Ανήμερα της πέμπτης επετείου του γάμου τους, η Amy Dunne (Rosamund Pike) εξαφανίζεται μυστηριωδώς από το σπίτι τους και ο άντρας της, Nick Dunne (Ben Affleck) προσπαθεί να την εντοπίσει κινητοποιώντας τα media. Στην πορεία της έρευνας εμφανίζονται στοιχεία που ενοχοποιούν τον Nick για την εξαφάνιση της γυναίκας του ενώ αυτός προσπαθεί να αποδείξει την αθωότητα του.
Ο David Fincher επιστρέφει στις κινηματογραφικές διασκευές σε pulp μυθιστορήματα, όπως εδώ στο βιβλίο της Gillian Flynn, η οποία υπογράφει και το σενάριο της ταινίας. Πιστός στο δημιουργικό του μοτίβο να ρευστοποιεί τα κινηματογραφικά είδη, ο Fincher παραδίδει ένα οικογενειακό δράμα με έντονα τα στοιχεία του αστυνομικού θρίλερ, εμπλουτισμένο με μπόλικο black humor. Η ταινία χωρίζεται, νοητά, σε τρία μέρη. Το πρώτο και το τρίτο μέρος πάσχουν δραματουργικά, ως ένα σημείο, αλλά στο δεύτερο, όπου έχουμε και την κορύφωση της υπόθεσης, διακρίνουμε το μεγαλείο της σκηνοθετικής ικανότητας του δημιουργού.
Είναι δύσκολο να αγαπήσεις χαρακτήρα του Fincher. Η κυνικότητα με την οποία καδράρει τους χαρακτήρες του είναι παρούσα και δω. Τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται είναι δείγμα το πώς ο σκηνοθέτης πιάνει τον παλμό της εποχής του και κατασκευάζει επίκαιρες ταινίες χωρίς να προχωρά σε ποιοτική έκπτωση του υλικού του.
Η τομή και το σχόλιο του πάνω στην υποκρισία της σύγχρονης οικογένειας εμφανίζεται μέσα από μια υπόρρητη διαχείριση των gender politics. Μια «μάχη των φύλων» στην οποία καλείσαι να πάρεις θέση χωρίς να γίνονται διακριτά τα όρια του αθώου και του ένοχου. Τα αληθινά συναισθήματα εκφέρονται χαμηλόφωνα πίσω από τα σφιχτά χαμόγελα των ηρώων μας. Ο γάμος ως αναπαράσταση της χαμένης ευτυχίας. Αν στο Zodiac το κακό παραμονεύει κάπου εκεί έξω, στο Gone Girl το θέμα είναι «τα τέρατα» με τα οποία ζούμε μέσα στο σπίτι.
Η φρενίτιδα των mass media η οποία μεταβάλλει την υπόθεση εξαφάνισης της Amy σ’ ένα τηλεοπτικό reality για τα αδηφάγα μάτια του τηλεοπτικού κοινού, χρωματίζει με κίτρινο χρώμα την μαύρη κωμωδία που διαφαίνεται πίσω από την πλοκή του αστυνομικού θρίλερ που σε σημεία θυμίζει επεισόδιο του Law and Order. Ίσως εδώ, ο Fincher μας κλείνει το μάτι με την επιλογή του Affleck στον πρωταγωνιστικό ρόλο ύστερα από την κατακραυγή που αντιμετώπισε από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όταν ανακοινώθηκε η επιλογή του ως νέου Batman. O Nick αποφασίζει να προσλάβει τον δικηγόρο-celebrity Tanner Bolt (Tyler Perry) που διακρίνεται στην διαχείριση των media ώστε να μπορέσει να αποδείξει την αθωότητα του μετά την μετατροπή της υπόθεσης σε μια «τραγωδία» προς τέρψιν του τηλεοπτικού κοινού το οποίο χειραγωγείται από τα μέσα και το οδηγεί σε ένα σύγχρονο κυνήγι μαγισσών. Η υπόθεση γίνεται τηλεοπτική και μέσω αυτού του φίλτρου εξελίσσεται και αγκαλιάζει όλες τις εκφάνσεις της (Ήρωες, αστυνομία, κοινό). Άλλωστε, μέσω της τηλεόρασης θα δοθεί και η λύση της.
Η ταινία έχει την υπογραφή του κινηματογραφιστή Jeff Cronenweth, στην τέταρτη κινηματογραφική συνεργασία του με τον Fincher. Το μοντάζ είναι υποδειγματικό με την χρησιμοποίηση flashbacks για την δόμηση της πλοκής και την παράλληλη αφήγηση των ιστοριών των ηρώων. Το soundtrack υπογράφουν για άλλη μια φορά το δίδυμο Trent Reznor–Atticus Ross, δημιουργώντας ένα διακριτικό score που δένει αρμονικά με την πλοκή της ταινίας.
Ο Ben Affleck δεν είναι κακός στο ρόλο του συζύγου αλλά η πραγματική αποκάλυψη είναι η ερμηνεία της Rosamund Pike. Η Αγγλίδα ηθοποιός επιδεικνύει υποκριτική ευελιξία με το βλέμμα της να αλλάζει αυτοστιγμεί από αθώο σε απόμακρο. Σίγουρα η ερμηνεία της θα τραβήξει τα βλέμματα της Ακαδημίας για τα Oscars. Η Carrie Coon του καταπληκτικού The Leftovers παραδίδει μια στιβαρή ερμηνεία ως αδελφή του Affleck ενώ και ο Neil Patrick Harris είναι επιβλητικός ως ο πρώην δεσμός της Pike από το λύκειο που είναι ακόμα κολλημένος μαζί της.
Το φιλμ δεν είναι από τα καλύτερα του Fincher αλλά το Gone Girl είναι σίγουρα από τις καλύτερες ταινίες που θα δεις φέτος. Από τις 2 Οκτωβρίου στις αίθουσες. Προτείνεται ανεπιφύλακτα.
Social Links: