Το λογοτεχνικό ντεμπούτο του André Aciman είναι μια ραψωδία για την απόλυτη οικειότητα του έρωτα και το φόβο που προκαλεί η πιθανότητα να χαθεί για πάντα.
Το μυθιστόρημα μας μεταφέρει στο εκθαμβωτικό και ηλιόλουστο περιβάλλον της καλοκαιρινής Ιταλίας την δεκαετία του 1980. Εκεί, θα προκύψει ένα σύντομο αλλά δυνατό ειδύλλιο ανάμεσα στον 17χρονο Έλιο και τον 24χρονο Όλιβερ, διδακτορικό φοιτητή του πατέρα του Έλιο που έρχεται να τον επισκεφτεί στην εξοχική του κατοικία.
Η ιστορία δομείται πάνω στην ετεροχρονισμένη αφήγηση του ενήλικα Έλιο, ο οποίος όμως δεν αποφεύγει να βυθιστεί στην ανεμελιά του ανήλικου εαυτού του, προσπαθώντας να βιώσει ξανά τα γεγονότα του καλοκαιριού του 80’, το οποίο σημάδεψε την ζωή του, χωρίς όμως να «επιβάλλει» την παρουσία του με σκοπό να εκθέσει σε ειρωνικά σχόλια την ανάκληση στη μνήμη του νεανικού του έρωτα. Προστατεύει τη θύμηση του πρώτου ερωτικού σκιρτήματος επιχειρώντας παράλληλα μια αισθαντική ενδοσκόπηση στην ερωτική αγωνία και την εμμονική προσκόλληση στο παρελθόν.
Ο Ασιμάν ισορροπεί τη γραφή του ανάμεσα στις απαραίτητες περιγραφές του καλοκαιρινού τοπίου που εξελίσσεται η ερωτική ιστορία των δύο αντρών και στις ρεαλιστικές και, κάποιες φορές, ωμές περιγραφές των προσωπικών τους στιγμών δίνοντας χώρο στην ανάπτυξη των χαρακτήρων των ηρώων του αποφεύγοντας να λοξοδρομήσει αφηγηματικά στο είδος του βίπερ νόρα, γεγονός που μάλλον δεν κατάφερε ικανοποιητικά ο Luca Guadagnino ομώνυμη ταινία.
Παρότι ο συγγραφέας δήλωσε ότι:« Έγραφα πιο γρήγορα από ποτέ στη ζωή μου. Σαν να ήμουν ερωτευμένος. Η συγγραφή με πήγε σε μέρη που δεν θα τολμούσα να φτάσω. Υπάρχουν σημεία στο βιβλίο που δεν πιστεύω ότι τα έγραψα εγώ. Αλλά συνέβη. Το βιβλίο υπαγόρεψε τον ίδιο του τον εαυτό σε μένα», μπορούμε να πούμε ότι κατόρθωσε να χαλιναγωγήσει την μελοδραματική υφή της ιστορίας του και να κατασκευάσει μια στιβαρή ιστορία ενηλικίωσης και σεξουαλικής αφύπνισης ενθυλακώνοντας το gay στοιχείο της πλοκής στο πυρήνα του μηνύματος του: Ο έρωτας είναι ο τρόπος που μας δένει με τους άλλους αξεδιάλυτα και παντοτινά.
Στο βιβλίο υπάρχει και ένα άλλο στοιχείο στο οποίο αξίζει να σταθούμε και αυτό είναι ο πατέρας του Έλιο. Ακαδημαϊκός, με προοδευτικές ιδέες και εγκάρδιο προφίλ δημιουργεί το ελευθεριάζον περιβάλλον όπου θα προκύψει η έλξη του Έλιο για τον Όλιβερ. Η σημασία του χαρακτήρα αυτού έγκειται στο γεγονός ότι ανατρέπει το πρότυπο της σκληρής πατρικής συμπεριφοράς απέναντι στην «διαφορετικότητα» του γιου του, όταν μαθαίνει τη σχέση του με τον Όλιβερ. Αντίθετα, στέκεται δίπλα του παρακινώντας τον να ζήσει «τον πόνο του έρωτα» σε ένα συγκινητικό μονόλογο:« Αν υπάρχει πόνος φύλαξέ τον, κι αν υπάρχει φλόγα, μην την πνίξεις, μην είσαι βάναυσος μαζί της. Ξεριζώνουμε τόσα πολλά από απ’ τους εαυτούς μας για να γιατρευτούμε γρηγορότερα απ’ όσο πρέπει, που μέχρι τα τριάντα έχουμε ξοφλήσει, και έχουμε να δώσουμε όλο και λιγότερα σε κάθε νέα σχέση. Η απόσυρση είναι φριχτό πράγμα όταν σε κρατά ξάγρυπνο τη νύχτα, και το να μας ξεχνάνε πιο σύντομα απ’ ό,τι θα θέλαμε είναι εξίσου σκληρό. Αλλά πόσο κρίμα να μην αφήνεσαι να νιώσεις, μόνο και μόνο για να μην νιώσεις τίποτα!».
* Το «Να με φωνάζεις με τ΄ όνομα σου» κυκλοφορεί από τις 28 Ιουνίου από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ σε εξαιρετική μετάφραση του Νίκου Μάντη.
Social Links: