Πολλοί από σας παίζει και να καλοβλέπετε την πρόταση διαπρεπών λογαριασμών των μέσων κοινωνικής δικτύωσης να αρχίσουμε κατά το πρότυπο των αδελφών Ιταλών να βγαίνουμε και να τραγουδάμε κάθε βράδυ στα μπαλκόνια για να ξορκίσουμε την καραντίνα και να δημιουργήσουμε κοινότητες φαντασιακής αλληλεγγύης. Επίσης, πολλοί από σας δεν έχετε υπόψη σας κάποιο προσήκον ρεπερτόριο.
Απαντώντας λοιπόν στην υπαρκτή και πιεστική αυτή ανάγκη, το σκρα-punk με αίσθημα ευθύνης αίρεται στο ύψος των περιστάσεων και σας προτείνει δέκα τραγούδια που θα σας βγάλουν ασπροπρόσωπους και θα ανεβάσουν κατακόρυφα το street cred σας σε όποια γειτονιά κι αν μένετε. Ορίστε λοιπόν:
1) Nick Cave and the Bad Seeds – Cabin Fever!
Θέλετε να δείξετε πόσο σας έχει καταβάλει η κλεισούρα; Σκέφτεστε μήπως να τραγουδήσετε το Δεν Χωράς Πουθενά από τις Τρύπες; Ξανασκεφτείτε το. Αφήστε τα πολυφορεμένα κλισέ στους γείτονες και πιάστε το απόλυτο κλειστοφοβικό τραγούδι – που μάλλον θα κάνει τους περισσότερους απ’ όσους το ακούσουν να κλειδαμπαρωθούν ακόμη πιο βαθιά στα σπίτια τους. Win-win λοιπόν!
2) Γιώργος Κατσαρός – Μάνα μου είμαι φθισικός
Πολύ πριν τους κορονοϊούς και τις σύγχρονες αηδίες, οι Έλληνες διέπρεπαν ανά τον κόσμο μιλώντας για τις επιδημίες της εποχής. Ο Γιώργος Κατσαρός (όχι αυτός με το χρυσό σαξόφωνο, ο άλλος) έγραψε γύρω στα 1935 στις ΗΠΑ μια υπέροχα νοσηρή καντάδα για τη φυματίωση, που μεταξύ άλλων πολλών περιέχει και το συγκλονιστικό δίστιχο:
Πολλές μανάδες κλάψανε, ας κλάψει κι η δική μου
Στης Αριζόνας τα βουνά ας θάψει το κορμί μου.
Κάποιοι μπορεί να το έχετε ακούσει από τους Χειμερινούς Κολυμβητές. Κι από κει καλό είναι.
3) The Cramps – Fever
Το Fever των Eddie Cooley and Otis Blackwell το έχουν τραγουδήσει πολλοί, από την Πέγκυ Λη και τη Μαντόνα, μέχρι τον Έλβις και τη Μπιγιόνσε. Μόνο οι Cramps όμως αποδίδουν τους στίχους κυριολεκτικά. Μόνο οι Cramps σε κάνουν να νιώθεις τις κομάρες. Από το συγκρότημα που μας έδωσε το θρυλικό και επίκαιρο όσο ποτέ άλμπουμ Stay Sick!, αυτή είναι χωρίς αμφιβολία η καλύτερη διασκευή όλων των εποχών με θέμα εμπύρετες ιογενείς λοιμώξεις.
4) Τhe White Stripes – Girl, You Have No Faith in Medicine
Αφιερώστε το κομμάτι αυτό σε εκείνες που δυσπιστούν έναντι της σύγχρονης φαρμακολογίας. Ένας ύμνος στην ακεταμινοφαίνη, που στην πατρίδα μας είναι γνωστότερη ως παρακεταμόλη, που στην πατρίδα μας είναι γνωστότερη ως Depon. Βάλτε ένα αναβράζον στο ποτήρι να αναβράζει λοιπόν και δώστε του να καταλάβει!
5) The Cure: 10:15 Saturday Night
Διπλό τζακπότ εδώ, καθώς όχι μόνο δεν υπάρχει πιο ταιριαστό όνομα συγκροτήματος για την περίπτωσή μας από τους Cure, αλλά επίσης έχουμε εδώ το απόλυτο τραγούδι της αγχώδους κλειστοφοβικής πλήξης των late 70s / early 80s – την οποία, όσοι σημερινοί νεολαίοι στεναχωριούνταν που δεν την έζησαν, να η ευκαιρία να την ζήσουν τώρα. Αράχτε λοιπόν στον νεροχύτη κοιτάζοντάς τον να στάζει, και αν αισθάνεστε τολμηροί ακούστε και ολόκληρο το Pornography για το οποίο το μόνο που χρειάζεται να ειπωθεί είναι ότι ξεκινά με τον στίχο “It doesn’t matter if we all die”.
6) Dead Kennedys: Government Flu
Για σας που είστε βέβαιοι πως η όλη φάση είναι κατασκευασμένη από τα γνωστά σκοτεινά κέντρα που μέρα-νύχτα επιβουλεύονται την ανθρωπότητα. Βγάλτε στο μπαλκόνι τα ηχεία και παίξτε το στη διαπασών μέχρι να ξυπνήσουν οι sheeple και οι υπεύθυνοι-ανεύθυνοι να παραδεχτούν την ευθύνη τους για όσα μας συμβαίνουν.
7) Queens of the Stone Age – Sick, sick, sick
Young, dumb, don’t see a problem
Bloodshot, stare like a hoodlum
Simple as this, I’m in love with the risk
I know what I’ve done but tell me what did I miss?
Εντάξει, μάλλον δεν μιλά για τον κορονοϊό, αλλά σάμπως τα υπόλοιπα τραγούδια της λίστας μιλούν για τον κορονοϊό; Μην κολλάμε σε λεπτομέρειες παρακαλώ.
8) Mudhoney – Touch Me I’m Sick
Σας είπαν να μην ακουμπάτε και να μην ακουμπιόσαστε. Εσείς εκεί, θέλετε να κάνετε αντίσταση. Δώστε τουλάχιστον στις απτικές σας ορέξεις το κατάλληλο αισθητικό υπόβαθρο. Και μετά τα αγγίγματα, πλακώστε τα ντετόλ καλού-κακού.
9) Accept – Pandemic
Ω ναι, αυτό για το οποίο έκαναν πλάκα οι Accept πριν από κάποιες δεκαετίες, συμβαίνει σήμερα στ’ αλήθεια. It’s a pandemic, it’s a metal disease. Τίποτα καλύτερο για να δώσετε στη γειτονιά να καταλάβει τη σοβαρότητα της κατάστασης – ή μπορεί και όχι.
10) Vera Lynn – We’ll Meet Again
Το εμψυχωτικό κομμάτι που τραγουδήθηκε όσο κανένα άλλο στους βομβαρδισμούς του Λονδίνου κατά τον Β’ Παγκόσμιο. Ε, αν είναι να το δραματοποιήσουμε το πράγμα, ας το πάμε στα άκρα του. Όταν τελειώσουν όλα αυτά, θα ξαναβρεθούμε – μάλλον.
Social Links: