο τιμωρό τους οπότε προσπαθούν να υποβαθμίσουν το έργο του στο επίπεδο της εγκληματικής ενέργειας με σκοπό να κρατήσουν υπό τον έλεγχο τους και τα συμπαθούντα, ως προς τον ήρωα, υποβαθμισμένα προάστια της πόλης, αφετέρου ούτε ο ίδιος ο ήρωας δεν έχει ξεκαθαρίσει μέσα του τον ακριβή χαρακτήρα της σταυροφορίας του. Μόνο προς το τέλος της σεζόν διάφορες τραγωδίες θα επιφέρουν συναισθηματική φόρτιση στις οικογενειακές και φιλικές σχέσεις του ήρωα οδηγώντας τον σε καινούριες αποφάσεις ως προς τη φύση του έργου του. Εδώ εισχωρεί και η συζήτηση για το νόμο και την ηθική μιας κοινωνίας και κατά πόσο μπορεί κάποιος να λειτουργεί ως αυτόκλητος τιμωρός ακόμα κι αν αποδίδει δικαιοσύνη ακολουθώντας το περί κοινού δικαίου αίσθημα. Κοινό μοτίβο στο corpus της κόμικ λογοτεχνίας της DC με αποκορύφωμα τον Batman.
Όπως κάθε ήρωας που σέβεται τον εαυτό του, έτσι και ο Όλιβερ Κουίν αποκτά τους sidekicks του. Σ’ αυτό το σημείο βλέπουμε και ένα άλλο στοιχείο που έχει εκτοξεύσει την σειρά. Η πολύ καλή χημεία και η συμβατότητα του καστ της σειράς. Παράδειγμα η Emily Rickards ως Felicity Smoak. H Felicity ξεκίνησε ως δευτερεύων χαρακτήρας αλλά εξελίχθηκε σε βασικό και αναπόσπαστο κομμάτι του Arrow χάριν στην αγάπη των φαν της σειράς προς το πρόσωπο της. Δεν είναι λίγα τα γκρουπ υποστήριξης και οι σελίδες υποστηρικτών της Φελίσιτυ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τα οποία μετρούν εκατοντάδες χιλιάδες οπαδούς κι όχι άδικα.
Η Φελίσιτυ είναι η επιτομή της nerd–geek φαντασίωσης. Ξανθιά, όμορφη με σοφιστικέ γυαλιά, λίγο αδέξια στην συμπεριφορά της, με vintage look και γνώση υπολογιστών. Οι σεναριογράφοι εκμεταλλεύτηκαν την χημεία ανάμεσα στην Φελίσιτυ και τον Όλιβερ και δημιούργησαν ένα διαρκές αλλά άφατο ρομάντζο το οποίο κορυφώνεται ανά στιγμές και περιμένεις να ξεδιπλωθεί με ένα φιλί ανάμεσα στους δύο ( βλέπε και #olicity). Όμως το ερωτικό στοιχείο της σειράς δεν εξαντλείται εδώ, Το ερωτικό τρίγωνο ανάμεσα στον κολλητό του και την Λόρελ (Kate Casidy), την γυναίκα την οποία απατούσε με την αδερφή της Σάρα η οποία πνίγηκε μαζί του στο ναυάγιο, αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της πλοκής.
Περνάμε στον δεύτερο κύκλο της σειράς όπου επέρχεται και η απογείωση της σειράς. Μετά τα γεγονότα της πρώτης σεζόν και τις καθοριστικές αποφάσεις που παίρνει ο ήρωας για τον εαυτό του και το έργο του, βλέπουμε μια καινούρια και ανανεωμένη σειρά. Η βασική πλοκή μπαίνει στο προσκήνιο και ξετυλίγεται αρμονικά μέσα σε ένα αφηγηματικό πλαίσιο άφθονων δόσεων περιπέτειας, οικογενειακών συγκρούσεων και συναισθηματικών εξάρσεων. Η γραμμικότητα της πλοκής διασπάται από τα ευρηματικά flashbacks ενώ εμπλουτίζεται με νέους χαρακτήρες ανανεώνοντας το ενδιαφέρον των θεατών.
Γίνεται σαφές ποιος είναι ο κεντρικός villain της ιστορίας και ποια είναι τα αίτια της μεταστροφής του έναντι του ήρωα. Διαπλέκεται η αφήγηση των ιστοριών προέλευσης των δύο με αποτέλεσμα ένα δυνατό ψυχολογικό και οικογενειακό δράμα. Σ αυτή την σεζόν, κάνει την εμφάνιση του ο χαρακτήρας που θα καταλήξει να γίνει ο Flash. Φτιάχνει την μάσκα του Όλιβερ ολοκληρώνοντας έτσι την στολή του ήρωα. Παράλληλα υποβόσκει ένα love story με την Felicity ενώ γινόμαστε μάρτυρες του γεγονότος που προκάλεσε την αλλαγή του σε Flash. Μην ξεχνάμε ότι το Arrow ήταν ο δοκιμαστικός σωλήνας για την δημιουργία ενός show βασισμένο στονFlash.Και το πέτυχε. Ήδη ανακοινώθηκε για το φθινόπωρο του 2014 ενώ στο τρέιλερ της σειράς κάνει την εμφάνιση του και το «Βέλος».
Ο «Εκδικητής» μετονομάζεται σε «Βέλος» έχοντας πάρει την απόφαση να σταματήσει τους φόνους και να αποδίδει δικαιοσύνη χωρίς αιματοχυσίες. Αναγνωρίζουμε εδώ μοτίβα του σύμπαντος της DC. Το «It’s all in the family» στοιχείο, τα ηθικά διλήμματα των ηρώων και το θέμα της απόδοσης δικαιοσύνης. Παλιοί εχθροί και φίλοι εμφανίζονται με αναφορές σε άλλα κόμικ της DC, ξεκαθαρίζονται εν μέρει, ο ρόλος των κυβερνητικών, μυστικών ή μη οργανώσεων, στην πορεία του Όλιβερ και νέοι προβληματισμοί αρθρώνονται. O ήρωας αποκαλύπτει σταδιακά την ταυτότητα του σε κάποιους από τους γύρω του ξεφεύγοντας από μανιέρες που καταπιέζουν την πλοκή με περιττά τερτίπια.
Στο περιθώριο διαδραματίζονται γεγονότα που αφορούν θεματικές γύρω από ηθικοπλαστικές και καθ’ όλα διδακτικές παραινέσεις σε σχέση με τα ναρκωτικά, το αλκοόλ, την ελευθερία, το καλό και το κακό κλπ. Το βασικό όμως στοιχείο της σεζόν είναι η τόνωση του στοιχείου της δράσης και η εμφάνιση της μη πολιτικής ορθότητας απ’ όλους σχεδόν τους χαρακτήρες του καστ. Η σειρά «λερώνεται» και δεν ντρέπεται γι’ αυτό. Κάνει πολιτικό σχόλιο ενσωματώνοντας την διαδικασία εκλογής νέου Δημάρχου της πόλης στην πλοκή δηλώνοντας τις ταξικές αντιθέσεις του εκλογικού σώματος, από μια συντηρητική σκοπιά είναι η αλήθεια, υπογραμμίζοντας τις δολοπλοκίες και τα κίνητρα της πολιτικής καριέρας. Προσφέρει άφθονη δράση όπως την προσφέρει ένα μηνιαίο τεύχος με πρωταγωνιστή τον αγαπημένο σου υπερ-ήρωα. Ειδικά τα τρία τελευταία επεισόδια της δεύτερης σεζόν αποτελούν μπούσουλα για το πώς πρέπει να φτιάχνεται μια σειρά με κόμικ ήρωες ενώ η αδρεναλίνη που προσφέρουν είναι ασύλληπτη. Στο τελευταίο επεισόδιο του γενικού χάους υπάρχει μία μάχη η οποία βάζει τα γυαλιά στην άοσμη, άνευρη και αποστειρωμένη σκηνή μάχης του The Dark Knight Rises του Νόλαν.
Το κάστ δεν είναι κάτι ιδιαίτερο και για να πούμε την αλήθεια πλην της Emily Rickards και της Summer Glau, της απόλυτης geek–goddess μετά την εμφάνιση της στο «firefly» του Wheadon και ως Terminator στο «The Sarah Conor Chronicles», η οποία κάνει την εμφάνιση της στον δεύτερο κύκλο, ούτε ο Stephen Amell ούτε η KatieCassidy ούτε ο Manu Bennett είναι κάτι το ιδιαίτερο υποκριτικά. Παρ’ όλα αυτά δένουν αρμονικά.
Ποιο είναι τελικά το στοιχείο της επιτυχίας της σειράς; Είναι απλό.Είναι μια ΕΝΟΧΗ ΑΠΟΛΑΥΣΗ. Σου δίνει αυτό που υπόσχεται χωρίς να σε παραπλανεί και να σε κοροιδεύει. Είναι ένα κράμα άφθονης δράσης, οικογενειακού και ψυχολογικού δράματος και ρομαντικής κομεντί αμπαλαρισμένο με μια αθωότητα, το αίσθημα του κόμικ, ωραία κορμιά και γοητευτικά πρόσωπα. Το Arrow διασκεδάζει μη παίρνοντας τον εαυτό του στα σοβαρά. Μην ξεχνάμε βέβαια και τις αναφορές στην ποπ κουλτούρα. Παρατηρώντας τις τηλεοπτικές σειρές των τελευταίων ετών αλλά και τις ταινίες που έχουν ως στόχο το κοινό των νεαρών ενήλικων ( βλέπε Αγώνες Πείνας) βλέπουμε την ανταπόκριση που έχουν στο κοινό οι χαρακτήρες που κρατούν τόξα ως όπλο. Darryl Dixon στο The Walking Dead, Charlie Matheson στοRevolution, Katniss Everdeen στους Αγώνες Πείνας, Oliver Queen στο Arrow. Αν εξαιρέσουμε το στοιχείο του «awesomeness» που φέρει μαζί του το τόξο ως όπλο, ίσως το τόξο εξάπτει το πριμιτιβιστικό ένστικτο του ανθρώπου του μεταβιομηχανικού καπιταλισμού.
Όσοι δεν έχουν δει το Arrow, είτε γιατί το σνόμπαραν είτε γιατί δεν το είχαν προσέξει, η περίοδος του καλοκαιριού ενδείκνυται για μαραθωνίους. To λεγόμενο καιBinge-watching TV. Don’t fail this city!
Hello, fastest man alive!
Εδώ και δύο μέρες έχει διαρρεύσει στο διαδίκτυο ο πιλότος του The Flash. Βαδίζοντας στα μονοπάτια του Arrow, το πιλοτικό επεισόδιο μας εισάγει στο origin storyτου ήρωα συνδέοντας το με το επεισόδιο του δεύτερου κύκλου του Arrow όπου μας δείχνει το ατύχημα που προκάλεσε την δημιουργία του Flash. Γεμάτο εφέ και χωρίς να αργοπορεί μας παρουσιάζει αμέσως τους βασικούς χαρακτήρες της σειράς και τα ορατά νήματα, διαπροσωπικά και επαγγελματικά, που τους συνδέουν. Άμεσα κάνουν την εμφάνιση τους οι villain και παίρνουμε μια γεύση του βασικού αντιπάλου του ήρωα. Τα flashbacks μας κάνουν γνωστά το οικογενειακό δράμα τουBarry Allen, άλλωστε στην DC οι ρίζες των προβλημάτων των υπερ-ηρώων της εδράζονται στην οικογένεια. Κάνει την εμφάνιση του ο Όλιβερ Κουίν ο οποίος διαδραματίζει ρόλο μέντορα του Άλλεν δίνοντας μάλιστα αυτός την ιδέα για το όνομα που θα υιοθετήσει ο Μπάρι (Flash) ενώ για να κεντριστεί το geekness των οπαδών των κόμικς και των θεατών, τον πατέρα του Barry Allen υποδύεται ο ηθοποιός που ήταν ο Flash στην πρώτη τηλεοπτική μεταφορά του κόμικ της DC. Αυτό που μου άρεσε ήταν ότι ο ήρωας δεν παραπονιέται για τις νεοαποκτηθείσες δυνάμεις του αλλά αντίθετα δείχνει να της απολαμβάνει. Ένα άλλο ικανοποιητικό στοιχείο είναι ότι υπήρχε από την αρχή δράση και η πρώτη σύγκρουση με villain. Δεν έλειψαν βέβαια τα politically correct σχόλια και οι κατηχήσεις περί καθήκοντος απέναντι στην πόλη αλλά τέτοιου είδους ηθικές προεκτάσεις βρίσκονται στον πυρήνα κάθε κομικ-ήρωα που σέβεται τον εαυτό του. Η σειρά κάνει πρεμιέρα τον Οκτώβριο και σίγουρα θα μας απασχολήσει αρκετά αφού δείχνει και θέλει να περπατήσει στον επιτυχημένο δρόμο που άνοιξε η επιτυχία του Arrow.
Social Links: