(Κάθε πραγματικότητα που δεν αρέσει στην εθνική αφήγηση συνήθως καλύπτεται κάτω από το χαλάκι και όποιος ρίχνει μια ματιά κάτω από το χαλάκι αντιμετωπίζεται συνήθως ως προδότης. Έτσι, λοιπόν, δημιουργούνται…
Γράμμα στην φίλη μου την Α. με αφορμή την Eurovision και το κείμενο της Brigitte Vasallo[1] Είναι αυτό που λέμε πάντα, αγαπημένη: πόσο δύσκολο είναι μερικές φορές να μιλήσεις…
Η κληρονομιά που αφήνει πίσω του ο Φίλιπ Ροθ δεν αποτιμάται εύκολα. Παρότι είχε αποσυρθεί από την συγγραφή τα τελευταία οκτώ χρόνια, μετά την έκδοση του τελευταίου του βιβλίου (Νέμεσις,…
Το Σάββατο το απόγευμα έφευγα από το σπίτι έχοντας ακούσει στο ραδιόφωνο για τον προπηλακισμό στο πρόσωπο του Γιάννη Μπουτάρη, σε εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη για τη Γενοκτονία των Ποντίων. Για…
Ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί η δημόσια σφαίρα είναι μαγικός, κυρίως για το πώς συνδέονται μεταξύ τους τα πράγματα με μυριάδες νήματα που καταλήγουν τελικά σε λίγους μεγάλους κόμβους….
Τον Παναγιώτη Πανταζή τον έμαθα μέσα από τις σελίδες του θρυλικού “9” που κυκλοφορούσε ως ένθετο με την -προ ΕφΣυν- Ελευθεροτυπία τα Σάββατα. Κατά την μύηση μου στα κόμικς, οι…
Από τη σχέση μου με το Ραφαήλ είχε περάσει ένας χρόνος. Και με έβλεπα να πηγαίνω για άλλη μια Δευτέρα στη δουλειά, έπειτα από συλλογισμό αυτού του χρόνου. Μερικές ημέρες…
Σκέφτομαι συχνά τον Σπύρο Ασδραχά τον τελευταίο καιρό. Όχι μόνο γιατί η αποδημία ενός ανθρώπου με τον οποίον συνδέθηκε κανείς, τον ενεργοποιεί συναισθηματικά, γίνεται αφορμή για την αναπόληση της προσωπικής…
«Θεέ μου, πήγε κιόλας 5 η ώρα;» Η Πηνελόπη είχε μόλις συνέλθει από το πάρτι της προηγούμενης βραδιάς. Βρισκόμασταν σπίτι της και με περίμενε να ξυπνήσω. Όταν άνοιγα τα βλέφαρά…