Χτες υπέπεσε στην αντίληψή μου το ψήφισμα της ΕΑΝΔΑ. Τι είναι και από πού ξεφύτρωσε η ΕΑΝΔΑ, θα με ρωτήσετε τώρα και λογικά, καθώς ευτυχώς τόσο γι’ αυτήν, όσο και…

Η Ένωση Ασκουμένων και Νέων Δικηγόρων Αθηνών και το φάντασμα της Σοβ(γ)ιετίας

Χτες υπέπεσε στην αντίληψή μου το ψήφισμα της ΕΑΝΔΑ. Τι είναι και από πού ξεφύτρωσε η ΕΑΝΔΑ, θα με ρωτήσετε τώρα και λογικά, καθώς ευτυχώς τόσο γι’ αυτήν, όσο και για εμάς, για τους λόγους που θα παραθέσω ακολούθως, δεν είναι ευρύτερα γνωστή. Η ΕΑΝΔΑ λοιπόν είναι η Ένωση Ασκουμένων και Νέων Δικηγόρων Αθηνών και εγώ, νομικός ων, είπα να της τα σούρω ένα χεράκι.

Δεν θέλω να ασχοληθώ τόσο με τα αμιγώς νομικά επιχειρήματα του ψηφίσματος για να μη γίνω ιδιαίτερα κουραστικός. Θα αρκεστώ απλώς να σημειώσω πως, πρώτον, το άρθρο 15 παρ. 2 του Συντάγματος που παρατίθεται και προφανώς αναφέρεται στο γνωστό θέμα που έχει εγερθεί τον τελευταίο καιρό σχετικά με την ψήφιση του νέου νόμου για τα κανάλια και το ρόλο του Ε.Σ.Ρ., δεν θεωρείται ομόφωνα πως καπατάται, όπως υπονοείται. Αντίθετα, επιδέχεται διαφορετικών ερμηνειών και γενικότερα είναι διαμφισβητούμενο από συνταγματολόγους, ενώ σε κάθε περίπτωση μπορεί να το επιλύσει η Δικαιοσύνη, μέσω του Σ.τ.Ε. Δεύτερον, προφανώς και όσον αφορά το θέμα της μήνυσης της Προέδρου του Αρείου Πάγου, Βασιλικής Θάνου κατά Τσακυράκη, πρέπει να μπει στο αρχείο, αφού εμπίπτει στις πάμπολλες περιπτώσεις λογοκρισίας που έχουν απασχολήσει τον τελευταίο καιρό το δημόσιο βίο, απλώς έχει και μια παραπάνω προφανώς βαρύτητα, λόγω της ανώτατης θεσμικής θέσης του μηνυτή.

ImageHandler

Σκόπιμο λοιπόν θεωρώ να ασχοληθώ κυρίως με την καταφανώς πολιτική χροιά του λόγου της παρέας του Salon de Bricolage που είναι και αυτή που ήδη αυτή την ώρα που γράφεται τούτο εδώ το κείμενο, έχει προκαλέσει ένα μικρό χαμό και δικαίως. Το ίδιο το πολιτικό αυτό άρωμα που αποπνέεται διάχυτα προσωπικά δεν το θεωρώ μεμπτό, από τη στιγμή που ένας εκλεγμένος συνδικαλιστικός φορέας εξ αντικειμένου θα μιλήσει πολιτικά, ειδικά τη στιγμή που εκφράζει τα δικαιώματα των νέων και ασκουμένων επαγγελματιών που εκπροσωπούνται απ’ αυτόν. Επιπλέον, θεωρώ πως πάντα ένας δημόσιος λόγος φέρει per se πολιτικής και ιδεολογικής φύσεως επιχειρήματα.

Ωστόσο, τα αποσπάσματα που ακολουθούν και διατυπώθηκαν εκ στόματος ΕΑΝΔΑ, σίγουρα δεν αποτυπώνουν την άποψη της πλειοψηφίας όσων αυτή εκφράζει. Μεταξύ άλλων μας λέει «Ότι η Ελληνική Δημοκρατία αποτελεί, από συνταγματική και πολιτειολογική άποψη, ”φιλελεύθερη αστική δημοκρατία” (και όχι ”λαϊκή δημοκρατία”» (sic) και ότι «7. Καλεί τους Έλληνες δικηγόρους αλλά και όλους τους δημοκρατικούς πολίτες, φορείς και θεσμούς να επαγρυπνούν και, αν χρειαστεί, να είναι προετοιμασμένοι για να αντισταθούν σε κάθε απόπειρα ή σχεδιασμό ”άμεσης” ανατροπής του φιλελεύθερου δημοκρατικού πολιτεύματος ή ”σταδιακής” μετάβασης στον ολοκληρωτισμό».

Μετά από τέτοιες ανακοινώσεις, είναι πρόδηλη η έκπληξή μας και παράλληλα η διαπίστωση πως ουσιαστικά έχουμε ξεφύγει όχι από τον πολιτικό, αλλά και από τον στενά κομματικό λόγο και πλέον παίζουμε με τα όρια της μαύρης προπαγάνδας και της τρομοκράτησης. Ποιος Μητσοτάκης, ποιος Άδωνις, ποιο ΣΚΑΪ και ποιος Τζήμερος, αγαπητέ αναγνώστη; Τώρα έχουμε ΕΑΝΔΑ. Θες αποθέωση της κινδυνολογίας, θες ατόφιο και καθαρό αντικομμουνισμό, μήπως θες και ολίγον φιλελέ υστερία; Πάρε άφοβα ανακοίνωση ΕΑΝΔΑ και θα με θυμηθείς. ΟΚ, ας μην το κάνουμε σκετσάκι από ΑΜΑΝ, αλλά πραγματικά η αποστροφή μου (για να μην χρησιμοποιήσω πιο περιγραφικές εκφράσεις που μου έρχονται στο μυαλό) αναβλύζει.

Chipras_medium

Το χειρότερο που με προβληματίζει ιδιαίτερα είναι το ότι άνθρωποι που υποτίθεται πως είναι επικεφαλής στον αγώνα νέων επιστημόνων, εκφέρουν ένα λόγο που μόνο επιστημονικός δεν είναι, κάνοντας συνεχόμενα λογικά άλματα και καταλήγοντας σε τουλάχιστον ακραία πολιτικά συμπερασμάτα με ένα νομικοφανή μανδύα, συγχέοντας επιεικώς άκομψα τα δύο πεδία. Τα περί ανατροπής πολιτεύματος και ολοκληρωτισμού που αναφέρει μια δημόσια ανακοίνωση ενός επίσημου φορέα, στην καλύτερη αποτρέπουν τους νέους δικηγόρους και ασκούμενους από τη διεκδίκηση των δίκαιων αιτημάτων τους. Στην χειρότερη, εξυπηρετούν αλλότρια συμφέροντα, ενώ σίγουρα διχάζουν και εντείνουν την πόλωση.

Κλείνοντας, για να γίνω και λίγο γραφικός, το σηκώνει η περίσταση άλλωστε (και γιατί είμαι σίγουρος πως το απέφυγα μέχρι τώρα) θα ήθελα να σας καλέσω  να αναφωνήσουμε:  «Καληνύχτα Κεμάλ» «Σε τί κόσμο θα φέρουμε τα παιδιά μας Νίκο Τσιαμτσίκα;»