Η γενιά των Baby Boomers έχει τοποθετηθεί εδώ και κάποια χρόνια, πότε για σωστούς και πότε για λάθος λόγους, στο στόχαστρο κυρίως των Millennials και δευτερευόντως της Gen Z. Όλα ξεκίνησαν από ορισμένες εύστοχες επισημάνσεις τις γενιάς στην οποία ανήκω (Millennials). Εντελώς συνοπτικά και για λόγους οικονομίας, οι Baby boomers είναι η γενιά των ανθρώπων που γεννήθηκαν ανάμεσα στο τέλος του Β Πολέμου και τα μέσα της δεκαετίας του 1960. Είναι μια γενιά με μεγάλο impact στις οικονομίες και κοινωνίες της Δύσης. Μεγάλωσε και ενηλικιώθηκε σε έναν κόσμο ομαλότητας, οικονομικής άνθησης, αισιοδοξίας, άνεσης και, στην αμερικανική περίπτωση, απουσίας υλικών αποτυπωμάτων του πολέμου. Το τελευταίο σημείο είναι αρκετά σημαντικό. Οι Αμερικανοί Boomers, δεν “είδαν” τη σαρωτική υλική διάσταση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η (αίσθηση της) υπέρβαση (ς) του Great Depression και του Πολέμου κατέστησε τη γενιά αυτή αισιόδοξη και σαρωτικά ευημερούσα. Ουσιαστικά, υπήρξε η πρώτη γενιά ανθρώπων στην ιστορία του είδους για την οποία τα πράγματα φάνταζαν, αν όχι απλά, τουλάχιστον κοσμοϊστορικά αισιόδοξα. Οι αυξήσεις στους μισθούς, η ρωμαλέα επιχειρηματικότητα, η επέκταση των καταναλωτικών εμπειριών υπήρξαν, ιστορικά μιλώντας, εντελώς πρωτότυπες συνθήκες.
Ωστόσο, το κόστος αυτής της πολλές φορές μη-νηφάλιας επέκτασης/επεκτάσεων το πλήρωσαν και το πληρώνουν οι Millennials και η Gen Z, με υλικούς και συμβολικούς όρους. Αυτό το υπαρκτό κόστος πυροδότησε την ένταση ανάμεσα στις τρεις γενιές. Η ένταση θα μπορούσε να συνοψιστεί ως εξής: Οι μεν Boomers, εντελώς συνοπτικά και για λόγους οικονομίας και με διαβαθμίσεις, σαν να λένε: “Millennials και Gen Z έχετε γίνει πολύ σοφτ. Όλοι την ώρα μας σπάτε τα αρχίδια για το πόσο δύσκολη είναι η ζωή, πόσο άδικος είναι ο κόσμος, πόσο σεξιστική είναι η κουλτούρα μας, πόσο έχετε υποφέρει, πόσο άδικοι υπήρξαμε μαζί σας. Φτάνει πια με την γκρίνια, μας ζαλίσατε, μην είσαστε τόσο φλώροι, προχωρήστε με τη ζωή σας, εμείς ΠΙΑΝΑΜΕ ΤΗΝ ΠΕΤΡΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΤΙΒΑΜΕ (λολ)”. Σε αυτό οι Millennials και η Gen Z απαντάει κάπως έτσι: “Παππού παππού τον παίρνεις που και που. (Μπαμπά και Μαμά και Παππού και Γιαγιά) έχετε κάνει τόσες σαρωτικές παπαριές που καλό θα ήταν να μην μας κουνάτε το δάχτυλο λες και είμαστε τίποτα μαλάκες. Ένα μεγάλο κομμάτι της δικής σας άνεσης και ευμάρειας ήταν δανεικό από εμάς (αυτό είναι σωστό με οικονομικούς όρους). Οπότε, καλό θα ήταν να είσαστε πιο προσεκτικοί όταν μας χαρακτηρίζετε ως snowflakes”.
Η αντιπαράθεση αυτή, γέννησε το γνωστό σε όλους μας (?) “OK BOOMER”. Το τελευταίο αποτελεί σύνοψη/διάνθιση/διακωμώδηση/επέκταση/εκτράχυνση/διόγκωση/κλπ της προαναφερθείσας σύγκρουσης. Μήπως, όμως, έχει παραγίνει το αστείο;
Εντάξει. Γελάσαμε με αρκετά αστεία για τον Baby Boomer. Ορισμένα εξ αυτών (μάλλον λίγα) έχουν πιάσει και σχολιάσει με σχετική επάρκεια συμπεριφορικά, γνωσιακά, συναισθηματικά, μοτόρικ, ψυχαναλυτικά, κοινωνιολογικά, ανθρωπολογικά, φιλοσοφικά, αισθητικά χαρακτηριστικά του συγκεκριμένου ανθρωπότυπου. Όπως συμβαίνει συνήθως με τις διάφορες χιουμοριστικές πρακτικές [αυτό δεν είναι νομοτέλεια, υπάρχουν χιουμοριστικοί λόγοι που δεν είναι βιαστικοί, που δεν είναι αυστηροί, που δεν είναι άκαμπτοι, που δεν είναι υπεροπτικοί, που δεν είναι ταξικά υπεροπτικοί, που δεν είναι κοινωνικά επιθετικοί, που αντιλαμβάνονται ότι αυτό που σχολιάζουν είναι ο μπαμπάς τους και η μαμά τους, που έχουν σεβασμό, που είναι φιλάνθρωποι, που δεν μετέρχονται (ανάθεμα και αν είναι σωστό αυτό το ρήμα) τη διαβρωτική/επιθετική/ανάλγητη ειρωνεία] το χιουμοριστικό κείμενο και υποκείμενο πάνω στην κάψα του να σχολιάσει και να τοποθετηθεί πάνω σε σημαντικά τρέχοντα ζητήματα, βιάζεται. Αυτή η βιασύνη οδηγεί σε αστοχίες. Στην εποχή της ταχύτητας της μετάδοσης, της επικοινωνιακής πρωτοκαθεδρίας, της περιεχομενικής ευπλαστότητας και μεταβλητότητας, και της πολλαπλασιαστικής ισχύος (“ισχύος” ΘΕΕ ΜΟΥ) των σόσιαλ μίντια, μια σχετικά καλή ιδέα μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε έναν συντηρητικό λόγο, που δεν έχει ιδέα ότι είναι συντηρητικός, και (να μια όμορφη, γλυκιά ειρωνεία) να νομίζει ότι σχολιάζει τη συντηρητικότητα ενώ ο ίδιος είναι αρκετά αδαής, απολύτως μη αναστοχαστικός, εντελώς σίγουρος για τον εαυτό του, εντελώς βέβαιος για την αλήθεια του, εντελώς σίγουρος για τις εκτιμήσεις του, εντελώς σίγουρος για τις παρατηρήσεις του, ΕΝΤΕΛΩΣ ΣΙΓΟΥΡΟΣ ΟΤΙ Ο ΜΑΛΑΚΑΣ Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΚΑΠΟΙΑ ΜΑΛΑΚΙΑ ΘΑ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΠΑΛΙ.
Ο μπαμπάς, λοιπόν, σίγουρα έχει κάνει αρκετές μαλακίες, αλλά, καλό είναι να μην το ξεχνάμε αυτό: ο μπαμπάς και η μαμά, έχουν κάνει πολλά καλά πράγματα. Το βασικότερο εξ αυτών είναι ότι μας έχουν φέρει στον κόσμο που ζούμε, κυριολεκτικά, κάνανε δηλαδή γλυκό έρωτα ένα όμορφο αυγουστιάτικο βράδυ, έβρεξαν όμορφα ο ένας τον άλλο και μετά από 9 μήνες βγήκαμε εμείς. Το δεύτερο είναι ότι έπλασαν τον κόσμο στον οποίο ζούμε εμείς σήμερα. Αυτός ο κόσμος είναι εντελώς ατελής, όπως όλοι οι κόσμοι που έφτιαξαν ποτέ οι αθρώποι. Καλό είναι, ωστόσο, να θυμόμαστε ότι το γεγονός ότι ο κόσμος μας είναι εντελώς ατελής δεν σημαίνει ότι είναι και για πέταμα. Οπότε, καλό είναι να θυμούνται οι χιουμοριστικοί λόγοι και τα χιουμοριστικά υποκείμενα ότι είναι σε θέση να υπάρχουν και να εκδιπλώνονται με τον τρόπο που εκδιπλώνονται, ακριβώς επειδή είναι βιολογικά ζωντανοί (αυτό το επιχείρημα ενδέχεται να είναι κυκλικό) και ακριβώς επειδή ο πολιτισμός τους τους επιτρέπει αυτό το συνεχές παιχνίδισμα με τις έννοιες, αυτό το συνεχές και πολλές φορές άστοχο και επικίνδυνο πριόνισμα των προϋποθέσεων του, αυτή τη διαβρωτική ειρωνεία, αυτήν την απουσία ηθικού έρματος, αυτήν την προχειρότητα στον στοχασμό, αυτήν τη βιασύνη, αυτήν την ατολμία, μέχρι βεβαίως να οδηγηθεί τελικά στην αυτοκαταστροφή του (εδώ γίνομαι λίγο απαισιόδοξος και βλέπω το ποτήρι μισοάδειο. ΑΧΑ ΚΑΛΟ ΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ).
Η άποψή μου είναι ότι το OK BOOMER έχει ξεφύγει ήδη από τη δεύτερη-τρίτη ημέρα της ύπαρξής του. Οι υπερόπτες Gen Z και οι λιγότερο υπερόπτες μιλένιαλς ήταν γενεακά υπερόπτες, πολύ σκληροί και καθόλου συγχωρητικοί με τον μπαμπά τους και τη μαμά τους, τον παππού τους και τη γιαγιά τους. Καλό είναι να είμαστε συγχωρητικοί με τον μπαμπά μας και τη μαμά μας, τον παππού μας και τη γιαγιά μας. Είναι, κυριολεκτικά, ο λόγος που ζούμε και αναπνέουμε (αυτό το επιχείρημα ενδέχεται να είναι κυκλικό). Βεβαίως, πρέπει να τους ασκούμε κριτική για τα λάθη και τις παραλείψεις τους, να κουβεντιάζουμε μαζί τους, να τους αμφισβητούμε, να τους βοηθάμε να γίνουν καλύτεροι, να τους φέρνουμε μπροστά από τις αμαρτίες τους και να τους βοηθούμε να εξαγνιστούν παραδεχόμενοι τα λάθη τους, να τους προσφέρουμε καινούριες ιδέες για να μπορούν να ζήσουν καλύτερα, να τους προσφέρουμε τις ιδέες μας για να μπορούμε να συνεννοηθούμε καλύτερα μεταξύ μας, να μην σκύβουμε το κεφάλι μας όταν γίνονται σκληροί, προσβλητικοί και άδικοι με εμάς. Να τους λέμε: OK BOOMER. ΕΙΣΑΙ ΛΙΓΟ ΜΑΛΑΚΑΣ, ΑΛΛΑ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΑΙΟ ΟΤΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΛΙΓΟ ΜΑΛΑΚΑΣ, ΑΣ ΒΡΟΥΜΕ ΕΝΑΝ (ΠΟΛΛΟΥΣ) ΤΡΟΠΟΥΣ ΝΑ ΣΥΜΒΙΩΝΟΥΜΕ, ΠΡΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ.
Social Links: