9 +1 πάρτυ που αν τα χάσατε, χάσατε.

Στις 30 Ιουνίου στον Τεχνοχώρο Φάμπρικα στον Κεραμεικό το ΣΚΡΑ-punk γιορτάζει τα 100 χρόνια από τη μάχη του Σκρα (ω ναι!) με το καλύτερο summer party του αιώνα. Ήδη θα ξέρετε μέχρι τώρα τις φρικτές τύψεις, τους ολολυγμούς και τους κοπετούς όσων έχασαν προηγούμενα πάρτυ μας – τύψεις, ολολυγμούς και κοπετούς που συγκρίνονται μόνο με το FOMO εκείνων που έχασαν τα μεγαλύτερα πάρτυ όλων των εποχών. Να λοιπόν κάποια απ’ αυτά, μπας και χρειάζεστε 9 ακόμη λόγους για να αποφασίσετε πώς θα περάσετε το βράδυ της 30ης Ιουνίου.

1) Το αποχαιρετιστήριο του Σαρδανάπαλου

Ο πρώτος ίσως bon viveur ήταν ο Σαρδανάπαλος (ή Ασουρμπανιπάλ), γιος του Ανακυνδαράξη, βασιλιάς των Ασσυρίων. Ο Διόδωρος μας αφηγείται ότι ξεπέρασε κάθε άλλο ηγεμόνα στην τρυφηλότητα και το γλεντοκόπι, τόσο που έγραψε το δικό του επιτάφιο όπου μας πληροφορεί πως η ικανοποίηση των επιθυμιών είναι το μόνο νόημα στη ζωή. Μέχρι τέλους πιστός στην καλή ζωή, για να μη πέσει στα χέρια των εχθρών του που πολιορκούσαν τη Νινευή, διέταξε τους υποτελείς του να φτιάξουν με τεράστια πυρά όπου έβαλε όλα του τα υπάρχοντα, μαζί και τις παλλακίδες και τους ευνούχους του, και παραδόθηκε μαζί τους στην αιωνιότητα. It’s better to burn out / than to fade away / my my, hey hey.

2) To Συμπόσιο του Πλάτωνα

Πριν μας πάρει τα μυαλά η ξενομανία, όταν ακόμη μιλάγαμε Δυνατά κι Ελληνικά, το πάρτυ το λέγαμε συμπόσιο, και περιελάμβανε κρασοκατανύξεις, μεζέδες, τύπους σαν τον Σωκράτη, τον Πλάτωνα, τον Αλκιβιάδη και τον Αριστοφάνη, εταίρες και αυλητρίδες, και συζητήσεις για τον έρωτα. Ό,τι δηλαδή συμβαίνει πάνω-κάτω (χωρίς τις εταίρες και τις αυλητρίδες – νταξ, και χωρίς συζητήσεις για τον έρωτα, κι εδώ που τα λέμε χωρίς Σωκράτη και τους υπόλοιπους) σ’ ένα συνηθισμένο κονκλάβιο της συντακτικής ομάδας του σκρα.

3) Τα όργια του Νέρωνα

Νομίζετε ότι παρτάρετε άγρια; Ο Νέρωνας είναι ο μπαμπάς σας. Ό,τι περίεργο, ακραίο, αηδιαστικό μπορείτε να σκεφτείτε, ο αυτοκράτωρ το έχει κάνει – με άντρες, γυναίκες, με ευνούχους, με την ίδια του τη μάνα. Και στο τέλος, κάηκε το πελεκούδι κ υ ρ ι ο λ ε κ τ ι κ ά. We don’t need no water, let the motherfucker burn.

4) Ο γάμος στην Κανά

Περάσατε λέει καλά στο γάμο της ξαδέρφης σας επειδή αντί για (πολλά) κλαρινονταούλια ακούσατε – φευ – το Γαμήλιο Πάρτυ vs. Πίνω Μπάφους Και Παίζω Pro των Λοκομόντο. Μήπως όμως ήπιατε τόσο πολύ που να στερέψει το μπαρ; Ή μήπως, όταν ξεμείνατε, γεμίσανε ως εκ του θαύματος τα πιθάρια με άλλο κρασί καλύτερο; “Συνήθως οι γαμπροί ανοίγουν το καλό κρασί στην αρχή, και στο τέλος που όλοι έχουν σουρώσει βγάζουν το δεύτερο. Εσύ έκανες το ανάποδο” είπε παραξενεμένος ο αρχιτρίκλινος. Και λίγο πιο πέρα, Εκείνος χαμογέλασε.

5) Το αγγλογαλλικό πάρτυ

Το 1520, ο γνωστός ψυχάκιας Ερρίκος Η’ της Αγγλίας συνήψε συμμαχία με τον Φραγκίσκο Α’ της Γαλλίας (άλλο κάρο με πατάτες!). Οι δύο τους, για να γιορτάσουν την περίσταση έστησαν το μεγαλύτερο πάρτυ που είχε δει η Ευρώπη για αιώνες: 17 μέρες σπατάλης και κρεπάλης στο Καλαί, με συντριβάνια από κρασί, ολοήμερα τσιμπούσια, ιππομαχίες, χρυσά τσαντίρια και συνεχή θεάματα. Την 18η μέρα, οι δύο μονάρχες αποφάσισαν να κάνουν εκείνο το βήμα παραπάνω που θα κορύφωνε το γλέντι: αναμετρήθηκαν μεταξύ τους στην πάλη. Ο Φραγκίσκος κέρδισε, ο Ερρίκος στράβωσε, το γλέντι έληξε και λίγο μετά κήρυξαν μεταξύ τους πόλεμο.

6) To Πάρτυ Τσαγιού της Βοστώνης

Αν η ιδέα ενός πάρτυ με τσάι σας ακούγεται βαρετή, ξανασκεφτείτε το. Με το Νόμο του Τσαγιού της 10ης Μαΐου 1773, η μαμά Βρετανία επέτρεψε στην Εταιρία Ανατολικών Ινδιών να πουλά αφορολόγητα κινέζικο τσάι στις αμερικανικές αποικίες, ρίχνοντας έτσι τους ντόπιους εμπόρους. Στις 16 Δεκεμβρίου της ίδιας χρονιάς, τσαντισμένοι Βοστωνέζοι αδειάζουν ένα ολόκληρο φορτίο τσαγιού στο λιμάνι. Το τι επακολούθησε, γνωστό. “Όχι φόροι χωρίς εκπροσώπηση” και αυτό εδώ:

7) Η δωρεάν συναυλία των Stones στο Άλταμοντ το 1969

Άλλοι θα σας πουν για το Γούντστοκ. Όμως το Άλταμοντ έριξε μια και καλή αυλαία στο χαζοχαρούμενο κίνημα των παιδιών των λουλουδιών. Χιλιάδες πεταλούδες που ψόφησαν μέχρι να αμοληθούν στο κοινό, κλοπές, τσαμπουκάδες και μαχαιρώματα, οι Hell’s Angels ως σεκιουριτάδες να κάνουν τα πράγματα χειρότερα, μια δολοφονία την ώρα που έπαιζε το Sympathy for the devil. Ποτέ ξανά δεν έληξε μια ολόκληρη δεκαετία με τόσο πάταγο.

8) Το πάρτυ του χρηματιστηρίου

Λίγο πριν το μιλένιουμ, την εποχή των παχιών αγελάδων και του αχαλίνωτου clubbing, κάθε τυροπιτάδικο που σέβεται τον εαυτό του είχε την τηλεόρασή του σταθερά συντονισμένη στην εκπομπή του Νίκου Σαμοΐλη και στην κορδέλα του που μετέδιδε ζωντανά τις τιμές των μετοχών. Η Γενική Αποθηκών (που έκανε αυτό που νομίζετε – διαχειριζόταν αποθήκες) θεωρούταν χρυσωρυχείο, ο Κώστας Σημίτης και ο Μπιλ Κλίντον σε ενθάρρυναν να παίξεις, οι τράπεζες σου έδιναν δάνεια ακριβώς γι’ αυτό, οι ταξιτζήδες σου ψιθύριζαν τα σίγουρα, η κωστοπούλεια αποβλάχυνση προχώρησε αποφασιστικά με κουβανέζικα πούρα, single malts και Καγιέν. Μεγάλο πάρτυ, μεγάλο χανγκόβερ βέβαια. Αλλά έτσι είν’ αυτά.

9) Το πάρτυ για το μιλλένιουμ

Δηλαδή, σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, αυτό εδώ:

Είπαμε, ήταν εποχές αχαλίνωτου κλάμπινγκ – ή και όχι.

10) Το πάρτυ στις 7 του Μάρτη

Το πρώτο από τα πολλά και μεγάλα πάρτυ του 2004 – ακολούθησε γιουροβίζιον, γιούρο, γιουρομπάσκετ, Ολυμπιακοί Αγώνες σε μια χρονιά που μέχρι σήμερα αποδεικνύεται το annus mirabilis του αιώνα για την Ελλάδα. Τι να λέμε, αυτές ήταν εποχές!