Rope
-1948-
Διάρκεια: 1 ώρα και 20 λεπτά
Είδος: Θρίλερ , Δράμα
Η Νέα Υόρκη βρίσκεται στους συνηθισμένους της ρυθμούς ενώ στο διαμέρισμα δύο φοιτητών διαπράττεται ένας ασυνήθιστος φόνος. O Μπράντον (John Dall) και o Φίλιπ (Farley Granger)βρίσκουν το Perfect victim for the perfect crime και φτάνουν από τη θεωρία στην πράξη. Η θεωρία υποστηρίζοντας πως, στα πνευματικά κατώτερα άτομα, η δολοφονία είναι επιτρεπτή, βάζει στα χέρια τους τη θηλιά και τους παρακολουθεί να πνίγουν το νεαρό φίλο τους.
Με αυτό τον τρόπο κλείνει το πρώτο μέρος του ανοσιουργήματος τους και ανοίγει ένα δεύτερο. Με προσκεκλημένους το νεκρό, πλέον, Ντέιβιντ τους συγγενείς και τους φίλους του, το διαμέρισμα φιλοξενεί μετά το φόνο ένα πάρτυ . Οι παρευρισκόμενοι ανησυχούν για την απουσία του Ντέβιντ και εν αγνοία τους γευματίζουν πάνω από τον τάφο του. Ένα μπαούλο που έχει πάρει θέση τραπεζιού, φυλάει το νεκρό σώμα. Η θεωρία έγινε πράξη και … έργο τέχνης, χρωματισμένο με τραγική ειρωνεία.
Η υπόθεση του Rope βασίζεται σε θεατρικό έργο που γράφτηκε το 1929 από τον Πατρικ Χάμιλτον, το οποίο με τη σειρά του βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Όταν η ταινία βγήκε στους κινηματογράφους πολλές αίθουσες αρνήθηκαν την προβολή καθώς οι μνήμες της δολοφονίας ήταν έντονες. Φήμες ήθελαν τους δυο δράστες ομοφυλόφιλους και αυτή η ιδιόρρυθμη σχέση των ηρώων της ταινίας διακρίνεται εξ απαλών ονύχων . Κάπως έτσι ο Hitchcock κατάφερε να ξεπεράσει τη λογοκρισία εγγίζοντας ένα θέμα taboo για την περίοδο.
Η τόλμη του Rope δε διατρέχει αποκλειστικά το περιεχόμενο. Αντίθετα, εμφανίζεται πολλαπλώς στην τεχνική. Ο σκηνοθέτης συστήνεται για πρώτη φορά με έγχρωμη ταινία χωρίς να χάνει το σκοτάδι που αποπνέει το ασπρόμαυρο φιλμ.
Όλη η δράση λαμβάνει χώρα σε ένα δωμάτιο (στούντιο). Οι λήψεις διαρκούν τουλάχιστον δέκα λεπτά και στα ελάχιστα cut που γίνονται οι κάμερες εστιάζουν σε αντικείμενα, ώστε το αποτέλεσμα της ταινίας να δίνει την αίσθηση, ενός και μοναδικού πλάνου. Η τεχνική αυτή εφαρμόζεται πρώτη φορά από τον Hitchcock και χώρος εκτέλεσης της είναι ένα και μοναδικό δωμάτιο.
Παρόλα αυτά η αγωνία όχι μόνο κορυφώνεται αλλά ο χώρος σε σύνδεση με την τεχνική, προάγει την ένταση και λειτουργεί ως προμήνυμα . Το κλειστοφοβικό αυτό διαμέρισμα κινδυνεύει να γίνει ο τάφος της ελευθερίας τους. Εκείνοι έχτισαν τον τάφο στη συνηθισμένη ζωή ενός ατόμου και τώρα παίζουν με τον κίνδυνο να αποκαλυφθούν από τον καθηγητή τους (James Stewart) .
Ο Μπράντον ανάβει τσιγάρο μετά το τέλος του εγκλήματος ανταμείβοντας τον εαυτό του, όπως θα έκανε μετά από μια ερωτική πράξη . Η προβολή των αντικειμένων του φόνου (σχοινί-μπαούλο) γίνεται έμμεσα στους καλεσμένους ικανοποιώντας την υπεροχή του ίδιου και του σαδιστικού μυστικού του. Ο Φίλιπ αντίθετα επαναλαμβάνει τον ίδιο σκοπό στο πιάνο και με κάθε κίνηση του φαίνεται αδύναμος να κρύψει την ενοχή του. Τα παραπάνω στιγμιότυπα είναι λίγα μόνο παραδείγματα, που απεικονίζουν τη μαεστρία, με την οποία ο δημιουργός σκιαγράφησε τη ψυχοσύνθεση των ηρώων και των συνθηκών.
Social Links: