«Δρόμοι που χάθηκα με σένα πλάι μου δεν είσαι εδώ σκιά που έφυγε μέσα στη θύμιση ήσουν εσύ»   Δύο χρόνια με την εδραίωση της Τραπ ως άκουσμα κάθε τύπου…

Γιατί ο Ypo επικαλείται την ιέρεια Ελένη Βιτάλη στο νέο του κομμάτι;

«Δρόμοι που χάθηκα

με σένα πλάι μου

δεν είσαι εδώ

σκιά που έφυγε

μέσα στη θύμιση

ήσουν εσύ»

 

Δύο χρόνια με την εδραίωση της Τραπ ως άκουσμα κάθε τύπου που ακούει όλα τα είδη μουσικής, το καθένα για την ώρα του,  ένα χρόνο μετά τον απόλυτο χαμό του καλοκαιριού του 2016, που ήταν αδύνατο να βγεις από το σπίτι σου χωρίς να πετύχεις 1-150 καγκουράμαξα που να μην παίζουν το Colombiano, Maradona, το Dab ή έστω κάποιον από τους γνωστούς θαμώνες της Capital, καθώς και ενάμιση χρόνο από τότε που «τα ‘λεγα»,  ήρθε η ώρα για το επόμενο σκαλί. Ύπο – Ελένη Βιτάλη λοιπόν!

Ξεκινώντας, οφείλω να πω το κομμάτι αποτελεί αναδρομή στο φαντασιακό παρελθόν του κάθε ράπερ. Τι εννοώ με αυτό; Ότι η συγκρότηση της έννοιας «ράπερ» έρχεται μέσα από παραστάσεις διακίνησης ναρκωτικών, μέσα από ξύλο σε γυναίκες (όχι όμως στη μητέρα τους γιατί εκεί respect), μέσα από κυνηγητά με τσέους (μπάτσοι > μπατσέοι > τσέοι), οπλοκατοχή ή έστω από μια ληστεία τράπεζας, ρε αδελφέ. Προφανώς, ο μαιτρ του είδους στην Ελλάδα όχι μόνο δεν θα μπορούσε να λείπει από τον κανόνα, αλλά στην πραγματικότητα οφείλει να ορίζει ο ίδιος τον κανόνα, με τις βιωματικές του ιστορίες να πρέπει να ξεπεράσουν αυτές του Μάριου Μπρούσκου, αλλά και ψεύτες ψαράδες που έχουν συνταντήσει γοργόνες ή έχουν ψαρέψει φάλαινες με ψαροτούφεκο στο Αιγαίο. Έτσι και εδώ, ο Ypo –μέσω του πονήματός του– αναφέρει ότι όταν ήταν μικρός, υπήρξε άστεγος, κοιμόταν σε παγκάκια της Νέας Σμύρνης (;) και πούλαγε ναρκωτικά στο αθηναϊκό κέντρο, κάτι το οποίο φυσικά δεν γνώριζε η μητέρα του για να μη στενοχωρηθεί, καθώς είπαμε: «Ε ψηλέ, η λέξη μάνα είναι ιερή».

Γιατί «Ελένη Βιτάλη» όμως; Η απάντηση αρχικά μπορεί να βασιστεί σε υποθέσεις. Ας γίνω όμως λίγο πιο σαφής. Ο Ύπο έρχεται με ένα αυτοαναφορικό, σχεδόν αυτοβιογραφικό κομμάτι, το οποίο ακριβώς αποτελεί μια επιστροφή στις ρίζες του. Και αυτές οι ρίζες πρακτικά έχουν να κάνουν με ένα παρελθόν το οποίο ο ίδιος θεωρεί Λαϊκό, όχι όμως το λαϊκό το οποίο σχολιάζεται σκωπτικά στο «ποιος γαμάει τους λαϊκούς – dab», αλλά εκείνο το Λαϊκό με Λ κεφαλαίο. Η θεματική του κομματιού, ενώ πλεόν απέχει από τη συνηθισμένη αναφορά στα παροντικά πλούτη και τις κεκτημένες απολαύσεις που απολαμβάνει, αλλά και στο «στρατό» γυναικών που συναναστρέφεται μαζί του –άλλωστε ας μην ξεχνάμε την πρόσληψη και εν τέλει αντικειμενοποίηση της γυναίκας μέσα στην Τραπ–, εμπεριέχει τις θυσίες που έχει κάνει και στο δρόμο που ακολούθησε ώστε να φτάσει εδώ που είναι σήμερα. Έτσι, η χρήση του sample της Βιτάλη, πέρα από το προφανές κλείσιμο του ματιού στο παρελθόν των ναρκωτικών, αλλά και την παρουσία της ως μιας μητρικής φιγούρας, παρέχει εκείνο το Αριστερό υπόβαθρο, το οποίο είναι παρόν σε όλα τα κομμάτια του Ύπο. Από το «εντός ευρωζώνης για λίγο μα ο τρόπος μας είναι βαλκάνιος τέρμα» και τις αναφορές στους Ζαπατίστας στο Colombiano ως και την επιλογή του Μαραντόνα και την ταύτισή του με το Αριστερό ανήσυχο πνεύμα, όλα τα κομμάτια του τραπ ρεύματός του μοιράζονται μια κοινή ταυτότητα. Μια ταυτότητα που τελικά μοιράζεται και αναδεικνύει και η ίδια η Ελένη Βιτάλη μέσω της πορείας της. Τέλος, άξιο αναοφράς είναι το γεγονός ότι πρόκειται για ένα από τα ελάχιστα –αν όχι το μοναδικό- κομμάτια του Υπο, που ίσως με λίγη προσπάθεια βγάζουν κάποιο νόημα. Βέβαια ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που αποκλείεται να γίνει και επιτυχία και να ακουστεί όσο άλλα.

 

Πέρα από το στιχουργικό κομμάτι, μουσικά, ο Skive, ο παραγωγός της Capital, ο οποίος βρίσκεται πίσω από σχεδόν οτιδήποτε αφορά την Τραπ στην Ελλάδα, έχει πάλι κάνει το θαύμα του. Με την προσθήκη του sample της Βιτάλη, στο trap beat, ο Skive καταφέρνει να πατήσει στο ρεύμα του παντρέματος του Λαϊκού στοιχείου με έναν πιο νέο ήχο, κάτι το οποίο σήμερα παραμένει εξαιρετικά δημοφιλές μεν, αρκετά πρωτότυπο για τα δεδομένα της τραπ δε, με κάτι παρόμοιο να έχει επιχειρηθεί ένα χρόνο πριν σε αυτό.

Πάμε τώρα στο οπτικό κομμάτι. Το βαμμένο κορακί, αλλά και σε άτακτη υποχώρηση, μαλλί του Υπο, ένα –υποθέτω- γρήγορο αμάξι, η αρχετυπική κοπέλα – μοντέλο που εμφανίζεται σύμφωνα με το μοτίβο των (τ)ραπ βίντεο κλιπ, μια απέραντη πεδινή έκταση και τέλος  ένας ταχυδακτυλουργός ημιγνωστός από την εμφάνιση του στο «Ελλάδα έχεις Ταλέντο» -όπως άλλωστε μας πληροφορούν οι αγαπημένοι σχολιαστές του YouTube- συνθέτουν τον επικολυρικό χαρακτήρα του βίντεο. Ένα βίντεο που κάλιστα θα μπορούσε να είναι κακόγουστη διαφήμιση ανδρικού αποσμητικού, after shave ή έστω αυτό το κλιπάκι από τους ΑΜΑΝ.

Ή και όχι

Η ουσία πάντως παραμένει μια (;) . Ο γερόλυκος της Τραπ επέστρεψε –και ήρθε για να δείξει ποιος είναι το αφεντικό.