Ο πρασάγγουρας: πιθανότατα το επικότερο έντομο της πατρίδας μας

Έρχεται καλοκαίρι, πράγμα που σημαίνει, πέρα απ’ όσα περιγράφει εναργώς ο MC Τάκο στη μεγάλη του επιτυχία “Επιτέλους Καλοκαίρι”, και την έναρξη της περιόδου εντόμων – μύγες, σκνίπες, κουνούπια, κατσαρίδες και άλλα ενοχλητικά.

[Ο Τάκο τα λέει όπως είναι]

Βέβαια, πάλι καλά να λέμε που δεν ζούμε στη Νέα Ζηλανδία (προκαταβολικά συγγνώμη προς όσους τυχόν μας διαβάζουν από κει) και δεν παίζει να βρεθούμε με κανένα γιγαντιαίο γουέτα στο πρόσωπο. Τι είναι το γιγαντιαίο γουέτα ρωτάτε; Είναι έντομο του γένους Δεινακρίδες, ενδημικό της Νέας Ζηλανδίας, μεγαλύτερο σε μέγεθος από ένα χάμστερ, που φτάνει να ζυγίζει όσο και τρία ποντίκια μαζί. Ή αλλιώς, σε περίπτωση που προτιμάτε την οπτικοποίηση, το γουέτα είναι αυτό εδώ:

Δείτε το ξανά πόσο χαριτωμένα να τρώει ένα καρότο:

Αυτό που ενδεχομένως δεν ξέρατε, είναι ότι κι εδώ στην Ελλάδα έχουμε έντομα κάπως πιο εντυπωσιακά από τις κατσαρίδες. Φανταστείτε, ας πούμε, μια κατσαρίδα με πανοπλία, δυνατά μπροστινά πόδια για να σκάβει το χώμα και σαγόνια ικανά να καταστρέψουν τις ρίζες των ζαρζαβατικών σας. Σταματήστε τώρα να φαντάζεστε, και ρίξτε μια ματιά εδώ:

Και σαν να μην έφτανε η επική εμφάνιση του ζουζουνιού αυτού, έχει και ένα μάτσο εξίσου θρυλικές ονομασίες. Με σειρά προτίμησης, από κάτω προς τα πάνω, παραθέτω: Κρεμμυδοφάγος γιατί τρώει τα κρεμμύδια (οκ, τίποτε το σπουδαίο), γρυλοτάλπη από το ελληνικό γρύλος και το λατινικό talpa δηλαδή “τυφλοπόντικας” γιατί σκάβει στοές στο υπέδαφος, κολοκυθοκόφτης για προφανείς λόγους, περτσίκουρας στην Κρήτη δεν ξέρω γιατί – ρωτήστε κάποιον Κρητικό, πρασοκουρίδα στην καθαρεύουσα, και πρασάγγουρας από τα λαχανικά που προτιμά. Ειδικά τα τελευταία τέσσερα είναι ιδανικά και για άλλες χρήσεις, πχ,

 

Γενικά, αν έχετε μποστάνι να εύχεστε να μη σας τύχει πρασάγγουρας – τόσο για τις ζημιές που κάνει, όσο και για μη χρειαστεί να καταφύγετε, στην περίπτωση που είστε υπέρ της οργανικής καλλιέργειας, στις παραδοσιακές συνταγές αντιμετώπισής του όπως αυτή του Διοφάνη από τη Νίκαια της Βιθυνίας ο οποίος στα Γεωργικά του τον 1ο π.Χ αιώνα προτείνει [ΠΡΟΣΟΧΗ: ακολουθεί αηδιαστική συμβουλή] την παράχωση στο έδαφος μιας άπλυτης κοιλιάς ζώου με την κοπριά που αυτή περιέχει ώστε οι πρασάγγουρες ως κοπρόφιλα ζώα να μαζευτούν εκεί, να τους μαζέψουμε και να τους εξοντώσουμε.

[Μιλούν τα ντοκουμέντα]

 

Αν πάντως αναρωτιέστε για την καλύτερη απ’ όλες τις ονομασίες ζωυφίου στην ελληνική γλώσσα, παραθέτω από τον εξορκισμό του Αγίου Μαρτύρου Τρύφωνος του οποίου τη μνήμη η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά την 1η Φεβρουαρίου τον κατάλογο των ζωυφίων έναντι των οποίων ο Άγιος προστατεύει τα αμπέλια και τις λοιπές καλλιέργειες: “κάμπη, σκώληξ, σκωληκοκάμπη, σκάνθαρος, βροῦχος, ἀκρίς, ἐπιμέλος καλιγάρις, μακροπούς, μύρμηγξ, φθείρ, ρυγίτης, ψυλλίτης, καυλοκόπος, ἐρυσίβη, κοχλοί, ψαλίτης”.

Και για τους απίστους μεταξύ μας, να και το σχετικό σκρήνσοτ από το σπουδαίο έργο του Ολλανδού Johannes Meursius (ή van Meurs) Glossarium graeco-barbarum από το μακρινό 1614:

 

Μετά απ’ όλα αυτά, όσο να ‘ναι, στο επόμενο μποτιλιάρισμα θα μπορείτε να εντυπωσιάσετε τους άλλους οδηγούς με τον υβρεολογικό σας αυτοσχεδιασμό. Βοήθειά μας.