Κάποια συγκροτήματα είναι ταυτόχρονα και μεγάλα σχολεία μουσικής. Ένα από τα μεγαλύτερα απ’ αυτά ήταν οι Cramps της Poison Ivy και του μακαρίτη Lux Interior, στους οποίους οι κοινοί θνητοί χρωστάμε τη γνωριμία μας με κάποιους από τους πιο περίεργα αυθεντικούς μουσικούς των ΗΠΑ του προηγούμενου αιώνα – κι ανάμεσα σ’ αυτούς, σίγουρα ο Hasil Adkins (δεν προφέρεται όπως θα περίμενε κανείς αλλά περίπου: Χάσελ Άτκινς), πρωτοπόρος του psychobilly και λάτρης των KFC, κατέχει σημαίνουσα θέση.
Η αιτία και αφορμή αυτού του άρθρου:
O Hasil, το μικρότερο από τα 10 παιδιά της οικογένειάς του, γεννήθηκε μέσα στη φτώχεια κάπου στα Απαλάχια το 1939. Σχολείο πήγε ελάχιστα, μπορεί και καθόλου. Ακούγοντας κάντρι στο ραδιόφωνο, και βλέποντας σ’ ένα 45αρι τυπωμένο μόνο το όνομα του Hank Williams, πίστεψε ότι μόνο ένα άτομο τραγουδά και παίζει όλα τα όργανα. Όταν λοιπόν είδε για πρώτη φορά κιθάρα, κάθισε κι έφτιαξε μια μόνος του και άρχισε ως one-man band, κρατώντας το ρυθμό με τα πόδια του, να μιμείται τη μουσική που άκουγε επενδύοντάς την με στίχους που αντανακλούν τα «κάπως ιδιαίτερα» ενδιαφέροντά του.
Ο Hasil νεολαίος
Η θεματολογία των τραγουδιών του, που σύμφωνα με τον ίδιο ξεπερνούν τις επτά χιλιάδες, είναι πάνω-κάτω σταθερή: σεξ, κοτόπουλα, αποκεφαλισμοί, εξωγήινοι, τζανκ φουντ – είναι χαρακτηριστικό πως η συλλογή τραγουδιών του Poultry in Motion (2000), περιλαμβάνει επιτυχίες με τίτλους όπως Chicken Walk, Chicken Hunch, Chicken Hop, Chicken Run, Chicken Wooble, Cookin’ Chicken, Chicken Flop, Chicken Shake, Chicken Blues και Chicken Twist.
Στον Adkins οφείλουμε μεγαλειώδεις παρομοιώσεις όπως “Looks to me like a dyin’ can of that commodity meat”, λυρικές εξάρσεις όπως “Now honey, don’t you be afraid / ‘Cause I’m gonna cut your head off at about half past eight / and you can eat no more hot dogs”, και στόχους ζωής όπως να μπορείς να τρως φυστικοβούτυρο στο φεγγάρι.
Πάντα υπερήφανος για τα τραγούδια του, αλλά και για τη χώρα του, έστελνε μια κόπια από κάθε δίσκο που τύπωνε στον εκάστοτε Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών – με αποτέλεσμα ο Νίξον να του απαντήσει “Αισθάνομαι μεγάλη χαρά από την ευαισθησία σας να φέρετε στην προσοχή μου αυτή την συγκεκριμένη συλλογή τραγουδιών” (I am very pleased by your thoughtfulness in bringing these particular selections to my attention).
Κατά τα άλλα, η ζωή του ήταν όπως από τα συμφραζόμενα θα την φανταζόταν κανείς. Την πέρασε στην ίδια πάντα παράγκα, μπήκε τουλάχιστον δύο φορές φυλακή, αλλά και συμμετείχε σε b-movies μετά την όποια underground αναγνώριση που ήρθε όταν οι Cramps έβαλαν τη διασκευή του δικό του She Said στο Smell of Female (1983). Ο Hasil Adkins πέθανε το 2005, μάλλον από επιπλοκές ατυχήματος που είχε δέκα μέρες πριν, όταν ένας πιτσιρικάς μπήκε στην αυλή του οδηγώντας τη γουρούνα του και πέρασε επίτηδες από πάνω του.
Η αυθεντικότητα, η εκρηκτική του ενέργεια και το δημιουργικό του θράσος, τον κατατάσσουν ανάμεσα στους προπαππούδες της punk και της psychobilly (εντάξει για τους όποιους τυχόν πουρίστες εκεί έξω, ΟΤΜΑΡΡ). Είθε εκεί που είναι τώρα να ‘χει όσα κοτόπουλα, χοτ ντογκ και γελαδάρισσες λαχταρούσε εδώ κάτω η ψυχή του.
Social Links: