Terminator 2: Judgement Day

Προσωπικά, κατέχει μία θέση στην πεντάδα (ίσως και στην 1^η τριάδα) αγαπημένων ταινιών επιστημονικής φαντασίας (και σίγουρα μια θέση στην καρδιά μου). Το εντυπωσιακό είναι ότι κρίνοντας το θέμα «αναχρονιστικά», καθώς κοιτάζω στο παρελθόν με τα μάτια ενός 28χρονου (με ότι αυτό συνεπάγεται), η άποψή μου για την ταινία (και τη θέση στην οποία την κατατάσσω τώρα, φτιάχνοντας μια λίστα των top 10 sci–fi ταινιών), ταιριάζει απόλυτα με εκείνη την πώρωση της πρώτης φοράς που την έβλεπα· μέσα από τα μάτια ενός πιτσιρικά, σημαδεύοντας για πάντα τα παιδικά μου χρόνια (καθώς και αρκετών παιδιών της γενιάς μου φαντάζομαι).

Είχε ό,τι στοιχείο χρειαζόταν ένα παιδί για να ταυτιστεί με έναν ήρωα: δράση, όπλα, πολλά όπλα, το υπέρτατο όπλο (mini gun), ατάκες που ήρθαν απ’το μέλλον για να μείνουν για πάντα στην ιστορία (Ηastala vista baby), ασύλληπτα για την εποχή εφέ, συναισθήματα αγωνίας και συγκίνησης· και τέλος, έναν τύπο με μαύρα δερμάτινα ρούχα, μαύρα γυαλιά, μαύρες μπότες, να οδηγεί Harley (fat boy), και συγχρόνως να πυροβολεί (καθώς οπλίζει με το ένα χέρι) με καραμπίνα (την οποία βάζει στο πλάι της μηχανής του), σώζοντας έναν έφηβο. Από την πρώτη στιγμή που εμφανίζεται στην ταινία καταλαβαίνεις τι θα επακολουθήσει· βλέποντας ένα γυμνό τύπο να μπαίνει σ’ ένα μπαρ και να μας συστήνεται λέγοντας σε κάποιον «I need your clothes, your boots and your motorcycle». Ακολουθεί το αναμενόμενο ξυλοφόρτωμα που απαιτείται σε κάθε ταινία αυτού του είδους που σέβεται τον εαυτό της. Ναι, αυτός ο σκληροτράχηλος-ανυπέρβλητα cool τύπος με τον οποίο ταυτιστήκαμε κάποτε, ήταν ο μετέπειτα κυβερνήτης της Καλιφόρνια. Τι; Εντάξει, ηθοποιός ήταν ο άνθρωπος δεν τον έκαναν και πρόεδρο της Αμερικής… Πώς; Ρόναλντ τι; Χμμμ…God bless Αmerica. (Ας γυρίσουμε στην ταινία γιατί παίζει να πέρασε η «ημέρα της κρίσης» και να μην πήραμε χαμπάρι).

Το sequel λοιπόν του Terminator έμελλε να γίνει μία από τις καλύτερες και επιδραστικότερες sci–fi ταινίες όλων των εποχών. Καταιγιστική δράση που κλιμακώνεται σταδιακά, διάχυτη αγωνία, τρομερή συγκινησιακή φόρτιση, ενταγμένα μέσα σε ένα εξαιρετικά δυστοπικό μέλλον που υπαγορεύει ένα αβέβαιο-εμπόλεμο μέχρις εσχάτων, παρόν, μεταξύ μηχανών και ανθρώπων, με πρωταγωνιστές δύο εξολοθρευτές σταλμένους απ’το μέλλον.

Στην πρώτη ταινία «The Terminator» (1984) ένας εξολοθρευτής στέλνεται απ’ το 2029 με σκοπό να δολοφονήσει μια σερβιτόρα, της οποίας ο αγέννητος γιος θα είναι ο μελλοντικός αρχηγός της αντίστασης του ανθρώπινου είδους στον πόλεμο εναντίον των μηχανών. Την ίδια στιγμή, ένας στρατιώτης απ’τον πόλεμο στέλνεται με στόχο να την προστατέψει με κάθε κόστος.

Στο αριστουργηματικό sequel του James Cameron, ο πόλεμος στο μέλλον μεταξύ ανθρώπων και μηχανών μαίνεται. Η ανθρωπότητα έχει φτάσει στην αυτοκαταστροφή της. Μπορεί κανείς να δει αναφορές για την ίδια την ανθρώπινη εξέλιξη και τον τρόπο με τον οποίο συντελέστηκε-συντελείται, μέσα στον ιστορικό χρόνο. Οι συνέπειες της συνεχούς, αέναης τεχνολογικής εξέλιξης, της διαρκούς βιομηχανικής επανάστασης είναι ορατές. Το αποτέλεσμα τρομακτικό: Τα τεχνολογικά τέκνα του ανθρώπινου είδους, τα ίδια τα προϊόντα αυτής της εξέλιξης, (οι μηχανές), καταφέρνουν να αποκτήσουν αυτό που μέχρι τώρα αποτελούσε την ειδοποιό διαφορά, το στοιχείο που περίτρανα διατείνεται ότι κατέχει το ανθρώπινο είδος και πως το χαρακτηρίζει· ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ. (Εντάξει ας μην είμαστε απόλυτοι· για να είμαι πιο σαφής -κάνοντας ένα χρονικό άλμα στο παρόν- αναφερόμενος στην όλο και περισσότερο αμφισβητούμενη αντιστοιχία-ταύτιση νοημοσύνης-ανθρώπινου είδους, ίσως θα έπρεπε να κάνω λόγο για «ένα μέρος του ανθρώπινου είδους», για «μία μικρή μερίδα» πιο σωστά, απογοητευτικά ελάχιστη… δεν είμαι τόσο σίγουρος και αναμφισβήτητα όχι τόσο αισιόδοξος όσο το σκέφτομαι, οπότε το αφήνω στην κρίση του καθενός). Μεγάλη παρένθεση, ας ξαναγυρίσουμε στο θέμα μας. Νοημοσύνη λοιπόν. Μετά την απόκτησή της οι μηχανές επαναστατούν. Τα τέκνα στρέφονται ενάντια στον δημιουργό τους. Ο πόλεμος είναι καταστροφικός. Η ανθρωπότητα απειλείται με αφανισμό. Το Skynet (κεντρικό υπολογιστικό σύστημα ελέγχου των μηχανών), στέλνει πίσω στο χρόνο έναν εξολοθρευτή (T-1000) με στόχο να σκοτώσει τον μελλοντικό αρχηγό της ανθρώπινης αντίστασης (John Connor). Στην ύστατη προσπάθεια να αποτραπεί ο αφανισμός του ανθρώπινου είδους, ένας αντίστοιχος (λιγότερο εξελιγμένος T-800) εξολοθρευτής (Arnold Schwarzenegger) ταξιδεύει πίσω στον χρόνο, με σκοπό να μεταβάλλει το παρόν, να αποτρέψει το καταστροφικό μέλλον, να αλλάξει την ιστορία στο χρονικό συνεχές, προστατεύοντας τον John Connor, μεταβάλλοντας το timeline μέσα στο οποίο η ανθρωπότητα οδηγείται στην αλαζονική αυτοκαταστροφή της.