Η τελειόφοιτη σπουδάστρια αγγλικής λογοτεχνίας Anastasia Steele (Dakota Johnson) θα πάρει μια συνέντευξη από τον δισεκατομμυριούχο Christian Grey (Jamie Dornan) για την κολεγιακή εφημερίδα στην οποία αρθρογραφεί η συγκάτοικος της. Η γνωριμία τους θα ξεκινήσει ένα ερωτικό ταξίδι μέσα από τις διαδρομές του BDSM sex με άγνωστη κατάληξη για τη μεταξύ τους σχέση.
Ίσως είμαι από τους ελάχιστους άντρες που έχουν διαβάσει και το βιβλίο της Ε.L. James το οποίο διασκευάστηκε από την Kelly Marcel για την μεγάλη οθόνη. Ένα σεμνότυφο «πορνό» προς απενεχοποίηση του γυναικείου αναγνωστικού κοινού που δεν αναζητά πορνό στο διαδίκτυο. Στην ουσία ένα βίπερ αφύπνισης των γυναικείων ερωτικών φαντασιώσεων που καταπιάνεται με ένα θέμα taboo όπως το σαδομαζοχιστικό σεξ ανάμεσα σε μια σεμνή και παρθένα 22χρονη κι ενός 27χρονου δισεκατομμυριούχου που θέλει να την μυήσει στην BDSM κουλτούρα. Φθηνή και ποιοτικά κακή λογοτεχνία, ενός love story άρσης των ταξικών διαχωρισμών και των αντίληψης περί σεξουαλικών διαστροφών προς τέρψη των μικροαστικών ενστίκτων των γυναικών αναγνωστριών του, που κατάφερε με ένα έξυπνο και επιθετικό marketing να ενσωματώσει -με φουκωικούς όρους- το discourse της κριτικής που δέχτηκε και να την εντάξει στην καμπάνια προώθησης της μέχρι την λίστα των ευπώλητων βιβλίων του 21ου αιώνα.
Έχουν γίνει πολλές μεταφορές μέτριων βιβλίων στην κινηματογραφική οθόνη. Πολλές από αυτές ήταν πετυχημένες επειδή το σενάριο εκμεταλλεύτηκε τα καλά στοιχεία του βιβλίου τονίζοντας τα, και επεξεργάστηκε τα αδύναμα σημεία του στη βάση της αλλαγής μέσου. Εδώ η πρώτη μισή ώρα της ταινίας βρίθει campy διαλόγων στο πνεύμα του βιβλίου γεγονός που θα το καθιστούσε μια campy απόλαυση για το σινεμά αν δεν υποχωρούσε σε μια σοβαροφανή επεξεργασία σεξουαλικών διαστροφών που δεν είναι ούτε αρκετά σεξουαλικές ούτε αρκετά διαστροφές.
Η ταινία έχει μια πολύ προσεγμένη φωτογραφία ενώ το soundtrack, επιμελημένο από τον Danny Elfman, είναι εξαιρετικό. Το φιλμ ξεκινάει με το «I put a spell on you» της Annie Lennox που σχεδόν σε καθηλώνει. Το γυμνό είναι αρκετά τολμηρό για mainstream ταινία στουντιακών προδιαγραφών με το βάρος της σωματικής έκθεσης να πέφτει εξολοκλήρου στην Dakota Johnson. Τις εντυπώσεις κερδίζει στο νήμα ο Jamie Dornan με την σεξουαλικότητα που αναδύεται μέσω της υποκριτικής του και πως αυτή φιλτράρεται από τους περιορισμούς του ρόλου που τον θέλει αποστασιοποιημένο από την συμπρωταγωνίστρια του.
Η αφήγηση, μετά το πρώτο μισάωρο, γίνεται μια επαναλαμβανόμενη σχεσιακή σύγκρουση ανάμεσα στο ζευγάρι για το συμβόλαιο που θέλει ο Christian να υπογράψει η Anastasia, ώστε να γίνει η submissive του και αυτός ο dominant της, που καταλήγει πάντα στο κρεβάτι με αποτέλεσμα η πλοκή να γίνεται επίπεδη. Οι graphic εικόνες της σωματικής έκθεσης των ηρώων εξουδετερώνονται από την επιφανειακότητα των σεξουαλικών σκηνών οι οποίες αποδυναμώνονται από μία αποκαθαρμένη σκηνοθετική άποψη για το σαδομαζοχιστικό σεξ.
Η σκηνοθέτης Sam Taylor-Johnson δεν τολμά. Κι αυτό φαίνεται στην καλύτερη σκηνή της ταινίας όπου το πρωταγωνιστικό δίδυμο διαπραγματεύεται με όρους επαγγελματικής συμφωνίας το συμβόλαιο με αυτά που προτίθεται να κάνει ως submissive η Ana. Δεν εμβαθύνει καθόλου στους χαρακτήρες ενώ οι παραπληρωματικοί ρόλοι εμφανίζονται μόνο και μόνο για να δοθεί βάθος σε μια σχέση που μόνο επιδερμικά αγγίζεται η επίδραση που εξασκεί ο δεσμός που αναπτύσσεται μεταξύ των πρωταγωνιστών. Η Taylor καλείται να δουλέψει πάνω σε ένα σενάριο χωρίς δραματουργικές ανάσες. Αυτό φαίνεται π.χ. από το γεγονός ότι το δωμάτιο της ηδονής με τα εργαλεία εκπλήρωσης των σεξουαλικών φετίχ του Christian εμφανίζεται πολύ νωρίς στην ταινία και ξεχνιέται μέχρι το τελευταίο μέρος του φιλμ όπου λαμβάνουν χώρα οι bondage περιπτύξεις του ζευγαριού. Ένα σκηνοθετικό teasing των θεατών κενού περιεχομένου.
Η μαγεία του κινηματογράφου είναι η κατασκευή μιας πραγματικότητας στην οποία εντάσσει τον θεατή με ένα άρρητο «συμβόλαιο» επίγνωσης ότι οτιδήποτε συμβαίνει μέσα σε αυτήν, επιτρέπεται. Οπότε μπορείς να δεχτείς ότι οι ήρωες που επικοινωνούν με emails «αγνοούν» την διαδικτυακή αναζήτηση πορνό προβάλλοντας φαντασιακά ότι το γυναικείο αναγνωστικό κοινό αγνοεί τον διαδικτυακό φετιχισμό. Η συμφωνία σπάει όταν η Ana ψάχνει την λέξη «submissive» διαδικτυακά και βρίσκει φωτογραφίες από πραγματικές bondage καταστάσεις.
Σε μια pop culture που κυριαρχείται από τον αισθησιασμό, το σεξ, τον ερωτισμό και την ηδονή, η κινηματογραφική βιομηχανία δείχνει να τα έχει εξοβελίσει σε μια προσπάθεια αύξησης των εισιτηρίων και ενός υπάρχοντος ψευδο-συντηρητισμού που ορίζει το σύστημα. Μην ξεχνάμε την παρέμβαση της Αμερικάνικης Επιτροπής Λογοκρισίας για την αφίσα του δεύτερου Sin City όπου η θηλή της Eva Green αχνοφαίνεται. Το περίστροφο στο δεξί της χέρι δεν απασχόλησε κανένα. Αυτά τα στεγανά έρχεται να διαρρήξει, έστω και στο ελάχιστο, το 50 αποχρώσεις του Γκρι από το μετερίζι του mainstream. Άλλωστε μια πιο αναλυτική κινηματογραφική προσέγγιση στις φετιχιστικές συμπεριφορές, στην αγάπη, στα όρια και στις δοκιμασίες μιας σχέσης και στην απώλεια του ελέγχου –στο εργασιακό περιβάλλον αυτή την φορά- μπορείς να δεις και στο Secretary του Steven Shainberg.
Το 50 αποχρώσεις του Γκρι αποτελεί κομμάτι της pop culture και ένα από τα φαινόμενα της που τραβάνε ιδιαίτερα το ενδιαφέρον όλων. Γι’ αυτό και μόνο αξίζει μια ματιά. Ο κ. Γκρει θα σας δέχεται από σήμερα στην αίθουσα.
Social Links: