Τα αεροδρόμια, όσο άγχος και να μου προκαλούν, πάντα τα έβλεπα ως μία πύλη της Νάρνια που ανοίγει δρόμους για το ‘’καινούριο’’, ό,τι και αν είναι αυτό. Μπορεί να μισώ τα duty-free καταστήματα και να έχω ταλαιπωρηθεί μία ή δύο φορές σε κάποιο αεροδρόμιο, αλλά η ιδέα ότι ο χώρος αυτός μας ενώνει με το ‘’εκεί πάνω’’ είναι τουλάχιστον intriguing.
Και εδώ έρχεται o Steven Spielberg με την ταινία ‘’The Terminal’’ να ανατρέψει την ρομαντική αυτή αντίληψη της έννοιας αεροδρόμιο. Η ταινία είναι εμπνευσμένη από την αληθινή ιστορία του Ιρανού Mehran Karimi Nasseri.
Ο σκηνοθέτης τοποθετεί τον πρωταγωνιστή της ταινίας Viktor Navorski (Tom Hanks) σε ένα αεροδρόμιο. Ο τελευταίος ταξιδεύει από την φανταστική πατρίδα του Krakozhia (απίστευτο πόσο trolling βρίσκει κανείς με μία γρήγορη σχετική αναζήτηση, βλέπε εδώ) στη Νέα Υόρκη. Δεν βλέπουμε τον σκοπό αυτού του ταξιδιού ούτε μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα. Όλα κυλούν ωραία μέχρι που διαπιστώνεται πως ο Viktor έχει κάποιο πρόβλημα γραφειοκρατικής φύσεως μόλις φτάνει στον έλεγχο του αεροδρομίου.
Ο ίδιος, μη μιλώντας και μην καταλαβαίνοντας τη γλώσσα δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται τη σοβαρότητα του προβλήματος καθώς οι υπεύθυνες αρχές του αεροδρομίου τον πηγαινοφέρνουν σε γραφεία. Εκεί ο σκηνοθέτης καταφέρνει με τρόπο τραγελαφικό να σατιρίσει τις αρχές και να καταδείξει την αδιαφορία τους για κάθε αλλοδαπό.
Παρακολουθώντας τη συνέχεια, διαπιστώνουμε πως στη χώρα του πρωταγωνιστή έγινε πραξικόπημα και οι Η.Π.Α δεν την αναγνωρίζουν πια ως επίσημο έθνος. Επακόλουθο αυτού είναι ότι τα έγγραφα όσων ταξιδεύουν από την Krakozhia δεν έχουν πια ισχύ σε αμερικανικό έδαφος.
Ο Viktor αφήνεται ελεύθερος μέσα σε ένα συγκεκριμένο χώρο του αεροδρομίου χωρίς να έχει ακόμα καταλάβει τι ακριβώς έχει γίνει. Του μιλάνε στα αγγλικά, δε του παρέχουν μεταφραστή και τον ενημερώνουν πως θα τον καλέσουν όταν βρεθεί λύση για την γκρίζα αυτή ζώνη του νόμου. Ο ίδιος βλέπει τυχαία σε μία οθόνη τι συνέβη στη χώρα του όσο οι αρχές προσπαθούν να απαλλαχθούν από αυτόν.
Ο ονειρικός χώρος του αεροδρομίου γίνεται ξαφνικά χώρος εγκλεισμού και επιβίωσης. Ο Viktor βρίσκεται σε ξένο έδαφος, δε γνωρίζει τη γλώσσα, δεν έχει χαρτιά, φαγητό και μέρος να μείνει. Αν βγει από το αεροδρόμιο θεωρείται παραβάτης του νόμου.
Ο Tom Hanks ενσαρκώνοντας τον Viktor, εκπέμπει με τρομακτικά ρεαλιστικό τρόπο τις ανησυχίες και τα συναισθήματα του ήρωα κατά τη διαμονή του στο αεροδρόμιο. Ξετυλίγει το ταλέντο του με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να αναδείξει τον χαρακτήρα που υποδύεται στο έπακρο του.
Ο Steven Spielberg καταφέρνει να κρατήσει το ενδιαφέρον μας σταθερό, χρησιμοποιώντας σκηνικά μόνο το χώρο του αεροδρομίου. Σταδιακά εμπλουτίζει την πλοκή με νέα πρόσωπα, γεγονότα και συναισθήματα. Χρησιμοποιώντας διάφορα τεχνάσματα καταφέρνει να μας οδηγήσει στο τέλος της ιστορίας, όπου και επέρχεται η κορύφωση.
Παρά τον εν μέρει κωμικό της χαρακτήρα η εν λόγω ταινία καταφέρνει να εγείρει εκτός από υπαρξιακά και κοινωνικά ερωτήματα που μας παραπέμπουν στην επικαιρότητα. Κατά πόσο είναι μυθοπλασία το σενάριο της ταινίας του Steven Spielberg και πόσο μακρινό είναι από την πραγματικότητα;
Απορεί κανείς : ‘’Καλύπτει πλέον ο νόμος τις γκρίζες ζώνες του νομοθετικού πλαισίου όσον αφορά τους αιτούντες άσυλο;’’, ‘’ Υπάρχει ουσιαστική και αμερόληπτη ελευθερία κινήσεων για όσους αφήνουν τον τόπο τους;’’. Την απάντηση δίνει η ιστορία του Hassan Al-Kontar που βρίσκεται ακόμα εγκλωβισμένος στο αεροδρόμιο της Kuala Lumpur για πάνω από τέσσερις μήνες.
Σίγουρα ο Spielberg μας κερδίζει με αυτή την ταινία και φροντίζει να κάνει τη θέαση της πολυδιάστατη!
*Interesting fact: Στους αυτοσχεδιαστικούς μονολόγους και διαλόγους του Tom Hanks ως Viktor Navorski, ο ηθοποιός μιλώντας την υποτιθέμενη γλώσσα της πατρίδας του Krakozhia, εμπνεύστηκε από στοιχεία των βουλγαρικών.
Social Links: