Τα καλύτερα του 18: Μια ανασκόπηση

Ομολογώ ότι δεν πολυκατάλαβα γιατί μου ανατέθηκε να γράψω άρθρο για τα «καλύτερα του 18», παρ’ όλα αυτά ιδού!

Το 18 που λέτε ήταν μια σχετικά καλή και ήσυχη χρονιά για τη δική μας γωνιά του κόσμου. Μια χρονιά που σημαδεύτηκε από την ειρήνευση στην πολύπαθη Μέση Ανατολή, την ολοκλήρωση σημαντικών έργων πολιτισμού, αλλά και την απώλεια μεγάλων στοχαστών. Χωρίς περαιτέρω καθυστέρηση λοιπόν, ας ρίξουμε μια ματιά στα γεγονότα που σημάδεψαν αυτή τη χρονιά:

1) Ο ύπατος Γερμανικός Ιούλιος Καίσαρ μετά τον θρίαμβο του προηγούμενου έτους, ενσωματώνει την Κομμαγηνή και την Καππαδοκία ως επαρχίες της Ρώμης, ενώ συνάπτει συνθήκη ειρήνης με τον Αρτάβανο Γ’ της Παρθίας, τον οποίο και αναγνωρίζει ως βασιλιά και φίλο της Ρώμης. Βασιλιάς της Αρμενίας στέφεται ο Αρταξίας Γ’.

Ο ειρηνευτής της Ανατολής, Γερμανικός

2) Στην Έδεσσα (όχι της Πέλλας, την άλλη) ο Άβγαρος Ε’ αναλαμβάνει για δεύτερο φορά τον θρόνο της Οσροηνής, τον οποίο θα διατηρήσει για 32 χρόνια μέχρι τον θάνατό του. Κατά τα χρόνια της βασιλείας του διαδίδεται στην περιοχή ο Χριστιανισμός τον οποίο ο ίδιος ασπάζεται μαζί με τον γιο του Μανού Ε’. Κατά τον Ευσέβιο της Καισαρείας, ο Άβγαρος έπασχε από σοβαρή ασθένεια (μάλλον λέπρα) από την οποία θεραπεύθηκε αγγίζοντας το Άγιο Μανδήλιο του Κυρίου.

O Άβγαρος Ε’ της Ορσοηνής, ένας από τους πρώτους Χριστιανούς βασιλείς – αν όχι ο πρώτος

3) Ο Στράβων, ολοκληρώνει (μάλλον) τη συγγραφή των Γεωγραφικών του (ή, κατά άλλους, των τόμων 4 και 6). Ρωτήστε τους όχι-και-λίγους ιστορικούς του ΣΚΡΑ για να σας πουν την τεράστια σημασία αυτού του έργου.

Ο παγκόσμιος χάρτης σύμφωνα με τον Στράβωνα

4) Στην Ινδία, η Τάξιλα, ένα από τα σημαντικότερα κέντρα του ελληνοϊνδικού πολιτισμού, περιέρχεται στον έλεγχο των Ινδοπαρθίων. Η ελληνική επίδραση θα συνεχίσει να είναι αισθητή κυρίως μέσω του Μαχαγιάνα Βουδισμού.

Ο Γονδοφάρης, ιδρυτής του Ινδοπαρθικού βασιλείου και πιθανόν ο ένας από τους τρεις Μάγους (ο Κασπάρ)

5) Ο Οβίδιος, συγγραφέας μεταξύ άλλων των Μεταμορφώσεων και των Ηρωίδων πεθαίνει εξόριστος στον Πόντο, καθώς απ’ ό,τι φαίνεται δεν έπιασαν τόπο οι γεμάτες παράπονα επιστολές που έγραφε αποζητώντας σ’ αυτές τη Ρώμη και κλαίγοντας για την κακή του τύχη, διηγούμενος για τους βάρβαρους κατοίκους και την παγωμένη γη. Η Μούσα ήταν τελικά η μοναδική φίλη του ποιητή!

O αδικοχαμένος «Ουηίδιος Νάσων»

6) Στη μακρινή Κίνα τέλος, πεθαίνει ο σπουδαίος στοχαστής Γιανγκ Σιονγκ (揚雄) γνωστός κυρίως για το έργο του Παροιμιώδεις Εκφράσεις (法言), έργο στο οποίο επικρίνει τους ποιητές που χρησιμοποιούν φανταχτερή και δυσνόητη γλώσσα παραβλέποντας τα μεγάλα ηθικά ζητήματα. Σχεδόν ταυτόχρονα, μετά από μια πλημμύρα του Κίτρινου Ποταμού, οι κάτοικοι της περιοχής εξεγείρονται εναντίον της καταστροφικής αγροτικής μεταρρύθμισης του αυτοκράτορα Γουανγκ Μανγκ να στέλνει στρατό 100.000 ανδρών για να τους καταστείλει. Η εξέγερση των Κόκκινων Φρυδιών όπως έμεινε γνωστή έμελλε να είναι μια από τις μεγαλύτερες της περιόδου Σιν.