Roman Polanski
Έτος: 1965
Διάρκεια: 1 ώρα και 40 λεπτά
Είδος: Θρίλερ ψυχολογικού τρόμου
Το παρελθόν, καλώς ή κακώς ακολουθεί το παρόν και το μέλλον. Τα τραύματα που αφήνει εξελίσσονται σε όπλα, μνήμες ή γίνονται δυνάστες. Το Repulsion θα χρησιμοποιήσει το παρελθόν ως δυνάστη και θα πλάσει το πορτραίτο της Κάρολ (Catherine Deneuve). Από την πρώτη στιγμή καταλαβαίνουμε πως η συμπεριφορά της ηρωίδας δεν είναι συνηθισμένη. Το φυσικό χάρισμα της εξωτερικής της εμφάνισης την επιβαρύνει. Κάθε αντρικό βλέμμα που τραβά, της υπενθυμίζει ένα μάλλον μαύρο παρελθόν που όσο και αν προσπαθεί να το ξεπεράσει, το μυαλό της δεν υπακούει.
Η Κάρολ δουλεύει σε ινστιτούτο ομορφιάς και μένει με την αδερφή της στο ίδιο διαμέρισμα. Στο διαμέρισμα τακτικά φιλοξενείται ο εραστής της αδερφής της και, παρά την απέχθεια της προς το αντρικό φύλο και γενικά προς τη σεξουαλικότητα, το υπομένει, ενώ προσπαθεί να αναπτύξει δεσμό με έναν άντρα. Βέβαια, όταν, μετά από εκδρομή της συγκατοίκου της, μείνει μόνη στο σπίτι, οι οδυνηρές μνήμες θα ξυπνήσουν και μια σειρά απονενοημένων πράξεων θα ξεκινήσει.
Κάθε τι που την περιβάλλει, άνθρωπος ή αντικείμενο, θα μοιάζει έτοιμο να την κατασπαράξει. Ο βιασμός της θα ξαναζωντανέψει, η κατατονία εναλλασσόμενη με την ψύχωση θα την κυριαρχήσουν και ένα άρτιο ψυχολογικό θρίλερ θα ξεκινήσει.
O Roman Polanski με το Repulsion, εισάγει, με το δεύτερο σκηνοθετικό του εγχείρημα, την τριλογία Apartment Trilogy. Οι ήρωες τοποθετημένοι στα διαμερίσματά τους έρχονται αντιμέτωποι με τον τρόμο. Το Repulsion αποδεικνύει πως η σκηνοθετική του δεινότητα κρυβόταν πίσω από το άρτιο αποτέλεσμα, καθώς, παρά τα πενιχρά μέσα, δημιούργησε στο θεατή ατμόσφαιρα τρόμου, παράνοιας και αποστροφής, ανάλογης με αυτή που βιώνει η Κάρολ.
Προ των εγκλημάτων της ηρωίδας πολλά είναι αυτά που προμηνύουν και χτίζουν την κατάληξη. Η σχισμή στο έδαφος που παρατηρεί με προσήλωση αντικατοπτρίζει το διχασμό της ή γενικά τον ψυχολογικό της τραυματισμό. Το ξυράφι που χρησιμοποιεί ο εραστής της αδερφής της, αγκυλώνει εξίσου την προσοχή της. Το βλέμμα της στέκει παρακλητικά, σαν να ζήτα το θάνατο αυτού του άντρα, με ένα ταχύ κόψιμο του λαιμού του. Παράλληλα, η διασπασμένη προσοχή της φαίνεται όταν κατά λάθος βγάζει το νύχι μια πελάτισσας του ινστιτούτου στο οποίο δουλεύει.
Όταν βρίσκεται μόνη στο σπίτι, ο νους της ξεφεύγει παντελώς. Τα όρια πραγματικότητας και φαντασίας ισοπεδώνονται. Ο διάδρομος του σπιτιού της βγάζει χέρια που θέλουν να την καταβροχθίσουν. Ένα κουνέλι σαπίζει, όπως και η ίδια. Ο ήχος του ρολογιού της τρυπάει το μυαλό, ο ρυθμός του ακολουθεί ένα σταθερό μοτίβο, όπως σταθερά και αυτή κινείται στο χάος.
Πάρα ταύτα, είναι συγκλονιστική η απάθεια με την οποία τελειώνει τα θύματά της. Όποιος άντρας αποφασίσει να την επισκεφτεί αυτές τις μέρες της απομόνωσης, γνωρίζει και το τέλος του, ανεξάρτητα των καλών ή κακών προθέσεων του. Η Catherine Deneuve παραδίδει σε αυτό το ρόλο μία συγκλονιστική ερμηνεία, καθώς στη σιωπή αλλά και στις εκρήξεις της δεν χάνει πότε τον εφιαλτικό κόσμο της ηρωίδας. Η αποστροφή που βιώνει γίνεται και δική μας.
Η μουσική του Chico Hamilton είναι πάντα τοποθετημένη στα κατάλληλα σημεία. Δυο χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι οι ειρωνικά χαρούμενοι τόνοι, στο σκυθρωπό περπάτημα της στην πόλη και οι ανατριχιαστική υφή της μουσικής, σε συνδυασμό με τους χτύπους του ρολογιού, όταν σε ένα όραμα βιώνει πάλι τη σεξουαλική κακοποίηση.
Με λίγα λόγια όποιος θέλει να πάρει μια καλή γεύση ψυχολογικού τρόμου, δεν έχει παρά να δει το Repulsion και αν η ταινία του προκαλέσει αποστροφή, τότε σίγουρα θα έχει πετύχει το στόχο της.
Social Links: