Με τον Θανάση Σαμαρά συναντηθήκαμε ένα κρύο μεσημέρι στα γραφεία του περιοδικού. Άπαντες εξοπλισμένοι με φραπέδες, ήμασταν έτοιμοι για μια συνέντευξη, για την οποία ουδείς στη πραγματικότητα ήταν προετοιμασμένος. Απλός και καθημερινός, όπως προδίδει και το όνομά του άλλωστε, μίλησε για όλους (ή και όχι) και για όλα (τουλάχιστον για όσα τον ρώτησαν οι συντάκτες μας, Δημοσθένης Γαβαλάς και Γιώργος Κόσσυφας).
Γ. Κόσσυφας: Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Τι σε φέρνει στην πρωτεύουσα;
- Στη πρωτεύουσα με φέρνει μια παράσταση που είχα στο Λοσάτζελε, τώρα έχουμε και μια δευτερη. Στις 27 ( ενν. Δεκεμβρίου) με το Mikeius γνωριζόμαστε χρόνια, με πήρε τηλέφωνο το καλοκαίρι και μου είπε, θα κάνω ένα τουρ, είσαι μέσα;
Γ.: Εσύ είσαι πιο γνωστός από τα βίντεό σου, παρά από το stand up. Θα κάνεις κάποιο σπέσιαλ όπως συνηθίζεται;
Έχω κάνει ένα σόλο, το είχα παρουσιάσει στο Φεστιβάλ Αλεξανδρούπολης, με τίτλο το “Φήμες λένε”. Είναι μέσα στους επόμενους στόχους μου να το ξαναπαίξω. Έχουμε μαγνητοσκοπήσει, μαζί με άλλους κωμικούς μια παράσταση που κάναμε στο σιξντογκς πέρσι τον απρίλιο, μια όμορφη σύμπραξη, έχω το υλικό αλλά θέλω πρώτα να παίξω το σόλο μου και μετά.
Γ: Ας πάμε στα προσωπικά σου
Δημοσθένης Γαβαλάς: πως είσαι αυτή τη περίοδο;
(γέλια)
Γ: Έχουν περάσει 2634 ημέρες από την ίδρυση των Μαύρων Πειρατών —
Το πας πολύ πολιτικά!
(συν.) Ποια ήταν η αφορμή για να αρχίσεις να εκφράζεσαι μέσω από βίντεο στο youtube και να είσαι εν τέλει ένα από τα πιο γνωστά τρολ της πλατφόρμας;
Εκείνη τη περίοδο (2012), μιλάμε σε ιντερνετικά χρόνια πριν από ένα αιώνα περίπου – ο χρόνος στο ίντερνετ περνάει εντελώς διαφορετικά – μου έκανε εντύπωση μια φορά που ήρθε ένα κορίτσι και μου λέει σε έβλεπα όταν ήμουν 15 χρονών και λέω τι σκατά, εγώ πάντα μεγάλος ήμουν, πότε μεγάλωσαν και αυτά; Εμένα μου αρέσει πολύ η κωμωδία, και όταν ανακαλύψαμε το youtube, ως “γιουτιούμπινγκ”, σκέφτηκα πάρα πολύ στην αρχή ότι ήθελα να μοιραστώ πράγματα τα οποία είχα στο μυαλό μου και έλεγα “χαχαχα” και απλώς έβαζα μια κάμερα και τα ανέβαζα, τα έβλεπαν και άλλοι και γέλαγαν και συνέχιζα.
Δ.: Οι κωμικοί της δικής σου γενιάς είχαν ως αφετηρία το youtube, πως πιστεύεις ότι συνδέονται το stand up με το youtube, είναι το δεύτερο ο διάμεσος για το πρώτο;
Έχει να κάνει πολύ με τον πειραματισμό, πολλοί ξεκίνησαν με youtube και πήγαν στο stand up, πολλοί έκαναν stand up και λένε ας κάνω και youtube να πειραματιστώ, άλλοι πάνε καλά, σε άλλους δεν πάει, σίγουρα αν κάνεις κάτι στο youtube και βάλεις προσπάθεια και σου αρέσει αυτό που κάνεις, ένα βίντεο μπορεί να γίνεις άμεσα γνωστός. Σε μια παράσταση θα έρθουν 50-60-100-200 άτομα, στο youtube θα το δουν άμεσα χιλιάδες. Τα βιντεάκια στο ίντερνετ είναι πιθανό να είναι διαφορετικά από το stand up που παρουσιάζει κάποιος. Έρχεται κόσμος και εκπλήσσεται που δεν βλέπει αυτό που κάνεις στο youtube στη παράσταση, και εκπλήσσεται, θετικά, αρνητικά. Έχει μια ενδιαφέρουσα διάδραση. Γίνονται πραγματάκια. Εσείς πως το βλέπετε;
Γ: Στη πρώιμη εποχή του youtube, είναι εντυπωσιακό το πόσο έπαιρναν στα σοβαρά τα δικά σου βίντεο. Και γίνονταν επιθετικοί και εριστικοί, έρχονται στις παραστάσεις να σου κάνουν τέτοιες κουβέντες;
Από κοντά κανεις δεν σου μιλάει άσχημα, αυτό είναι κανόνας. Μπορεί να ήρθαν κόσμος στις παραστάσεις και να μου έκαναν ένα πατ – πατ στον ώμο. Τα κείμενά στο stand up λόγω διαφορετικής δομής και ρυθμού είναι εντελώς διαφορετικά από ενός βίντεο. Και αυτό γιατί στο youtube μπορώ να κάτσω να μιλάω 2 λεπτά και να πετάξω μια ατάκα και μετά να γιολάρω, πράγμα το οποίο απολαμβάνω, ενώ αν το κάνω στο stand up από κάτω θα κοιμούνται, θα βγουν κινητά, φασώματα κλπ, τα κείμενα στο stand up θέλουν συνέχεια επεξεργασία επομένως, πάντα κάτι θα προσθέσεις, κάτι θα κόψεις, γιατί εξελίσσεσαι. Το βίντεο ανέβηκε, τελείωσε.
Δ: Είσαι από το 2012 στο youtube – βρίσκεις ακόμα θέση σε αυτό;
Είναι ανοιχτή πλατφόρμα, ο καθένας κάνει ο,τι θέλει, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι και ωραίο. Υπάρχει μεγάλος κορεσμός και μεγάλη επαναληψιμότητα στο υλικό που παράγεται, παρότι ο πνεύμα είναι “ναι, γαμιέται η τηλεόραση, εμείς αλλάζουμε το σκηνικό” και βλέπω υλικό στο youtube που μου θυμίζει μια μεσημεριανή εκπομπή που θα έβλεπα στη τηλεόραση και δεν το βάζω καν να το δω στο youtube, “πχ Τρώω μόνο μπλε πράγματα”, ε χέστηκα ξέρω γω, φάε, οκ. Μπορείς προφανώς να βρεις διαμαντάκια, παραμένει μεγαλυτερη ελευθερία του λόγου σε σχέση με τη τηλεόραση, παρότι και το youtube έχει αυστηρύνει.
Δ.: Καλύτερος εξοπλισμός – μεγαλύτερη φόρμα;
Δε νιώθω γιουτιούμπερ, με τη τεχνική έννοια, είναι μια διέξοδος για να κάνω κάτι που μου αρέσει. Έχω φτάσει 27 ετών, δεν έδινα λεφτά τότε, στην αρχή για τα βιουζ και για εξοπλισμούς και να ψάχνω χορηγούς, δε θα κάτσω να σκάσω τώρα. Η επιτυχία προϋποθέτει μια συγκεκριμένη φόρμα, να έχεις μια καλή κάμερα, το 2012 έβαζες μια κάμερα εκεί. Τώρα εσύ για να ξεχωρίσεις πρέπει να έχεις καλύτερη κάμερα από του άλλου, να φανείς, και καλά γιαυτό έχουν πάθει αυτό στο youtube. Υπάρχουν παιδιά που θα δώσουν όλα τους τα λεφτά σε εξοπλισμό, αλλά μπορεί να τους λείπει η ιδέα, το υλικό. Τα πάντα είναι η ιδέα.
Γ.: Θα φλεξάρει ο άλλος τη κάμερα και το στούντιό του
Ναι, δόξα το θεό, μικροαστισμό έχουμε, τι να κάνουμε;
Γ.: Έχεις κάνει αρκετά βίντεο που αναφέρονται στη κοινότητα του youtube, πχ το Lyric Prank — Δ: Τρομερό βίντεο και το Marry – Fuck – Kill με τον Τιτκώβ!
Ο Τιτκώβ είναι ο πιο όμορφος άνθρωπος του κόσμου, να τα λέμε αυτά. Και ο καλύτερος. Από κάθε άποψη. Λατρεύω τη παρωδία στη κωμωδία, Τρελές Σφαίρες ή το άλλο με τον Βαλ Κίλμερ (ενν.: το Top Secret! του 1984) οπότε μου αρέσει να κάνω αυτά τα αστεία στο youtube, αλλά θέλω να κάνω το δικό μου υλικό, γιατί δεν είμαι κακιασμένος να κάνω μόνο παρωδίες για να λέω “ααα εσείς κάνετε αυτό, ας σας κοροϊδέψω”. Βασικά παίζει να κάνω δικά μου πράγματα μόνο και μόνο για να βρίσκω αφορμή να κάνω τις παρωδίες.
Γ.: Το βίντεο παρωδίας για το Breaking Bad έχει μεγαλύτερο production value σε σχέση με το γεγονός μάλιστα ότι ακόμα τότε γύριζες με κινητό. Ήταν πριν ή μετά τη συνεργασία με το MEGA;
Πριν. Μόλις είχαμε πάρει μια κάμερα και δυο μικρόφωνα γιατί θέλαμε να γυρίσουμε αυτό, το βίντεο με το GoT και τους “Πρωταγωνιστές.”, την οποία πρώτα την είχαμε κάνει και μετά έπαιξε στο Mega. Η επαφή όμως με το Mega είχε γίνει ήδη από το δεύτερο βίντεο, αυτό με το Ρετιρέ.
Γ: Ποιά ήταν η εμπειρία με τη τηλεόραση, ένα μέσο απαρχαιωμένο σε σχέση με το youtube;
Όσο και να σας φανεί περίεργο, είχα άπειρη ελευθερία στην ιντερνετική πλατφόρμα. Βρεθήκαμε με κάποιους ανθρώπους, μιλήσαμε μαζί τους και μας ζήτησαν ο,τι ιδέες έχουμε. Ποτέ δεν είχαμε λογοκρισία, δεν κόπηκε τίποτα, μόνο παροτρύνσεις, για δοκίμασέ το και αλλιώς. Προφανώς κάποιος που κάνει αυτή τη δουλειά τόσα χρόνια, ξέρει κάποια πράγματα παραπάνω σχετικά με την αισθητική. Πράγματι δηλαδή, το προϊόν ήταν πολύ καλύτερο, επομένως η συνεργασία αυτή ήταν πολύ καλή.
Δ: Πριν ανέφερες τον Τιτκώβ και τις συνεργασίες σας, έπαιξες στο μαγαζί το οποίο ανήκει στον Μαλιάτση, κάνεις περιοδία με τον Mikeius. Υπάρχει αυτή η αίσθηση της κοινότητας μεταξύ των Ελλήνων stand up comedians;
Δεν έχουμε σωματείο ακόμα, αν και θα έπρεπε να γίνει κάτι. Υπάρχει η αίσθηση της κοινότητας στο stand up, αλλά στη πραγματικότητα ο καθένας είναι μόνος του – γράφει τα κείμενά του μόνος του, τα παίζει μόνος του, κλείνει παραστάσεις μόνος του. Αλληλοστηριζόμαστε, αλληλοαγαπιόμαστε αλλά είμαστε μονάδες ο καθένας έχει τον δικό του στόχο. Αλλά είναι ωραίο που γνωριζόμαστε όλοι τόσα χρόνια. Είχα βρει πριν από λίγο καιρό μια φωτογραφία που παίζαμε στον Κορυδαλλό και ήμαστε σε μια παράσταση, σε ένα βράδυ, ο Μαλιάτσης, ο Βύρωνας ο Θεοδωρόπουλος, ο Τιτκώβ, ο Ατζαράκης, η Χρύσα Κατσαρίνη ο Απόλλων Roach και δεν θυμάμαι ποιος άλλος. Τώρα ο καθένας μας έχει τις δικές του παραστάσεις, σόλο, γεμίζουν θέατρα από μόνοι τους και θα ήταν τρελό να έβλεπες τόσα ονόματα σε μια παράσταση, πριν 6 χρόνια. Κανείς δεν έβλεπε stand up τότε. Βγαίναμε και ρωτάγαμε ποιος έχει ξαναδεί και δεν χειροκροτούσε κανείς ή κάποιοι λίγοι. Σιγά σιγά το 2012 – 2013 ξεκίνησε ξανά η φάση να ανθίζει γιατί πιο πριν υπήρχε σκηνή, με τις Νύχτες Κωμωδίας.
Δ. Θεωρείς καθοριστική την άνθιση του youtube για την εκ νέου διάδοση του stand up;
Το youtube γενικά δεν βοήθησε τόσο, όσο βοήθησε το Comedy Lab,για να γίνει το σταν απ γνωστό ξανά, υπήρχαν κωμικοί παλαιότεροι οι οποίοι έκαναν παραστάσεις βέβαια, αλλά όταν βγήκε το Comedy Lab, υπήρχε κόσμος που έμπαινε κάθε μέρα για να δει τι έχει ανέβει. Έπειτα διοργάνωσαν από τα πρώτα open mic, όπου μπορούσε κανείς να πάει σε αυτά και να δει απευθείας τι είναι stand up. Και ο Τιτκώβ έχει πάει και ο Θεοδωρόπουλος και ο Μαθιουδάκης. Πολλά άτομα είχαν μεγάλη πρόσβαση πλέον, επομένως έκανε καλό.
Δ. Ποια είναι η εμπειρία της περιοδείας για έναν κωμικό;
Α, παιδιά είναι τέλειο, αρκεί να πας με καλή παρέα και ευτυχώς όσες φορές έχω πάει περιοδεία έχει τύχει να έχω καλό παρεάκι, κάνουμε καλό καμαρίνι δηλαδή!
Γ. Αυτό είναι έκφραση των θεατρανθρώπων; Γιατί μου φαίνεται πολύ αστείο.
Κάπου το έχω ακούσει, δεν ξέρω. Επίσης υπάρχει και το άλλο αστείο, το να πας δίπλα σε κάποιον παλιό για να μυρίσεις το σανίδι.
Γ. Οκ, αυτό τώρα είναι εντελώς Μάκης Δελαπόρτας.
Χαίρομαι πολύ που ακούστηκε το όνομα Μάκης Δελαπόρτας.
Γ. Άρα με έναν τρόπο για να επιστρέψουμε στα της περιοδείας πρέπει να έχεις καλή χημεία με τον άλλον από πριν, εκτός σανιδιού.
Ε, ναι, καλό είναι. Από τη στιγμή που θα είσαι δέκα ημέρες με τον άλλον. Εντάξει το ζεις λίγο σαν ροκ – σταρ, το οποίο εγώ το απολαμβάνω, πηγαίνει από τη μια πόλη στην άλλη, κάνεις ταξίδια, γνωρίζεις κόσμο, μπορείς να βγεις ένα βράδυ να ξεφτιλιστείς, μέχρι να πάω στα 30 και να μη μπορείς να το κάνεις μετά γιατί οριακά ήδη ισχύει το -ένα βράδυ έξω – δύο μέσα, αυτό γενικά είναι πάρα πολύ ωραίο. Από την άλλη, δεν είναι μόνο αυτά τα θετικά, στις περιοδείες υπάρχει και μεγάλη ένταση. Πρέπει να έχεις πολύ καλή επικοινωνία με τον άλλον, σκέψου ατελείωτες ώρες στο αμάξι που πιάνεις κουβέντα ακούγοντας μουσική, πρέπει να γίνονται χωρίς αμηχανία.
Γ. Ποια είναι η εσωτερική διεργασία του να είσαι κάθε μέρα ή έστω κάποιες μέρες την εβδομάδα αστείος;
Κοίτα, αυτή είναι η δουλεία μας. Από την άποψη του ότι ένα κείμενο το γράφεις και το επεξεργάζεσαι τόσες φορές, που στο τέλος μπορεί να σιχαίνεσαι να το βλέπεις μπροστά σου. Βέβαια, νομίζω ότι όταν αρχίσεις ακριβώς να το βαριέσαι συνήθως σημαίνει ότι το έχεις επεξεργαστεί σε τέτοιο βαθμό που μπορείς πια να το δώσεις στον κόσμο. Και από εκεί και πέρα είναι και θεατρικό είδος το stand – up, μπορεί να το έχεις παίξει πολλές φορές συνεχόμενες, ή μια ολόκληρη σεζόν, εσύ πρέπει να το παίξεις σαν ο άλλος να το βλέπει για πρώτη φορά – γιατί το βλέπει για πρώτη φορά- και πρέπει να μοιράζεσαι τον ίδιο ενθουσιασμό που είχες όταν σου ήρθε η ιδέα. Κι εγώ έτσι παίζω τα κείμενά μου, σκέφτομαι πόσο είχα ενθουσιαστεί όταν σκέφτηκα κάποια ιδέα και προσπαθώ να το δείξω στον κόσμο, νομίζω οι περισσότεροι το ίδιο κάνουν. Υπάρχουν βέβαια και φορές που κάποιος μπορεί να είναι πιο υποτονικός για αυτόν τον λόγο. Πάντως νομίζω ότι είναι και θέμα εμπειρίας, σιγά – σιγά μπορείς να παίζεις με ενέργεια, να νιώθεις σίγουρος για το κείμενό σου, να το απολαμβάνεις
Δ. Πόσο σου παίρνει περίπου για να γράψεις ένα κείμενο;
Εγώ λειτουργώ κατά βάση με την ιδέα. Δε θα κάτσω πάρα πολύ πάνω από ένα κείμενο. Μόλις μου έρθει μια ιδέα, μπορώ μέσα σε ένα τέταρτο να γράψω υλικό και αργότερα να το επεξεργαστώ αφού το παίξω. Από εκεί και πέρα όμως η καλή ιδέα μπορεί να αργήσει να έρθει. Γράφω συνέχεια πράγματα αλλά απορρίπτω και συνέχεια πράγματα. Πολλές φορές κάτι είναι αστείο στο μυαλό μου αλλά όταν το βλέπω σε κείμενο δεν μου φαίνεται πια αστείο. Δεν λέω πάντως, σήμερα θα γράψω και με το ζόρι θα κάτσω να γράψω. Το έχω κάνει και αυτό πολλές φορές βοηθάει να πιέσεις τον εαυτό σου αλλά γενικά το αποφεύγω.
Γ. Επομένως το γράφεις με το χρόνο ή περιστρέφεσαι γύρω από την ιδέα και της δίνεις έκταση;
Στην ιδέα. Δεν βάζω στόχο να γράψω κείμενο για 5 ή 15 λεπτά γιατί αυτό δε γίνεται. Βέβαια αυτό είναι προσωπικό γιατί ο καθένας δουλεύει διαφορετικά. Μπορεί να γράφεις κείμενο από μια ιδέα και να βγει 5 λεπτά, μπορεί ένα τέταρτο και τελικά να κρατήσεις μόνο μια ατάκα. Υπάρχουν και κείμενα λεπτών από τα οποία έχω κρατήσει μόνο ένα αστείο. Είτε είχε περάσει ο καιρός και δεν μου φαίνονταν πια αστεία, είτε τα έβλεπα σαν κατώτερη δουλειά σε σχέση με αυτό που θα μπορούσα τώρα να κάνω.
Δ. Πώς βλέπεις τον εαυτό σου να εξελίσσεται στην κωμωδία μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια;
Το καλό είναι ότι λόγω εμπειρίας πια, μπορώ να καταλάβω τι θα περάσει στον κόσμο χωρίς να χρειαστεί να το παίξω πρώτα, μπορώ να μαντεύω τις αντιδράσεις του κόσμου και να προσαρμόζω το κείμενο.
Γ. Τώρα πρέπει να μιλήσουμε για αυτήν την εσωτερική αντίθεση. Έχεις σπουδάσει το πιο νερόβραστο επάγγελμα, φιλόλογος και από την άλλη ασχολείσαι με την κωμωδία.
Τι λες ρε φίλε, μη μου λες έτσι. Ήταν το όνειρό μου.
Γ. Τι σκέφτεσαι όταν ακούς για φιλόλογους;
Σκέφτομαι Αλεξανδρινούς φιλολόγους πάνω από πάπυρους να λένε «θα βάλουμε περισπωμένες δασείες και θα τα γαμήσουμε όλα». Ε, νομίζω ότι είναι πολύ τρολλιάρικο αυτό.
Γ. Ε, γιατί η μέση πρόσληψη είναι αυτή η βαρετή καθηγήτρια Γυμνασίου που μας διόρθωνε γιατί ο τόνος έμοιαζε με βαρεία αλλά δεν ήταν.
Όπως σε όλα τα πράγματα έτσι κι εκεί υπάρχουν καλοί και κακοί, με τον τρόπο τους και οι δύο μας ώθησαν προς τα εκεί. Αλλά μη με μπερδεύεις με βαρείες και περισπωμένες γιατί είμαι νεοελληνιστής. Δεν πήγα εγώ να χωθώ στα σκατά, δεν τρελάθηκα. Έδωσα τα αρχαία μου, τα λατινικά μου, τα πέρασα, αλλά ρομαντισμός, υπερρεαλισμός εκεί είναι η φάση μου.
Γ: Απλά ξέρεις μου φαίνεται πολύ μεγάλη η αντίθεση του κωμικός από την μία – φιλόλογος από την άλλη – Δ: Νομίζω ότι είναι οι προσλήψεις τέτοιες, όχι τόσο το ίδιο το επάγγελμα Γ: Σε βοηθάει γενικά; Αξιοποιείς κάποια ας πούμε soft skills που έχεις πάρει;
Με βοηθάει ίσως στο να χρησιμοποιήσω μια πιο ψαγμένη έκφραση. Κυρίως με βοηθάει χωρίς να το καταλαβαίνω. Πάντα το όνειρό μου ήταν η φιλολογία οπότε σκεφτόμουν νομίζω πάντα με αυτόν τον τρόπο. Ίσως και με τη φιλολογία να μην είχα καταφέρει να ασχοληθώ, διάβαζα τόσο πολύ που αναγκαστικά πράγματα περνάνε και στα κείμενά μου. Πάντως, άμα διοριστώ ποτέ θα είναι τέλειο γιατί τα παιδιά θα γελάνε αναγκαστικά με τα αστεία μου, δε θα χρειάζεται καν να σκέφτομαι τι θα περάσει και τι όχι στα κείμενα, απλά θα πηγαίνω και θα τους λέω ο,τι κρυάδα σκέφτομαι για να τα φέρνω σε αμηχανία, και θα λέω «ποιος θέλει 20;».
Γ. Επομένως ήταν μια φυσική συνέχεια να κάνεις βίντεο βιβλιοκριτικής;
Κοίτα, αυτό το ήθελα πάρα πολύ νομίζω σε αυτά τα βίντεο φαίνεται και το πόσο το διασκεδάζω. Νομίζω ότι είναι ένας τρόπος για κάποιον που δεν έχει καμία επαφή με λογοτεχνία να δει ένα βίντεο και μόνο που θα του μείνει ο τίτλος ενός βιβλίου, επειδή ξέρεις κάνω «marketing» τώρα, θα πει αυτό, κάπου το έχω ακούσει και να πάρει το συγκεκριμένο αντί να πάρει κάποιο άλλο κι έτσι προωθώ τα δικά μου γούστα για τη λογοτεχνία. Μέχρι να βγάλω δικό μου βιντεάκι για τον Καμύ και να θέλουν να πεθάνουν.
Γ: Αυτό ήθελα να σε ρωτήσω, θα διασκεδάζεις με το βίντεο για τον Καμύ ή με τη μιζέρια που θα σπείρεις με αυτό το βίντεο;
Ε, ίσως είναι λίγο μίζερο. Είναι αυτά τα κλασικά του Καμύ: «η ζωή είναι σκατά αλλά είναι ωραία, να φανταστείς το Σίσυφο ευτυχισμένο άνθρωπο», ε «α γαμήσου». Τι λέτε να το κάνω το βίντεο για τον Καμύ;
Δ: Πρέπει. Δυστυχώς δεν την ανανεώνεις τόσο συχνά τη σειρά, και κρίμα γιατί είναι πάρα πολύ καλή σειρά.
Ναι, όντως θέλει λίγη πίεση.
Γ: Φαντάζομαι θα θέλει προετοιμασία, να διαβάσεις και το βιβλίο – αν δεν το έχεις διαβάσει ήδη, να κρατήσεις σημειώσεις.
Κοίτα σε αυτά τα βίντεο δεν μιλάω πολλές φορές για το βιβλίο, αν έχεις παρατηρήσει αλλά για να μιλήσω για έναν συγγραφέα πρέπει να έχω διαβάσει πάρα πολλά δικά του, θέλω να βγάλω το συναίσθημα που έχω κι εγώ όταν το διαβάζω. Νομίζω φαίνεται αν δεις το βίντεο για τον Φερνάντο Πεσσόαδεν λέω τίποτα και γιατί να πω κι όλας.
Γ: Το βιβλίο πλέον για ένα μεγάλο κομμάτι δεν είναι πια ελκυστικό, ειδικά στο youtube. Ο μέσος θεατής youtube ίσως δεν έχει επαφή με τα βιβλία. Αυτό το σκέφτηκες;
Ναι, αλλά αυτό ήθελα να κάνω. Δεν ήθελα να κάνω κάτι άλλο. Θέλω να είναι ωραία αυτά που κάνω, να έχω ένα επίπεδο, να έχω ένα συγκεκριμένο φορμάτ, από εκεί και πέρα αν δεν τους αρέσουν τα βιβλία υπάρχουν και άλλα πράγματα να δουν.
Δ: Σκέφτομαι ότι με έναν τρόπο η σειρά αποτυπώνει αυτήν την παράλληλη εξέλιξη, τη δική σου αλλά και του κοινού σου. Είναι μια εξέλιξη προς τα εκεί. Σκεφτόμουν νωρίτερα αυτή τη διάρκεια, σε έβλεπα πάρα πολύ ευχάριστα το 2012, βλέπω εξίσου ευχάριστα τα νέα σου βίντεο και σήμερα, κάτι το οποίο κατά βάση δεν το κάνω με youtubers που έβλεπα τότε πχ. Mikeius, μου είναι τελείως αδύνατο να δω σήμερα. Νιώθω ότι είναι κάτι που έχει μεγαλώσει μαζί μου – Γ: Αυτό ισχύει και για εμένα, ξεκίνησα να βλέπω youtube το 2012 – 2013, τότε που άρχισε να γίνεται casually, και ακόμα και αν δεν μπορώ πχ βλέποντας το βίντεο σου με τα Mikel να ταυτιστώ, μου φαίνεται ακόμα αστείο – Δ. Αντίστοιχα αυτές οι φανταστικές φάρσες με τον Τιτκώβ.
Γ: Ποιες είναι ο βασικές σου επιρροές από κωμικούς; Έλληνες και ξένους.
Μου αρέσουν αρκετά πράγματα, δεν έχω όμως αγαπημένο κωμικό. Δεν έχω δει κάτι να πω θέλω να γίνω σαν αυτόν. Μου αρέσουν διάφορα χαρακτηριστικά από πάρα πολλούς. Ξένο stand up δεν παρακολουθώ πάρα πολύ. Γενικά όταν παρακολουθώ stand up, το αποδομώ, βλέπω τη δομή, τα αστεία. Γενικά αυτό το έχουμε όλοι οι κωμικοί και δε μπορούμε να ευχαριστηθούμε καμία παράσταση και για αυτό δεν παρακολουθώ τόσο το ξένο, δεν είναι στην κουλτούρα μου. Δεν γελάω και μάλιστα έρχομαι και σε αντιπαράθεσημε πολλούς Έλληνες κωμικούς. Μου λένε «πώς γίνεται να μη σου αρέσει αυτός» και σκέφτομαι ότι δεν είναι ότι δεν μου αρέσει, απλά μου φαίνεται νερόβραστος. Στην Ελλάδα πάντως έχουμε πολλούς καλούς κωμικούς. Άνθρωποι που αν ήταν στην Αμερική θα γέμιζαν θεατράρες για πλάκα. Από τους Έλληνες, αυτός που με έχει επηρεάσει περισσότερο από όλους και τον είχα δει παιδάκι, το λέω επίτηδες αυτό για να αισθανθεί μεγάλος, και είπα αυτό θέλω να κάνω, ήταν στις Νύχτες Κωμωδίας – που είχα νοικιάσει σε κασέτα- ο Δημήτρης Δημόπουλος. Θεωρώ πανέμορφο τον τρόπο που γράφει, τη δομή του. Να μην αρχίσω τώρα να λέω ονόματα. Από άλλους μου αρέσει η αλληλεπίδρασή τους με τον κόσμο, σε άλλους πώς αυτοσχεδιάζουν. Γενικά προσπαθώ να παίρνω πράγματα και να τα ενσωματώνω, για αυτό δεν είναι και ένας.
Γ: Άρα δεν μπορείς να μας πεις και τον καλύτερο Έλληνα κωμικό -μετά από σένα – Δ: Είναι πάντως εντυπωσιακό που μπορείς να συμπυκνώνεις ένα βιβλίο, βέβαια το βιβλίο ουσιαστικά είναι μόνο η αφετηρία, μέσα σε ένα τετράλεπτο ή πεντάλεπτο βίντεο. Στοχεύεις εξαρχής να είναι τόσο μικρής διάρκειας το βίντεο ή προκύπτει;
Όχι, έχω σκεφτεί να τα κάνω και μεγαλύτερα. Έχω γράψει και μεγαλύτερα κείμενα αλλά τελικά δε μου βγαίνει δεν νιώθω τόσο άνετα. Δεν μου αρέσει κι όλας να έχω διδακτικό ύφος, για να βγει κάτι μεγαλύτερο πρέπει να δώσω πληροφορίες και δε μου αρέσει να κάνω μάθημα. Για να δώσω μάθημα προτιμώ να δώσω ΑΣΕΠ -που δεν δίνουν-. Ο άλλος με βλέπει όταν χέζει, δε θέλω να του κάνω μάθημα. Εγώ σου δίνω ένα ερέθισμα από εκεί και πέρα ο άλλος το κάνει ό,τι θέλει
Δ. Παίρνεις feedback από κόσμο που σε άκουσε και αγόρασε το βιβλίο που πρότεινες;
Ναι, μου στέλνουν και είναι πολύ ωραίο. Για αυτό τους πάω σιγά – σιγά. Τρελαίνομαι κι όλας, όταν ένα καλό κλασικό βιβλίο έχει τρία ευρώ -γιατί υπάρχουν και με 20- οι περισσότεροι μπορούν να τα δώσουν, ε σκέφτομαι πάρτο γαμώτο τι περιμένεις. Μπορεί αν έχεις μια συγκεκριμένη εταιρία για ίντερνετ στο σπίτι – να μην πω ονόματα- να έχεις διακοπή, μπορεί να τύχει διακοπή ρεύματος, μπορεί ένα σαββατοκύριακο στο χωρίο, κάπως έτσι ξεκινούν όλοι να διαβάζουν θα τύχει να το πιάσεις στα χέρια σου και να το διαβάσεις. Πιστεύω πολύ ότι αν κάποιος διαβάσει ένα βιβλίο και του αρέσει, μπορεί να γίνει τακτικός αναγνώστης. Δεν είναι τυχαίο, όταν δίνεις σε κάποιον την «Μεγάλη Χίμαιρα» του Καραγάτση που είναι έτσι και ιντριγκαδόρικο, συναρπάζει.
Δ: Υπάρχει χώρος και χρόνος για τα βιβλία την εποχή του Internet;
Σκέψου ότι πια ο κόσμος δεν μπαίνει συχνά στο facebook γιατί βαριέται να διαβάσει posts και μπαίνει κατευθείαν στο Instagram να δει τη φωτογραφία ή δε διαβάζει ποστ γιατί του φαίνεται πολύ μεγάλο. Η πληροφορία πλέον είναι άμεση άρα το βιβλίο είναι ουσιαστικά επένδυση. Βέβαια πιστεύω ότι πρέπει κάποιος να βρει το σωστό κίνητρο.
Δ: Το βίντεο σου είναι ένα κίνητρο;
Νομίζω ναι, είναι ένα ερέθισμα. Θα ήθελα να έχω πολλά λεφτά να πάρω ένα βουνό βιβλία -σαν τις πατάτες του Καποδίστρια- και να πω ότι απαγορεύεται το διάβασμα, γιατί έτσι θέλουν. Γενικά πιστεύω ότι όσο πιο οικείο κάνεις κάτι, μειώνεις την απόσταση.
Γ. Ποιο θα είναι το επόμενο Book Review; Να περιμένουμε Καμύ;
Δεν νομίζω ακόμα Καμύ. Θα ήθελα Καβάφη γενικά και να πετάξω μετά κατευθείαν Τσίρκα. Δεν τα έχω γυρίσει ακόμα αλλά έχω τη βασική ιδέα.
Δ. Σκοπεύεις σε κάποια κλιμάκωση στα βίντεο; Από κάποιον πιο εύκολο συγγραφέα σταδιακά σε κάποιον πιο δύσκολο; Ίσως με τη σταδιακή εξοικείωση του θεατή;
Ναι, έχω στο μυαλό μου κάτι τέτοιο. Υπάρχουν και τα λογοτεχνικά ρεύματα ας πούμε. Θα ήθελα γενικά να μιλήσω και για πράγματα που αρέσουν σε εμένα όμως αλλά και για πράγματα με τα οποία είναι εξοικειωμένο το κοινό. Να περνάμε όλοι καλά.
Γ. Αυτό με τον Steven King, που έχει γράψει 850 βιβλία, χώρεσε ωραία σε ένα πεντάλεπτο βίντεο και αυτή η πύκνωση του λόγου νομίζω εξυπηρετεί το youtube. Έχεις βρει την κατάλληλη φόρμα.
Δ: Εγώ σκέφτομαι ότι μπορούμε να μιλήσουμε για μια εκδοχή ποπ φιλολογίας, πολλές από τις παρατηρήσεις σου προέρχονται από εκεί.
Ναι, μου αρέσει αυτό. Όταν σαν φιλόλογος μιλάς ας πούμε για τη νουβέλα, ε, πες τι είναι η νουβέλα.
Δ: Ξεχωρίζεις κάποιο βίντεο ως το καλύτερό σου;
Όλα τα βίντεο είναι παιδιά μου, τα αγαπώ εξίσου. Νομίζω το πρώτο για το «1984». Είχα περάσει πολύ καλά στα γυρίσματα παρότι ήμουν ψαρωμένος, είχα το άγχος για το πώς θα πάει, αν θα αρέσει. Αλλά ναι, ήθελα χρόνια να κάνω αυτή τη σειρά οπότε γενικά μου αρέσει πολύ σαν διαδικασία.
Γ: Ποιος είναι ο αγαπημένος σου συγγραφεάς;
Δύσκολο, θα πω ότι όταν διάβασα τους «Άθλιους» του Ουγκώ, τρελάθηκα. Χίλιες σελίδες και δεν κατάλαβα πότε πέρασαν, αυτός ο τρόπος γραφής, το μπλέξιμο. Ο Ουγκώ νομίζω μου αρέσει απίστευτα και ο Μέλβιλ (σ.σ. Μόμπι Ντικ, Μπάρτελμπι, ο γραφίας κ.α).
Ευχαριστούμε πολύ!
Social Links: