Τα τελευταία χρόνια έχουν ξεχωρίσει κάποιοι συγκεκριμένοι ξένοι καλλιτέχνες, που αν δεν εμφανιστούν live στην Ελλάδα τουλάχιστον μία φορά τον χρόνο θεωρείται κακός οιωνός, ειδικά για το σταθερό κοινό που έχουν αναπόφευκτα δημιουργήσει εδώ. Στην κατηγορία αυτή ανήκει ο Νορβηγός Sivert Høyem που επισκέφτηκε τη χώρα για πρώτη φορά πριν από 15 χρόνια, για μια συναυλία στην ιστορική μουσική σκηνή του “Ρόδον” με τους Madrugada, την μπάντα από όπου οι περισσότεροι τον γνώρισαν και τον αγάπησαν. Ο ίδιος διατήρησε και πολλαπλασίασε τους Έλληνες fans του και μετά τη διάλυση της μπάντας, όπως διαπιστώνεται στις σχεδόν κάθε φορά sold out εμφανίσεις του σε ελληνικές πόλεις.
Αυτή τη φορά ο Sivert Høyem θα επιστρέψει με την καινούργια του μπάντα για τρεις συναυλίες τον Νοέμβριο σε Πάτρα, Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Tο νέο μουσικό σχήμα με το όνομα “Paradise” συμπληρώνεται από τους Rob Ellis (PJ Harvey), Simone Butler (Primal Scream) και Rob McVey (Marianne Faithfull band), μουσικούς με σημαντική πορεία στην ροκ σκηνή. Η επιρροή τους στον χαρακτηριστικό ήχο του Høyem είναι φανερή στο πρώτο τους EP που κυκλοφόρησε στις 27 Οκτώβρη με τίτλο “Yellow”.
Το μουσικό πάντρεμα αυτών των καλλιτεχνών έχει ένα αρμονικό και ευχάριστο ακουστικά αποτέλεσμα όπως φαίνεται από το πρώτο κομμάτι του δίσκου “Humiliation”. Η παρουσία του Høyem στιχουργικά και μουσικά είναι προφανής και ο καλλιτέχνης φαίνεται να κινείται στα νερά του. Ο ήχος της κιθάρας και των drums σχεδόν κυριαρχεί με το ντέφι και τα υπόλοιπα όργανα να ακολουθούν και τη φωνή να ηχεί δυναμική και ηλεκτρισμένη. Το ίδιο συμβαίνει και με το επόμενο τραγούδι “Goodbye 21st Century”. Τα δύο πρώτα κομμάτια είναι γρήγορα και αρκετά εύθυμα για να σε κάνουν να κουνάς ποδαράκι νευρικά στο tempo, ενώ τίποτα δεν μπορεί να ξαφνιάσει κάποιον που δεν ακούει τον καλλιτέχνη για πρώτη φορά. Η έκπληξη έρχεται με το “Head Wound”, ένα κομμάτι αρκετά διαφορετικό για τα δεδομένα του καλλιτέχνη, στο οποίο φαίνεται η πρόθεσή του να παίξει με τον βιομηχανικό ήχο. Ο “θόρυβος” του κομματιού χαρίζει μια trippy και σκοτεινή αίσθηση στον δίσκο, με τα φωνητικά εφέ να κινούνται μεταξύ χαμηλών φωνών, απαγγελίας και κραυγών. Πρόκειται για ένα κομμάτι που δημιουργεί προσδοκίες για περισσότερο πειραματισμό από την καινούργια αυτή μπάντα. Η ομαλότητα αποκαθίσταται από το τελευταίο τραγούδι “Crying” που φέρει τις πιο χαρακτηριστικές πινελιά του καλλιτέχνη, όπως γίνεται αντιληπτό από τις πρώτες κιόλας νότες. Η φωνή ακουμπά με άνεση και οικειότητα πάνω στη μουσική που θα μείνει στο κεφάλι του ακροατή μάλλον ευκολότερα από κάθε άλλο κομμάτι του EP.
Η αίσθηση από την ακρόαση του “κίτρινου” δίσκου των Paradise είναι πως ο Sivert Høyem παραμένει προς το παρόν σε γενικές γραμμές πιστός στον ήχο που έχει συνηθίσει το κοινό του, γεγονός που σίγουρα δεν είναι απογοητευτικό, αλλά που κάνει τους fans του να περιμένουν περισσότερο τολμηρές μουσικές απόπειρες μέσω της νέας του μπάντας. Η ολοκληρωμένη εικόνα τους θα φανεί στο full length δίσκο και φυσικά στις live εμφανίσεις τους που αναμένουμε αυτό τον μήνα στη χώρα μας.
To “Yellow” των Paradise μπορείτε να ακούσετε ολόκληρο στο Spotify.
Social Links: