Οι ρέκτες της βουβουζέλας 3: World Cup Recap 2

Ο Γιάννης ο Μπρόκος

Είναι μία διοργάνωση που δεν της λείπει τίποτα.

Δηλαδή εκεί που κόπασαν τα πολλά γκολ, ξεκίνησαν οι αμφίρροποι αγώνες και το σασπένς στα νοκ-άουτ:

2 ματς στα πέναλτι, 3 στην παράταση, ένα στις καθυστερήσεις και συνολικά μόνο η Κολομβία να περνάει άνετα στον επόμενο γύρο.

8 στα 8 για τους πρώτους των ομίλων.

 Οι ομάδες που έκαναν εντυπωσιακό ξεκίνημα (Ολλανδία, Γαλλία, Γερμανία) δεν πείθουν με την απόδοση τους αλλά φαίνονται να έχουν τον τρόπο να πάρουν το αποτέλεσμα, ενώ τα φαβορί (Βραζιλία, Αργεντινή) έχουν σοβαρό πρόβλημα, κυρίως επιθετικό, από την αρχή του τουρνουά.

Αναλυτικά, πολύ αναλυτικά, όπως σας έχουμε συνηθίσει:

Ανασκόπηση

ΒΡΑΖΙΛΙΑ – ΧΙΛΗ 1-1 (ΠΕΝ. 3-2)

Με τα χίλια ζόρια η διοργανώτρια κατάφερε να ξεπεράσει και το εμπόδιο της αξιόμαχης Χιλής, το οποίο κάμφθηκε στη διαδικασία των πέναλτυ.

Μέτριος ποιοτικά αγώνας, δεν θυμάμαι και πολλά από δαύτον. Ίσως την απορία μου αν είναι χειρότερος επιθετικός ο Τζο ή ο Φρεντ

Αυτός πάντως που δεν θα τον ξεχάσει ποτέ είναι ο ποδοσφαιριστής των Χιλιανών, Πινίγια, που είχε το δοκάρι στο τελευταίο λεπτό της παράτασης. Μάλλον δε θέλει να το ξεχάσει κιόλας, για να αποφάσισε να το χτυπήσει tattoo.

 

ΚΟΛΟΜΒΙΑ – ΟΥΡΟΥΓΟΥΑΗ 2-0

Στην αρχή του Μουντιάλ δεν περίμενα την Κολομβία να αποδειχτεί τόσο καλή, αλλά είναι η μοναδική ομάδα που έχει κάνει 4/4 (λίγο ή πολύ) άνετες νίκες. Χωρίς τον βασικό της γκολτζή, τον Falcao, αλλά με τον Αrmero –ένα καταπληκτικό μπακ-χαφ– και τον Cuadrado –χαρισματικό μεσοεπιθετικό.

Kαι φυσικά με τον πρώτο σκόρερ της διοργάνωσης μέχρι στιγμής (με 5 γκολ σε 4 αγώνες), τον James (Χάμες, να μία φορά που είχαν δίκιο και οι σπορτκάστερ της νεριτ) Rodriguez, που για χάρη του αποτρελάθηκε ο Κολομβιανός σπίκερ.

ΤΑΚΑ ΤΑΚΑ ΓΚΟΛ ΓΚΟΛ ΤΑΚΑ ΤΑΚΑ ΓΚΟΛ ΓΚΟΛ

Και τα 2 γκολ που πέτυχε ήταν πανέμορφα, το πρώτο είναι ίσως το ωραιότερο του μουντιάλ έως τώρα και το δεύτερο προήλθε από καταπληκτική ομαδική προσπάθεια και έξτρα πάσα κατά Δημήτρη Χατζηγεωργίου.

Η Ουρουγουάη πολύ λίγη και με την απουσία του Σουάρες μετά την τιμωρία του, δεν απείλησε ποτέ. Ίσως λίγο την σωματική ακεραιότητα των αντιπάλων της όταν έφυγαν μερικές ξεγυρισμένες κλωτσιές προς το τέλος.

ΟΛΛΑΝΔΙΑ – ΜΕΞΙΚΟ 2-1

Ο Luis Van Gaal είναι ο πιο απρόβλεπτος προπονητής στις επίλογές του πριν και κατά τη διάρκεια του αγώνα. Στην πρεμιέρα πήγε να πληρώσει το ανήκουστο 5-2-3 που κατέβασε αλλά τον έσωσαν οι προσωπικές ενέργειες των Robben και Van Persie.

Στον αγώνα με το Μεξικό πήγε με ένα πολύ περίεργο 4-3-3 χωρίς το βασικό του δεξί μπακ (Janmaat) αναιτιολόγητα, μιας και δεν είναι τραυματίας. O Kούιτ ή Κάουτ (μεσοεπιθετικός) σε θέση αμυντικού χαφ (φάση Αλβέρτης που όταν γέρασε έπαιζε τεσσάρι;). Μετά την πρώτη αναγκαστική αλλαγή, το αριστερό μπακ (Blind) πέρασε στο κέντρο και ο Κuuit εναλασσόταν από αριστερό μπακ σε δεξί και ύστερα σε επιθετικό, ανάλογα τα κέφια («απαιτήσεις του αγώνα»). Ο Σνάιντερ χώμα, ο Βαν Πέρσι καλά κλεισμένος και ο Ρόμπεν να παλεύει μόνος, τρέχοντας σαν το Βέγγο. Και τελικά ο Σνάιντερ πετάει καραβολίδα, ο κρύος Χούντελαρ εκτελεί πέναλτι στις καθυστερήσεις –ενώ έχει μπει πριν λίγο ως αλλαγή– και η Ολλανδία περνάει, όπως και οι τρέλες του προπονητή της.

Γιατί κάθομαι και τα λέω όλα αυτά; Γιατί από 5 χρονών παρακολουθώ και τρελαίνομαι με αυτή την ομάδα. Από εκείνο το EURO με τον Van Basten και τον Gullitt. Η μάνα μου τότε το ’88 είχε εκνευριστεί με αυτή μου την εμμονή, ήταν και αντίπαλος η Σοβιετική Ένωση, ήταν στο ΚΚΕ τότε μπετόν αρμέ και με απειλούσε ότι αν συνεχίσω, θα παρατήσει τον πατέρα μου και θα παντρευτεί τον Γκούλιτ. Μια ζωή σκληρή και σταλίνω.

Το Μεξικό πέραν του ασόβαρου οπτικά προπονητή, είχε ένα πολύ σοβαρό τερματοφύλακα που ναι μεν στάθηκε τυχερός κατά τη διάρκεια του τουρνουά, αλλά οι έξοδοι του και οι θέσεις που έπαιρνε, φανέρωναν την κλάση του. Αυτό το τέρμα θα λείψει από τη διοργάνωση όπως όμως τεράστια απώλεια θα ήταν και ο αποκλεισμός της ομάδας του Ρόμπεν, ο οποίος μοιάζει διατεθειμένος να στείλει φιλάκια αποχαιρετισμού σε αρκετές ακόμα ομάδες.

 

ΚΟΣΤΑ ΡΙΚΑ – ΕΛΛΑΔΑ 1-1 (ΠΕΝ. 5-3)

Δύο ισοδύναμες ομάδες με παρόμοιο τρόπο παιχνιδιού ήρθαν αντιμέτωπες.

Αν είχε μπει το γκολ με τον Σαλπιγγίδη στο πρώτο ημίχρονο τα πράγματα θα ήταν αλλιώς.

Αν ο Σαμαράς εξαρχής έπαιζε στον άξονα και όχι να παγιδεύεται στα άκρα θα ήταν αλλιώς.

Αν ο Λάζαρος εκτός από καταπληκτικές ντρίπλες, ήξερε να κάνει σέντρες ή είχε τελική προσπάθεια θα ήταν αλλιώς.

Αν είχαμε έναν επιθετικό killer θα ήταν αλλιώς. Και αν η γιαγιά μου είχε ρουλεμάν, θα ήτανε πατίνι.

Αυτό που μένει είναι οτι η Ελλάδα δεν κατάφερε να εκμεταλλευτεί το πολύ ευνοϊκό timing του να παίζεις παράταση με παίχτη παραπάνω απέναντι σε μέτρια ομάδα σε κακή της μέρα. Τουλάχιστον έπαιξε πέναλτι και καθιερώθηκε ως σημαντική ομάδα και σε παγκόσμιο επίπεδο. Μόνο όταν παίζεις πέναλτι σε μουντιάλ είσαι και επίσημα μεγάλη ομάδα in my book.

Δόξα και τιμή σε κάθε περίπτωση στον Καραγκούνη που έβγαλε 120 λεπτά στα 37 του και ένα ευχαριστώ για όλα

Τουλάχιστον με βγάζει από τη δύσκολη θέση του να επέλεγα ομάδα που θα υποστήριζα σε προημιτελικό Ελλάδας – Ολλανδίας.

Θα είχα συνειδησιακό πρόβλημα σαν τη Βάσω Παπανδρέου.

Η Κόστα Ρίκα, στα δικά μας δοκιμασμένα πρότυπα του EURO της Πορτογαλίας, προχωρά στην επόμενη φάση έχοντας για φύλακα-άγγελο έναν απίθανο τύπο, ο οποίος στο ελεύθερο χρόνο του μάλλον αποκρούει μπιλίτσες από φυσοκάλαμα.

 

ΓΑΛΛΙΑ – ΝΙΓΗΡΙΑ (2-0)

Πολύ μεγάλο ζόρι για τη Γαλλία, το 2-0 είναι τελείως πλασματικό αφού για ογδόντα λεπτά δυσκολευόταν να πάρει τη νίκη απέναντι στην καλύτερη Αφρικανική ομάδα του μουντιάλ, η οποία όμως πλήρωσε τις κλασικές παθογένειες αυτών των ομάδων (αυτοκτονικό λάθος του τερματοφύλακα, αυτογκόλ κλπ).

Αρκετά πεσμένη η Γαλλία σε σχέση με τις πρώτες αγωνιστικές, σιγά σιγά οι αντίπαλοι την διαβάζουν και αρχίζει να βρίσκει μπελά επιθετικά. Ο Μπενζεμά είναι ατομίσταρος και θα ξαναπώ ότι η ελπίδα της ομάδας φέτος είναι τα μηχανάκια Matuidi, Pogba στο κέντρο και οι νεαροί αλλά σταθεροί Varane και Sakho στα σέντερ μπακ

ΓΕΡΜΑΝΙΑ – ΑΛΓΕΡΙΑ 0-0 (ΠΑΡ. 2-1)

Οι Αλγερινοί μπήκαν δυνατά στο ματς και αυτός ο Φενγκουλί είναι παιχταράς αλλά στην παράταση μείνανε από δυνάμεις και οι Γερμανοί δεν φημίζονται για τον οίκτο τους. Είχανε ευκαιρίες και κάποτε θα το παστελώνανε. O Neuerσταθερά έπαιζε μπακότερμα, βασικά λίμπερο, για να διορθώνει τις απροσεξίες των αμυντικών του (παρ’όλο που έχει μπόλικους) και τα κατάφερε. Ως πότε όμως;

Υ.Γ. Μόνο σεβασμός για τον Γερμανό προπονητή Γιοακίμ Λεβ, τον πιο καλοντυμένο όλης της διοργάνωσης με τα εφαρμοστά πουκάμισα και τα γυαλιστερά ματ κοστούμια.

ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ – ΕΛΒΕΤΙΑ 0-0 (ΠΑΡ. 1-0)

Με την ψυχή στο στόμα στο τέλος της παράτασης η Αργεντινή πέρασε στα προημιτελικά, με γκολ του Ντι Μαρία μετά από πάσα του Μέσι.

Γενικώς η φάση είναι Μέσι Μέσι και τηγανίτα τίποτα. Διαφημισούλες, καρδούλες στους πανηγυρισμούς και selfie selfie selfie.

Ο Ορτέγκα, ο Ζανέτι, ο Μπατιστούτα, ο Βερόν και ο Σιμεόνε (για τον Μαραντόνα το ξέρουμε) πιστεύω ότι δεν θα είναι καθόλου ικανοποιημένοι με αυτήν την φλωριά.

Σημ. Το παρακάτω αποτελεί προϊόν photoshop.

Και ομολογώ ότι με τόσο ανέμπνευστη και ανούσια Αργεντινή, πήγα να πανηγυρίσω στο 120’ στο ψαλιδάκι του προωθημένου Ελβετού τερματοφύλακα και στο δοκάρι αμέσως μετά.

Πότε επιτέλους θα δω live ένα γκολ από τερματοφύλακα σε τέτοιο σκηνικό; Καημό το ‘χω

ΒΕΛΓΙΟ – ΗΠΑ 0-0 (ΠΑΡ. 2-1)

Για μένα το πιο συναρπαστικό από τα 8 παιχνίδια. Καμία σημασία στην άμυνα, πολύ παιχνίδι κέντρου, η μπάλα πάνω κάτω, πολλές φάσεις.

Στο Α ημίχρονο οι Αμερικανοί ξεκίνησαν δυνατά και ειδικά μετά την αλλαγή του δεξιού μπακ που τραυματίστηκε και την αντικατάσταση του από έναν σπρίντερ, φάνηκαν απειλητικοί. Δυστυχώς γι’ αυτούς, ο Jones –ο οποίος όπως έχουμε επισημάνει με φωτογραφικές αποδείξεις στο παρελθόν, είναι σωσίας του πρώην τραγουδιστή των Rage Against The Machine– έφαγε πολύ ξύλο και ήταν γενικώς σε κακή μέρα, δίνοντας μου μόλις 3 points στο fantasy league και καταδικάζοντας με στην έκτη θέση.

Οι Βέλγοι ανέβηκαν πάρα πολύ στη συνέχεια και έκαναν περίπου 30 ευκαιρίες για γκολ βρίσκοντας πάντα τοίχο εξαιτίας του έμπειρου τερματοφύλακα των Αμερικανών, οι οποίοι παραλίγο να κλέψουν τη νίκη στο ’92.

Το Βέλγιο έπαιξε φανταστικά, αν εξαιρέσεις τον καραάμπαλο Fellaini που κάνει μόνο για αγκωνιές και το αριστερό μπακ Vertongen που αντιμετώπισε αρκετές τόνγκες στα αμυντικά του καθήκοντα. Αλλά με ένα πολύ σταθερό τέρμα που εμπνέει εμπιστοσύνη, εμπειρία στο κέντρο της άμυνας από Company και Van Byuten, πνεμόνι και μυαλό από τον μέσο De Bruyne και μπροστά Hazard, Mertens, Mirallas, Origi και Lukaku να μην ξέρεις ποιον να πρωτοβάλεις να παίξει.

Η νίκη ήρθε έστω και κάπως αγχωτικά, γιατί ο Κλίνσμαν πετάχτηκε απότομα μες στο βαθύ του λήθαργο και αποφάσισε στο 105’ να βάλει μέσα τον Green, ένα νεαρό ταλεντάκι της Bayern που σκόραρε με το που ακούμπησε μπάλα.

Σε κάθε περίπτωση, αξέχαστος αγώνας και για τον πιο όμορφο πανηγυρισμό μέχρι στιγμής, με το κακομαθημένο που τσαντιζόταν όταν έβγαινε αλλαγή, να δικαιώνεται επιτέλους και να το χαίρεται σαν μικρό παιδί.

Προβλέψεις

ΓΑΛΛΙΑ – ΓΕΡΜΑΝΙΑ

Θεωρητικά ο πιο αμφίρροπος ημιτελικός. Και οι δύο ομάδες ξεκίνησαν πολύ δυνατά στο μουντιάλ αλλά σταδιακά έπεσε η απόδοση τους. Στην αρχή η Γαλλία έπαιζε την καλύτερη μπάλα και η Γερμανία έμοιαζε το απόλυτο φαβορί. Η Γερμανία μου φαίνεται πιο σκληρή ομάδα και ως εκ τούτου της δίνω περισσότερες πιθανότητες πρόκρισης

ΒΡΑΖΙΛΙΑ – ΚΟΛΟΜΒΙΑ

Η Κολομβία έχει καταφέρει τέσσερις σχετικά εύκολες νίκες ως τώρα και γενικώς έχει παρουσιαστεί ανώτερη αγωνιστικά από τη Βραζιλία, άρα μπορεί να περάσει. Τώρα αν θα κωλώσει λίγο πριν το τέλος ή αν θα πέσει διαιτητικό νυστέρι, αυτό θα το μάθουμε απόψε μετά τα μεσάνυχτα στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ στου Ζωγράφου.

ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ – ΒΕΛΓΙΟ

Η απουσία του Τέβες γίνεται ολοένα και πιο αισθητή τη στιγμή που το Βέλγιο ανεβάζει απόδοση παιχνίδι με το παιχνίδι. Με τις ΗΠΑ έκανε την καλύτερη εμφάνιση του ως τώρα, αλλά τα μεγέθη δεν είναι συγκρίσιμα, αφού οι Αργεντίνοι έχουν τουλάχιστον καλά στημένη άμυνα. Τρία ματς πάντως η Αργεντινή τα έχει πάρει στο παρατσάκ (Βοσνία, Ιράν, Ελβετία) και μια του κλέφτη δυο του κλέφτη τρεις του κλέφτη τέσσερις κι ο Μέσι δεν βλέπω να παίρνει μουντιάλ ποτέ του.

ΟΛΛΑΝΔΙΑ – ΚΟΣΤΑ ΡΙΚΑ

Εδώ υπάρχει διαφορά δυναμικότητας και η Κόστα Ρίκα θα παίξει στημένη πίσω και με αντεπιθέσεις του Κάμπελ. Η Ολλανδία έχει ανατρέψει εις βάρος της σκορ σε 3 παιχνίδια (Ισπανία, Αυστραλία, Μεξικό) και λογικά θα πιέσει, θα πιέσει και θα σκοράρει. Αν τώρα, περάσει η Κόστα Ρίκα στα ημιτελικά, θα έχουμε να λέμε για την μεγαλύτερη έκπληξη στην ιστορία των μουντιάλ και η φάση πλέον θα είναι ξεκάθαρα Ελλάδα EURO 2004.

Αυτά από μένα, καλή απόλαυση.

Γιώργος Παναγιωτόπουλος

Σήμερα αρχίζει η προημιτελική φάση του Μουντιάλ και ήδη ο πήχης των προσδοκιών έχει ανέβει μετά την χιτσκοκική φάση των «16». Καταλάβαμε όλοι ότι όσοι προσεύχονται να νικήσουν οι αντίπαλοι της Βραζιλίας, ουσιαστικά επιθυμούν αίμα στους δρόμους. Ήδη το body count έχει αρχίσει με τον θάνατο του βραζιλιάνου οπαδού κατά την διάρκεια της διαδικασίας των πέναλντι. Κλάμα ο Σέζαρ. Κλάμα ο Νταβιντ Λουίς. Κλάμα και ο Μεδέλ σε μια ποδοσφαιρική σκηνή βγαλμένη από τα σπλάχνα της αγάπης μας για το άθλημα. Κρίμα για την Χιλή η οποία μας πρόσφερε το κλασικό πρότυπο του λατινοαμερικάνου ποδοσφαιριστή στο πρόσωπο του Πινίγια με τα τατού και τη στέκα στα λασπωμένα μαλλιά.

Η Κολομβία κατάφερε εύκολα να υπερκεράσει την Οραγουάη – μόνο όπως την λέει ο Τσιώλης αξίζει να την λέμε – αφού η δεύτερη δεν είχε τον ποδοσφαιρικό Νοσφεράτου στην ενδεκάδα της. Κρίμα για τους πάλαι ποτέ τίμιους ξυλοκόπους της Λατινικής Αμερικής αυτός ο αποκλεισμός και πιο πολύ για τον εκλαμπρότατο ηγέτη Νταδιντ Γοδίν. Το τρολάρισμα για την δαγκωνιά του Σουάρεζ δίνει και παίρνει με τις προτάσεις από το Κόσοβο να καταφθάνουν στα γραφεία της Λίβερπουλ ενώ στην Κίνα έγινε και ανοιχτήρι για μπύρες.

Η Ολλανδία κατέβηκε στο γήπεδο μόνο στο τελευταίο τέταρτο του αγώνα της με το Μεξικό παίζοντας μπάλα καταφέρνοντας να γυρίσει το ματς με πέναλτι που θύμισε τις καλές εποχές του Αλέκου Αλεξανδρή στην ομάδα του Ολυμπιακού ή τον Νταφόε στο Platoon. Το Μεξικό πάλεψε αλλά προδόθηκε από την έλλειψη επιλογών στον πάγκο. Άριεν Ρόμπεν, μόνο για σένα πρέπει να σηκωθεί το βαρύτιμο στον ουρανό της Βραζιλίας.

 

H Ελλάδα αποκλείστηκε από την Κόστα Ρίκα λόγω του χαμένου πέναλτι από τον Θεοφάνη. Του Θεοφάνη με τα σκουλαρίκια και στα δύο αυτιά παρακαλώ. Η Κόστα Ρίκα έπαιζε από το 60’ με δέκα παίκτες και άντεξε να πάει το ματς στα πέναλτι. Κακές οι αλλαγές του Σάντος που έκοψε την ομάδα στη μέση και παίζαμε επί πενήντα λεπτά με σέντρες από την άμυνα στην επίθεση. Χαμένες ευκαιρίες και Νάβας στέρησαν την είσοδο μας στους «8». Συγχαρητήρια στον Καραγκούνη που άντεξε να παίξει 120 λεπτά και για όλη του την πορεία στην Εθνική. Συγχαρητήρια και στον Αλαφούζο που δεν τον έφερε ξανά στον Παναθηναικό.

Οι Γάλλοι προκρίθηκαν δύσκολα επί των αειθαλών Νιγηριανών και βάζουν πλώρη για μεγάλα πράγματα στην διοργάνωση. Δεν μπορώ να μην επαινέσω τον Ντεσάμπ για το πολύ καλό στήσιμο της ομάδας η οποία αν είχε ένα φορ ολκής, θα είχε όλα τα φόντα να σηκώσει την κούπα. Μην με πρήζετε με τον Μπενζεμά. Vive la France και ζήτω ο Σκορτσέζε.

Το Γερμανία-Αλγερία ήταν το πρελούδιο για το συγκλονιστικό παιχνίδι του Βελγίου με τις Η.Π.Α. Πολύ δύσκολα τα πάντσερς πέρασαν τους τρομοκράτες και αξίζει να υπογραμμιστεί η μαχητικότητα και η πολύ καλή αγωνιστική συμπεριφορά των Αλγερινών οι οποίοι είναι σε νηστεία αυτή την περίοδο. Από την άλλη οι Γερμανοί καλοπερνούν με τα λεφτά του ελληνικού λαού στην Βραζιλία (με συγχωρείτε μπήκε το πνεύμα του Καμμένου για λίγο μέσα μου) ενώ οι Αλγερινοί χάρισαν το πριμ τους στους Παλαιστινίους.

 

Η Αργεντινή δείχνει ότι τα περιμένει όλα από τον Μέσσι. Κι αυτός ανταποκρίνεται έστω και την τελευταία στιγμή σε κάθε ματς. Το χειρότερο παιχνίδι της φάσης των δεκαέξι αυτό με την Ελβετία που την τελευταία στιγμή πήγε να αφήσει στον τόπο τους Αργεντίνους οι οποίοι παθαίνουν ονειρώξεις με την ιδέα να σηκώσουν το κύπελλο μέσα σε βραζιλιάνικο έδαφος. Απλά σκέφτομαι τον Φαμπιάν Αγιάλα να κάθεται στην άνεση του ράντσου του και να μονολογεί θλιμμένος βλέποντας ότι η άμυνα της χώρας του, είναι ο Γκαράι και κάτι πουθενάδες.

 

Η Αργεντινή δείχνει ότι τα περιμένει όλα από τον Μέσσι. Κι αυτός ανταποκρίνεται έστω και την τελευταία στιγμή σε κάθε ματς. Το χειρότερο παιχνίδι της φάσης των δεκαέξι αυτό με την Ελβετία που την τελευταία στιγμή πήγε να αφήσει στον τόπο τους Αργεντίνους οι οποίοι παθαίνουν ονειρώξεις με την ιδέα να σηκώσουν το κύπελλο μέσα σε βραζιλιάνικο έδαφος. Απλά σκέφτομαι τον Φαμπιάν Αγιάλα να κάθεται στην άνεση του ράντσου του και να μονολογεί θλιμμένος βλέποντας ότι η άμυνα της χώρας του, είναι ο Γκαράι και κάτι πουθενάδες.

Το παιχνίδι ανάμεσα στο Βέλγιο και την Αμερική ήταν βγαλμένο από τα πιο όμορφα ποδοσφαιρικά παραμύθια (sic). Πάθος, ένταση, ευκαιρίες, τραυματισμοί, ηρωικές προσπάθειες και ο Χάουαρντ. Ρίγησαν μέχρι τα κόκκαλα του Κρόκετ στο Άλαμο με την λήξη του αγώνα φωτίζοντας μια άλλη πλευρά του ποδοσφαίρου με την επιβολή ενός πολιτισμικού στοιχείου στην κουλτούρα ενός λαού. Όποιος ενημερωνόταν από τα αμερικάνικα δίκτυα για την εξέλιξη του αγώνα καταλάβαινε ότι η Αμερική έπαιζε μόνη της και στο τέλος αποκλείστηκε πάλι μόνη της. Μετά την λήξη του παιχνιδιού, μια βόλτα στα social media και στα προφίλ αμερικάνων ηθοποιών και τραγουδιστών και μια προσεκτική ματιά στα αμερικάνικα ειδησεογραφικά δίκτυα, μας πείθουν ότι ο ελληνικός εθνικιστικός φοκλορισμός είναι πολλά στάδια πίσω.

Τώρα που φτάσαμε θα πω απλά τις προτιμήσεις μου. Ανάμεσα στην Γαλλία και την Γερμανία επιλέγω την Γαλλία γιατί οι Γερμανοί δεν έχουν δείξει κάτι ιδιαίτερο στον αγωνιστικό χώρο. Άσε που έχουν εγκαταλείψει την πράσινη δεύτερη εμφάνιση τους την οποία λάτρευα. Επίσης, επειδή ζω για το δράμα και την ένταση, θέλω να δω την Κολομβία να περνά την Βραζιλία.

Υποστηρίζω την Αργεντινή έναντι του Βελγίου αλλά κάτι μου λέει ότι η αφάνα του Φελαινί θα περάσει στα ημιτελικά του θεσμού. Τέλος, η Ολλανδία θα καθαρίσει την Κόστα Ρίκα για χάρη του Φάνη που μας στέρησε το όνειρο και τις γραφικές εξάρσεις των Ελληναράδων.

Saint Ironsoul

Επανέρχομαι μετά την απουσία μου. Πέρασα τις δύο προηγούμενες βδομάδες βλέποντας σε λούπα την πρώτη περίοδο του τρίτου τελικού του ΝΒΑ.

Παρεμπιτόντως, ο ΤΖΙΝΟΜΠΛΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!1111111 έπαιζε με κάταγμα στους τελικούς.

Στα νοκ-άουτ όμως είπα να τσεκάρω και τι έχει να μας προσφέρει η μπάλα όταν βάζεις τα διαβατήρια αντί για τα λεφτά. Για να είναι ομαλή η μετάβαση είδα το Χούζιερς (για να δούμε αν θα ανακαλύψεις τις δύο αναφορές που κρύβονται στο κείμενο). Βεβαίως με τόσα σπουδαία να συμβαίνουν (beef Iggy Azalea – Nicki Minaj, SHARKNADO 2, τα e–sports έφτασαν και στην Ελλάδα και καταφέρνουν να βρούνε 4000 άτομα να πληρώσουν εισιτήριο) δεν εντρύφησα σε όλα τα ματσάκια το ίδιο.

Βέλγιο – Αμερική

Πλέον θα θυμάμαι την ιδανική αναλογία για σως τηγανιτής πατάτας. Δυο μέρη μαγιονέζα, ένα μέρος κέτσαπ. Το ποδόσφαιρο, όπως έχουμε αναφέρει κατά καιρούς, είναι το σπορ του αμερικάνικου μέλλοντος. Από το 1970. The future is now.

Αργεντινή – Ελβετία

Βραζιλία – Χιλή

Μια Βραζιλία να μασάς και να φτύνεις. Ένα σίχαμα που σπρώχνεται φουλ. Αλλά όσοι υποστηρίζετε τους αντιπάλους της να ξέρετε ότι βασικά θέλατε να δείτε κοσμάκη να κάνει βουτιές από το πάνω διάζωμα και γενικώς αυτοκτονίες σε όλη την βραζιλιάνικη επικράτεια. Εγώ από την άλλη θέλω μέγιστη απόδοση. Δηλαδή στα επόμενα παιχνίδια η Βραζιλία να μοιράσει πεντάρες, να βγουν δημοσιεύματα «Νεϋμάρ: Ο Πρώτος μετά τον Έναν» και στον τελικό να έχει 6 δοκάρια και στα χασομέρια να τους το παστελώσει ο αντίπαλος. Γιατί αν υπάρχει κόσμος τόσο ηλίθιος που να αυτοκτονήσει για το ποδόσφαιρο, είναι καθήκον μας να τους βοηθήσουμε να φύγουν πιο νωρίς. Ο αέρας δεν φτάνει για όλους.

Κολομβία – Ουρουγουάη

Ελπίζω ότι την ώρα που θα το διαβάζετε θα έχουμε πουλήσει τον Σουάρεζ για 88 μιλιούνια σε αυτό το κάτι περισσότερο από μια ομάδα. (Προς όσους διαφωνούν με την χρήση του πρώτου πληθυντικού από τους οπαδούς, ο Μοχάμετ Άλι έχει απαγγείλει ένα ποίημα που εξηγεί τους λόγους που χρησιμοποιούμε το «εμείς» αντί για το «αυτοί»). Όσον αφορά το ματσάκι καθαυτό κάτσε να δούμε την Κολομβία στα δύσκολα. Αν είχαν τέτοιο όμιλο και διασταυρώσεις το ’94 ο Εσκομπάρ θα ήταν ακόμα εδώ.

Ολλανδία – Μεξικό

Χρειαζόμαστε περισσότερους Ντιρκ. We can work it out