Athotep Nyarl – 5 κομμάτια για το καλοκαίρι στην Αθήνα
Ένα μικρό δυστύχημα της ελληνικής γλώσσας είναι ότι δεν υπάρχει διαφορετική λέξη για να διαχωρίζει τις μικρές από τις μεγάλες πόλεις (το «μεγαλούπολη» είναι απλά ένα σύνθετο υποκατάστατο), εν αντιθέσει με τα αγγλικά, στα οποία “town” και “city” διαχωρίζουν τις πόλεις στις οποίες μεγαλώνεις μαθαίνοντας ποδήλατο, από αυτές στις οποίες μαθαίνεις στάσεις λεωφορείου. Επομένως το πρώτο μου κομμάτι για καλοκαίρι στην Αθήνα ας είναι κάτι που χρησιμοποιεί στον τίτλο τη μεγαλούπολη:
ABBA: Summer Night City (live at Wembley)
Summer Night City, λοιπόν, στη live έκδοση που είναι ανώτερη της στουντιακής, κομμάτι κατάλληλο για να παίζει κατά μήκος καλοφωτισμένων λεωφόρων της πρωτεύουσας (ειδικά Πανεπιστημίου) γύρω στις έντεκα το βράδυ, όταν το φάσμα της πόλης υψώνεται πιο λαμπερό από ποτέ – και η νυχτερινή έξοδος είναι μια επικείμενη υπόσχεση φαντασμαγορίας. Ειδικά στην pre-chorus γέφυρα καβαλάς τα ψυχογεωγραφικά θερμά ρεύματα της πρωτεύουσας.
Thorns – Shifting Channels
Φυσικά ο συνδυασμός Αθήνας και καλοκαιριού κυριαρχείται από την εικόνα της Ζέστης, ενίοτε ασφυκτικής, σχεδόν πάντα ανιχνεύσιμης. Στο πιο μεταλλουργικό και λαμαρινένιο κομμάτι τους, οι Thorns τσαλαβουτάνε μέσα σε βαγόνι ηλεκτρικού δίχως κλιματισμό, με αυτιστικές στη συμπεριφορά πόρτες και ρομποτικούς συνεπιβάτες που σε κάθε τούνελ φτάνουν λίγο πιο κοντά σου.
Iron Maiden – Purgatory
Ένα αρκετά θετικό απότοκο του καλοκαιριού είναι οι σχετικά άδειοι δρόμοι της πόλης, ειδικά όσο πλησιάζουμε προς τον Δεκαπενταύγουστο. Το Purgatory είναι το κομμάτι που βάζεις (κατά προτίμηση) σε κασέτα στο αυτοκίνητο για να πλαισιώσεις ηχητικά την άνεση κινήσεων που σου προσφέρει το χαλαρό τερέν. Ανεμελιά και απεμπλοκή από τον γραμμικό χρόνο, όπως είθισται να συμβαίνει ενίοτε στα θερινά αστικά καζάνια.
ΑΝΤΙ… – Πανδαιμόνιο
Η νωθρότητα του κινήματος την καλοκαιρινή περίοδο, ειδικά η πλήρης αποσύνθεσή του στις αρχές του Αυγούστου. Στον αντίποδα η παρανοϊκότερη συνθετικά στιγμή των ΑΝΤΙ…, η οποία ξεκινάει με τον μυθικό στίχο: «Ένας άχρηστος άνεμος αφράτος φυσάει τον κάθε προλετάριο». Με το που τον ακούς σου σκάει στα μούτρα μια καυτή ανάσα λίβα, ενώ το κομμάτι αναπτύσσεται με εφηβική ορμή και πανέξυπνα καυστική στιχουργία. Συν το ότι τα τελευταία καλοκαίρια συνήθως κάπου θα πετύχεις τους synth-punkers αυτούς σε live.
THIS IS PAST – ΚΟΛΑΣΗ
Η Αθήνα το καλοκαίρι είναι πάνω από όλα ο τίτλος αυτού του κομματιού. Η ψαλμωδιακή/ελεγειακή φωνή θα μπορούσε κάλλιστα να ανήκει σε κάποιον κάτοικο των υπονόμων, που μπορεί αν είσαι άτυχος να δεις να σε κοιτάει από τον φωταγωγό σου. Η υστερική φωνή στο δεύτερο μισό είναι η δικιά σου, όταν βρίσκεσαι από τη λάθος πλέον μεριά του φωταγωγού.
Δημοσθένης Γαβαλάς – Μίζερο καλοκαίρι σε νησί
Είναι γεγονός ότι μιζέρια και διακοπές είναι δύο έννοιες που δύσκολα κανείς μπορεί να ταυτίσει. Ίσως ο μοναδικός τρόπος ώστε να συγκεραστούν αυτές οι δύο έννοιες στο μυαλό κάποιου θα ήταν μάλλον η εύκολη λύση του να αποδώσει τη μιζέρια στους δυστυχείς (ή ευτυχείς) που δεν κατάφεραν ή δεν θέλησαν να αποδράσουν από το «κλεινόν άστυ», αποδίδοντας παράλληλα αποκλειστικά θετικό πρόσημο στις διακοπές σε κάποιο νησί. Είναι όμως έτσι;
Φτιάχνοντας τον ιδεότυπο της έννοιας διακοπές σε νησί, έρχονται αμέσως παραστάσεις μιας ατέρμονης ενεργητικότητας –εκτός φυσικά αν έχεις φτάσει τα 25–, πολλών και άσκοπων νυχτερινών εξόδων, μπάνιων στη θάλασσα μαζί με μερικές χιλιάδες ακόμα που είχαν την ίδια ιδέα, ανυπόφορη ζέστη, ιδρώτας, air condition αυτοκινήτου που ποτέ δεν δουλεύει, αμέτρητη φασαρία, συνωστισμός σε γραφικά σοκάκια με μόνο σκοπό το πιάσιμο των λιγοστών πόκεμον, κακή και δυνατή μουσική από κωλόμπαρα και παντού μικροί εωσφόροι με παιδικά πρόσωπα. Αυτές τις διακοπές θέλεις, φίλε αναγνώστη;
Όλα αυτά ακούγονται πάρα πολύ μίζερα και δυστοπικά, για κάποιο λόγο όμως συμπληρώνουν μαζί με κάποιες άλλες εικόνες τον ιδεότυπο των τέλειων –για μη φασαίους– διακοπών σε νησί. Εάν προσπαθήσουμε λοιπόν να απομονώσουμε τη θλιβερή ουσία των παραπάνω διακοπών –πιάσουμε δηλαδή το πραγματικό τους νόημα– και τις ντύσουμε με μουσική υπόκρουση σίγουρα αυτή θα ήταν καταθλιπτική, μπαλαντοειδόυς υφής και κατά βάση μπάσων αισθαντικών φωνητικών όπου βασικό της στοιχείο θα ήταν η συνειδητοποίηση ότι οι διακοπές δεν ήταν τίποτα παραπάνω από μια ευκαιρία αλλαγής παραστάσεων, η οποία περιορίστηκε τελικά σε μια απλή αλλαγή χώρου, αποκτώντας παράλληλα την προσθήκη του θαλασσινού μπάνιου.
Nick Cave & The Bad Seeds – Mermaids
Ξεκινώντας τη δημιουργία μιας playlist για εγνωσμένα μίζερες διακοπές δεν θα μπορούσε ποτέ να λείπει ο Nick Cave από αυτή. Έτσι, ξεκινάμε με το «Mermaids» από το Push the Sky Away του 2013. “All the ones who come, and all the ones who go down to the sea”. Ποιος θα μπορούσε να περιγράψει καλύτερα από αυτό το κομμάτι τα όνειρα για διαφορετικές διακοπές που θάφτηκαν στη θάλασσα της κανονικότητας;
Lana Del Rey – Summertime Sadness
Μετά τον Nick Cave, τη σκυτάλη παίρνει η αγαπητή Lana Del Rey, η οποία –με μια παρουσία μόλις λίγων χρόνων στο μουσικό στερέωμα– έχει καταφέρει να ταυτιστεί με την καλοκαιρινή μιζέρια και μελαγχολία ίσως περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον. Τι πιό χαρακτηριστικό λοιπόν από το «Summertime Sadness» από το δίσκο της Born to Die του 2012;
Nightwish – While Your Lips Are Still Red
Σύμφωνα με έρευνα γνωστού Αμερικανικού Πανεπιστημίου, το καλοκαίρι σε νησί λαμβάνει χώρα το μεγαλύτερο ποσοστό χωρισμού ζευγαριών που έχει καταγραφεί, ενώ παράλληλα την ίδια περίοδο σημειώνονται και οι λεγόμενοι έρωτες χαμηλής έντασης. Χρειάζεται να πω κάτι περισσότερο; Όσο προλαβαίνετε λοιπόν γιατί πλησιάζει η κορύφωση της μιζέριας: Nightwish – While Your Lips Are Still Red.
The Police – Message In A Bottle
Ε, δεν νομίζω να ήταν δυνατό να λείπει από τη λίστα κάποιος που αφήνει μηνύματα σε μπουκάλια στον ωκεανό. Αυτό είναι πιο θλιβερό και από σένα που προσπαθείς να ψαρέψεις 300 Magikarp στο Pokémon Go για να τα κάνεις Gyarados. Message in a Bottle – The Police.
Deftones – My Own Summer
Η τελευταία λέξη αυτής της μικρής λίστας σαφέστατα ανήκει στους Deftones. Και πιο συγκεκριμένα στο “My own summer”. Πόσες αντίστοιχες αντικαλοκαιρινές παραστάσεις θα μπορούσαν άραγε να συμπυκνωθούν στο στίχο “There’s no crowd in the streets and no sun in my own summer”;
Γιώργος Βασιλάκος – 5 Classic Rock κομμάτια στο repeat για καλοκαίρι στην πόλη
Η πιο ενδιαφέρουσα ίσως μουσικά περίοδος του καλοκαιριού είναι τούτη εδώ που διανύουμε και που αφορά αυτό το αφιέρωμα. Ξέρεις για ποια μιλάω. Τότε που μόλις έχεις ξεμπερδέψει με δουλειές και κάθε είδους άκυρες υποχρεώσεις που ανέβαλες μέσα στο χρόνο και ξεκινάς τις πραγματικές διακοπές σου. Η πόλη έχει αρχίσει και αδειάζει και η δική σου ηρωική έξοδος αργεί ακόμα ή θεωρείται αβέβαιη. Μια αμήχανη ουσιαστικά συγκυρία που επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο και σε βρίσκει να αναρωτιέσαι για το πώς να διαχειριστείς τον πρωτόγνωρα άπλετο ελεύθερο χρόνο σου. Τα ατέλειωτα ηθικά διλήμματα που έρχονται ως συνέπεια αυτού του γεγονότος, σε συνδυασμό με την ανυπόφορη ζέστη, τελικά σε ωθούν στην πλήρη απραξία. Πιθανότατα έχοντας τερματίσει το air condition, κάθεσαι με τις ώρες στο πίσω μπαλκόνι και καρφώνοντας το βλέμμα στο κενό ανάμεσα στα πλαστικά προστατευτικά κάγκελα που έχουν ξεμείνει από όταν ήσουν παιδί, ακούς τη μόνη μουσική που ταιριάζει σε τέτοιες περιστάσεις. Λιτή, γάργαρη, τρου Classic Rock από τα τέλη των ’60s και τα ’70s, βάζοντας στο repeat τα ίδια και τα ίδια κομμάτια ώστε να μπορείς όλη την υπόλοιπη ημέρα να φανείς παραγωγικός μιμούμενος με λαρυγγισμούς ριφάκια και σολαρίσματα. Η φάση μας είναι ονειροπόληση, νοσταλγία, απόδραση, ερωτισμός, ξεγνοιασιά, πλήρης ελευθερία. Προσεκτικά επιλεγμένα τα top 5 κομμάτια μας είναι:
Boston – More Than A Feeling
Ό,τι ιδανικότερο για να ξεκινήσεις μια καλοκαιρινή ημέρα. Οι πρώτοι κιόλας στίχοι είναι χαρακτηριστικοί. Ο καφές που έφτιαξες δεν σε έχει πιάσει ακόμα και κλείνεις τα μάτια σε ημιλήθαργο. Πρόσωπα από το παρελθόν που δεν είσαι σίγουρος αν υπήρξαν ποτέ και η οπτασία ενός κοριτσιού που σου άρεσε κάποτε αλλά δεν θυμάσαι το όνομά του, φεύγει μαζί με τις ηλιαχτίδες που έκρυψε ένα ασθενικό σύννεφο.
Lynyrd Skynyrd – Free Bird
Άρχισε να μεσημεριάζει και εσύ αναπόφευκτα θες να του δίνεις, να πας στα τσακίδια ρε παιδί μου, οπουδήποτε. «Ποιος σηκώνεται τώρα μωρέ καλοκαιριάτικα, καλά δεν είμαστε εδώ;» / «Ποιος είσαι εσύ και τι δουλειά έχεις στο μπαλκόνι μου;» – «Όχι, τίποτα, εγώ ένα σωλήνα από τον νεροχύτη σας ήρθα να φτιάξω και φεύγω». Ένα σμήνος από πουλιά φαίνεται μέσα από τις χαραμάδες των πλαστικών κι εσύ πάλι δεν κατάφερες να αποφύγεις να ταυτιστείς με εκείνο που χάλασε το σχηματισμό τους.
The Steve Miller Band – Serenade
Με το ένα και με τ’ άλλο, ο ήλιος πήρε την κατηφόρα και λίγο πριν την απογευματινή σιέστα, εκεί όπου παλεύεις να κρατήσεις ζωντανές τις αισθήσεις σου, σε δροσίζει το πρώτο απαλό αεράκι και σου δίνει τη χαριστική βολή. Ένα ουράνιο τόξο που καταλήγει σε έναν απόκοσμο ήχο από το διάστημα κι εσύ ξοπίσω, καβάλα στο μπλε άλογο με τη χρυσή χαίτη (του ΒraveStarr θα ‘ναι). Ο ήλιος είναι εκεί, τα αστέρια είναι εκεί επίσης, η αγάπη είναι παντού, εσύ είσαι η γη, εσύ και ο χρόνος και όλοι μαζί είμαστε ένα.
Lovin’ Spoonful – Summer in the City
Για την επιλογή του κομματιού θα αρκούσε φυσικά μόνο ο τίτλος. Εν συντομία, το βράδυ στην καλοκαιρινή πόλη δεν συγκρίνεται με τη μέρα, γι’ αυτό κι εσύ ίσως αφήσεις για λίγο το μπαλκόνι σου και αποφασίσεις να βγεις. Οι στίχοι του τραγουδιού σε παρακινούν να μιλήσεις σε ένα κορίτσι στο μπαρ που πήγες, αλλά αντ’ αυτού καταλήγεις να μουρμουρίζεις συνεχώς επιδεικτικά “in the summer, in the city” μαζί με τη μελωδία του κομματιού και εκείνη να σε παρεξηγήσει ή στην καλύτερη να νομίζει πως κάτι προσπαθείς να της πεις.
Blue Oyster Cult – (Don’t Fear) The Reaper
Νύχτωσε και δεν σε πιάνει ύπνος με τίποτα. Τελικά αποφασίζεις να πας πάλι πίσω στο μπαλκόνι και κοιτάζεις τον ουρανό και το χρώμα του που ενώ αλλάζει ανάλογα με τις εποχές και τις ώρες τη μέρα, τη νύχτα έχει αιώνια το ίδιο κι απαράλλαχτο μαύρο. Κι όπως το βαθύ σκοτάδι πάντα ακολουθεί και την πιο μακρά, ηλιόλουστη καλοκαιρνή μέρα, έτσι και ο θάνατος αγκαλιάζει με τρυφερότητα και τον πιο αγνό έρωτα. Φυσικά εδώ υπάρχουν και τα αστέρια, αλλά για αυτά ας μιλήσουμε σε κάποιο άλλο επεισόδιο.
Social Links: