Δύο αδέλφια, ο Τόμπι (Κρις Πάιν), ένας συνηθισμένος, διαζευγμένος πατέρας που προσπαθεί να φτιάξει μια καλύτερη ζωή για το γιο του, και ο Τάνερ (Μπεν Φόστερ), ένας ευέξαπτος, πρώην κατάδικος θα συνεργαστούν, για να ληστέψουν τα υποκαταστήματα της τράπεζας που έχει κάνει κατάσχεση στην οικογενειακή τους περιουσία. Οι ένοπλες ληστείες είναι η τελευταία τους ελπίδα, να πάρουν πίσω το μέλλον τους.
Η εκδίκηση φαίνεται δική τους μέχρι τη στιγμή που θα βρεθούν στο στόχαστρο ενός αμείλικτου, αθυρόστομου Τεξανού Ranger (Τζεφ Μπρίτζες) που ψάχνει για έναν τελευταίο θρίαμβο, την παραμονή της συνταξιοδότησης του. Καθώς τα δυο αδέλφια σχεδιάζουν μια τελευταία ληστεία που θα ολοκληρώσει το σχέδιο τους, τα πάντα θα κορυφωθούν σε μια τελική αναμέτρηση, ανάμεσα στον τελευταίο έντιμο άνθρωπο του νόμου και τα δυο αδέρφια, που δεν έχουν τίποτα να χάσουν, πλην της οικογένειας τους.
Όπως ήδη έχω γράψει, το Πάση Θυσία ήταν μέσα στη προσωπική δεκάδα των καλύτερων ταινιών του 2016. Ένα γνήσιο νέο-γουέστερν από τον David Mackenzie τοποθετημένο στο παρηκμασμένο δυτικό Τέξας που θυμίζει καπιταλιστική δυστοπία με εγκαταλελειμμένα κτήρια, ατέλειωτη ξηρασία και τεράστιες πινακίδες κατοικιών προς πώληση.
Η ιστορία είναι απλή. Τα δύο αδέρφια ληστεύουν μικροποσά από τα υποκαταστήματα της τράπεζας που κατέχει τα δάνεια του οικογενειακού τους ράντζου με τελικό στόχο να σταματήσουν την κατάσχεση της γης τους. Θέλουν μόνο να σώσουν την περιουσία τους και τίποτα περισσότερο. Όπως λέει και ο Πάιν σε μια αποστροφή του λόγου του: « Ήμουν φτωχός ολόκληρη την ζωή μου. Η φτώχεια είναι σαν μια αρρώστια που περνά από γενιά σε γενιά. Αλλά όχι τα παιδιά μου. Όχι πια». Οι ίδιοι γνωρίζουν ότι είναι ξοφλημένοι. Φρόντισε γι’ αυτό το οικονομικό σύστημα που ζουν και ζούμε. Να κλέψει την γη αυτών που εκμεταλλεύεται.
Κάθε φορά που κλέβουν μια τράπεζα «ξεπλένουν» τα χρήματα της ληστείας σε ένα καζίνο που ανήκει σε ινδιάνικα συμφέροντα. Εδώ η ειρωνεία είναι σαφής αφού και οι Ινδιάνοι ανήκουν στα θύματα της ιστορίας με την γη τους να υφαρπάζεται κατά την διαδικασία γέννησης του αμερικανικού έθνους. Στο κατόπι τους βρίσκεται ένας βετεράνος Τεξανός ranger (Τζεφ Μπρίτζες) στο λυκόφως της καριέρας του μαζί με τον συνεργάτη του ο οποίος είναι Ινδιάνος με μεξικάνικες ρίζες (Τζιλ Μπιρμινχαμ).
Η ιστορία ξεδιπλώνεται σαν μια δραματική περιπέτεια γεμάτη δράση και άγριες καταδιώξεις, η οποία, όμως, διανθίζεται από στιγμές πικρού χιούμορ και προφανή πολιτικά σχόλια στην παρούσα οικονομική κατάσταση της Αμερικής. Το σενάριο του Taylor Sheridan (βλέπε και Sicario) είναι απλό και λειτουργικό με καλογραμμένους χαρακτήρες, τόσο ερμηνευτικά όσο και αφηγηματικά, με τα δύο πρωταγωνιστικά ζευγάρια να δένουν επί της οθόνης. Προσωπικά, θεωρώ ότι ο Κρις Πάιν είναι, για πρώτη φορά στην καριέρα του, εξαιρετικός.
Ο σκηνοθέτης χειρίζεται με μαεστρία την κάμερα του αιχμαλωτίζοντας την παρακμή μιας κοινωνίας που ασφυκτιά. Με οικονομία, χωρίς υπερβολές, στήνει μια σύγχρονη ταινία δράσης με μυαλό, που αφορά κάθε άνθρωπο αυτού του πλανήτη. Ένα γνήσιο Americana βυθισμένο στις μελαγχολικές μελωδίες των Nick Cave και Warren Ellis και βγαλμένο από την πιο βασική ανάγκη του ανθρώπου: την επιβίωση της οικογένειας του.
Social Links: