Από τη δεκαετία του ’90, τα videogames αποκτούσαν όλο και μεγαλύτερο κομμάτι στην πίτα της οικιακής διασκέδασης. Οι κονσόλες βιντεοπαιχνιδιών πλήθυναν, καθώς νέες εταιρίες λάνσαραν τις δικές τους προτάσεις, δίνοντας…

Έχουν περάσει μήνες από όταν είδα τον Αόρατο Άνθρωπο του Leigh Whannell. Η αρχική μου σκέψη, σίγουρα κάπως υπερβολική, έχει σφηνωθεί μέχρι και σήμερα στο κεφάλι μου: Ο Whannell έκανε…

Με τον Θανάση Σαμαρά συναντηθήκαμε ένα κρύο μεσημέρι στα γραφεία του περιοδικού. Άπαντες εξοπλισμένοι με φραπέδες, ήμασταν έτοιμοι για μια συνέντευξη, για την οποία ουδείς στη πραγματικότητα ήταν προετοιμασμένος. Απλός…

Λίγες μέρες μετά την απονομή των Golden Globes, έχοντας κερδίσει ήδη δύο, αυτές της καλύτερης σκηνοθεσίας και της καλύτερης ταινίας (δράμα) της χρονιάς, η πολυσυζητημένη πολεμική ταινία 1917 του Sam Mendes, έφτασε και στις ελληνικές κινηματογραφικές αίθουσες.   Βασισμένη στις αφηγήσεις του Alfred Mendes, παππού του σκηνοθέτη της…

Όταν είδα το trailer για το Irishman η καρδιά μου φτερούγισε. Αγαπώ ταινίες του Scorsese, αγαπώ τον Al Pacino, το De Niro, θεωρώ τον Joe Pesci άδικα υποτιμημένο σαν ηθοποιό σε πρωταγωνιστικούς ρόλους, και τέλος πάντων ήμουν έτοιμη να ζήσουμε δόξες παλιών καλών μαφιόζων. Δεν κατάλαβα ποτέ πώς συμφιλιώθηκε η αγάπη μου για το είδος των γκάνγκστερ με το φεμινισμό μου. Σε αυτές τις ταινίες οι γυναίκες εμφανίζονται ελάχιστα, ετοιμάζουν μακαρόνια με κόκκινη σάλτσα, συχνά τρώνε και ξύλο…

Η αναγκαιότητα του κοινωνικοπολιτικού κινηματογράφου είναι παγκοσμίως  εμφανής  τα δύο –κυρίως- τελευταία χρόνια, όχι μόνο από «ψαγμένες» ανεξάρτητες παραγωγές, αλλά κι από το ίδιο το Hollywood. Τα περσινά Oscar αποτελούν ένα μεγάλο παράδειγμα πως η Αμερική, αλλά και ένα…