Beetlejuice, beetlejuice, beetlejuice. Δεν θέλω να σας ανησυχήσω, αλλά αν έχετε πιει Campari πριν το 2006, τότε έχετε καταναλώσει έντομα. Βασικά, και πάλι χωρίς να θέλω να σας ανησυχήσω, αν έχετε φάει ή πιει ποτέ κάτι με έντονο κόκκινο χρώμα –γιαούρτι «με φρούτα», ζελέ, κόκκινες καραμέλες, red velvet cake, έντονα κόκκινα λουκάνικα και σαλάμια– τότε πιθανότατα έχετε καταναλώσει έντομα και, συγκεκριμένα, το εκχύλισμα της αποξηραμένης κοιλιάς και των αυγών του θηλυκού κόκκου ή κοχενίλης ή –επιστημονικότερα– Dactylopius coccus.
Νοστιμότατο δεν φαίνεται; Το αριστερά είναι το θηλυκό που τρώμε, το δεξιά είναι το αρσενικό – καλό μόνο για εφέ και αναπαραγωγή!
Η χρωστική της κοχενίλης ήταν για αιώνες το πιο εντυπωσιακό και ακριβό κόκκινο που διαθέταμε –καθαρό, λαμπερό, σταθερό, δεν ξεβάφει εύκολα και οι ρέκτες του Negroni υποστηρίζουν ότι έδινε μέχρι πρότινος στο Campari μια ξεχωριστή γεμάτη γεύση την οποία, φευ, το ποτό την έχασε όταν έκανε τη μετάβαση στο τεχνητό κόκκινο.
Το κόκκινο αυτό αρχικά χρησιμοποιήθηκε από τους Αζτέκους και τους Μάγια. O κόκκος εκτρεφόταν σχεδόν αποκλειστικά στην περιοχή Οαχάκα του σημερινού Μεξικό, καθώς τα έντομα παρασιτούν στα φύλλα των ενδημικών εκεί κάκτων που ανήκουν στο γένος Opuntia, το οποίο έχει ως διασημότερο εκπρόσωπο το φραγκόσυκο.
Καλλιέργεια κοχενίλης σε φύλλα φραγκόσυκου στο Μεξικό
Οι Ευρωπαίοι κατακτητές, γοητευμένοι από το υπέροχο αυτό κόκκινο, θέλησαν να δημιουργήσουν κέντρα παραγωγής πιο κοντά στον παλαιό κόσμο. Έτσι μετέφεραν έντομα και κάκτους στα Κανάρια, κι από κει στη Μάλτα και σε άλλες περιοχές με ξηρά κλήματα. Αλλού πέτυχε η εκτροφή, αλλού απέτυχε. Ο κάκτος όμως διαδόθηκε σ’ ολόκληρη τη Μεσόγειο και τη γύρω περιοχή.
Η πολύ πιο ενδιαφέρουσα απ’ ό,τι θα περίμενε κανείς εξιστόρηση της περιπέτειας της κοχενίλης από τον νέο κόσμο στον παλιό.
Στον κόκκο λοιπόν οφείλουμε τα νοστιμότατα φραγκόσυκα που εδώ και αιώνες έχουν πολιτογραφηθεί ελληνικά, αλλά και –οι παρατηρητικοί μπορεί ήδη να το έχουν υποθέσει– τη λέξη «κόκκινος» που αντικατέστησε κάποια στιγμή στη γλώσσα το «ερυθρός». Α και το «κρεμεζής», που κι αυτό «κόκκινος» σημαίνει και έχει σανσκριτική ρίζα που σημαίνει «έντομο».
Φραγκοσυκιά στο κάστρο της Πύλου.
Σήμερα, η Ευρωπαϊκή Ένωση, χωρίς να έχει απαγορεύσει τη χρήση της κοχενίλης σε τρόφιμα (επισημαίνεται με τον κωδικό Ε120), έχει αρχίσει να την ψιλοαποθαρρύνει, καθώς μπορεί να προξενήσει αλλεργία ή ακόμη και αναφυλακτικό σοκ σε ανθρώπους με την σχετική προδιάθεση. Πάντως, δεν είναι και πάρα πολύ σίγουρο ότι τα τεχνητά υποκατάστατα είναι πιο υγιεινά από το all natural εντομάκι.
Αν λοιπόν είστε vegan ή ακολουθείτε διατροφικούς κανόνες τύπου κοσέρ ή χαλάλ, να ξέρετε ότι παίζει και να έχετε ακουσίως παραβεί τις αρχές σας. Οι υπόλοιποι μπορείτε να περηφανεύεστε στις παρέες σας για το πόσο χάρντκορ είστε: τρώτε μέχρι και έντομα.
Social Links: